~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 6 april 2022 - Wandelen in Keri, algemene staking en waterproblemen

Vandaag is er een algemene staking in Griekenland, alles ligt zo goed als plat en de bevolking komt op veel plaatsen op straat om hun ongenoegen te uiten tegen de hoge levensduurte en de lage lonen in het land.
Ik vraag me al jaren af hoe de Grieken het doen met hun lonen, die nog niet de helft zijn van de lonen bij ons, terwijl alles evenveel en soms meer kost dan bij ons. Zolang wij op het eiland komen hebben we altijd al meer voor benzine moeten betalen dan thuis en dat is nu niet anders. Ook bij Lidl zijn de prijzen van veel producten hoger dan in België.
In Griekenland betalen de mensen een voorschot voor hun elektriciteit en om de vier maanden komt er een afrekening. De laatste tijd betalen veel mensen meer voor die afrekening dan ze aan loon verdienen of het pensioen dat ze krijgen, de armoede onder de bevolking is dan ook schrijnend aan het worden. Geen wonder dat men wil protesteren.

Wij hadden plannen gemaakt om vandaag te gaan wandelen, voor morgen voorspelt men grijs weer en zelfs regen. We rijden naar Limni Keri en zetten de auto bij de brug, op weg naar Keri.
Dit hebben we altijd de mooiste wandeling in Keri gevonden, tot de omgeving bijna 3 jaar geleden verwoest werd door een zeer zware brand. Een half jaar na die brand hebben we er nog eens gewandeld en twee-derde van de wandeling was zwartgeblakerd. We hopen dat de natuur zich ondertussen al wat hersteld heeft, want er hebben altijd veel mooie mini-orchideetjes gestaan en die willen we nog wel eens zien.

We vertrekken aan de elektriciteitscabine vlakbij de brug en merken dat het smalle pad - wat toen amper te vinden was - nu een breed kiezelpad geworden is waar zelfs auto's kunnen over rijden. Aan het einde van het pad slaan we rechtsaf en volgen het pad dat verderop omhoog gaat tussen bossen maar ook olijfgaarden.
Waar de brand was wordt het pad zeer moeilijk begaanbaar doordat het diepe geulen kreeg door de regen die naar beneden stroomde. Nog wat verder liggen verbrande bomen over het pad, ze zijn omgewaaid of omgehakt en versperren de doorgang.
Met wat moeite raken we erover of er onderdoor tot we aan een zeer grote boom komen die alles verspert tot tegen de berghelling. We denken eraan om tegen de berghelling aan te lopen tot we de versperring voorbij zijn en mijn man gaat even kijken of het te doen is. Als hij wat hoger staat ziet hij bomen liggen zover hij kan kijken en tegen de berghelling aanlopen zou alleen goed zijn om onze benen te breken.
Nu is het de vraag hoe hij veilig terug van de berghelling geraakt, het is steil en de stenen brokkelen fel af. Gelukkig heb ik mijn wandelstok bij en ik ga hem een beetje tegemoet tot ik hem van ver mijn wandelstok kan aanreiken zodat hij toch enige steun heeft bij het afdalen.
Er is geen denken aan om onze wandeling hier verder te zetten en teleurgesteld keren we terug.

Waar we aan het begin van onze wandeling afdaalden moeten we nu natuurlijk terug omhoog en daarna nemen we het pad langs waar we planden om terug te komen. Op de plaats waar we wisten dat de mini-orchideetjes stonden, zien we er zóveel zoals we nog nooit bij elkaar gezien hebben, het zijn er beslist meer dan duizend.
Als we bijna aan de asfaltweg van Keri naar Agalas komen, gaan we eerst onze boterhammetjes opeten. Daarna volgen we het asfalt tot aan het pad dat naar de mooiste olijfgaarden loopt die we ooit zagen. Tenminste tot voor de zware brand, want de eeuwenoude olijfbomen zijn toen allemaal verwoest en we kunnen ze nu nog enkel op onze foto's zien.
Bijna bij de olijfgaarden gekomen komt er een plaatselijke boer aangereden en stopt bij ons. Hij vertelt in het Grieks dat er een brand was en dat het pad verspert is, wat we ondertussen via de andere kant al gemerkt hebben. Maar we willen de olijfgaarden nog eens zien en wandelen dus nog een stuk verder, tot we teleurgesteld omkeren, het zijn nu olijfgaarden zoals alle andere. Op de plaatsen waar we de laatste keer de eeuwenoude bomen zwart verbrand zagen staan, zien we nu grote gaten met nog wat overblijvende verbrande boomwortels erin.
Deze wandeling kan afgevinkt worden van ons lijstje en we keren terug via dezelfde weg richting ons vertrekpunt. Het deel van de wandeling aan de overkant van de asfaltweg doen we niet meer want ook dat is verwoest door de brand en wie weet wat vinden we daar nog.
Door de versperring hebben we nu elk pad dubbel gelopen, maar gelukkig zagen we de vele mini-orchideetjes en nog veel meer andere wilde bloemen en dat maakt alles goed.

Onderweg naar huis komen we net als op de heenweg zeer veel watertrucks tegen. Het eiland kampt al maanden met een groot waterprobleem door wanbetalingen van elektriciteit, waarvan ik het exacte niet weet. Daardoor heeft men de watertoevoer afgesneden en zit men vooral in de bergdorpen zonder water.
In Volimes en omstreken heeft men al meer dan twee maanden geen water meer gekregen en overal is men aangewezen op het water dat door de trucks wordt geleverd. Door de hoge kosten voor diesel vragen de eigenaars van de trucks nu veertig euro voor een levering in plaats van de twintig euro in het verleden.
Tot een week geleden was er bij ons geen probleem met het water, maar vorige week kregen wij ook dagenlang geen druppel meer. Gelukkig hebben wij een voorraadton maar als er niets bijkomt zakt dat peil zeer snel, bijgevolg moesten we zeer spaarzaam omspringen met het water. Maandag kwam er druppelsgewijs weer wat in de ton, maar het wordt niet iedere dag bijgevuld zodat we het zeer goed in de gaten moeten houden.
Benieuwd hoe ze dat gaan oplossen als het toeristische seizoen echt van start gaat. De eerste chartervluchten uit Engeland en Nederland zijn al aangekomen...