Na onze laatste wandeling liet het weer zich niet van zijn beste kant zien voor wat wij van wandelweer verwachten. Meestal was het bewolkt met de zon die er af en toe tussendoor kwam. De temperaturen zaten de laatste week wel tussen 18 en 20°, maar in de wind bleef het toch fris aanvoelen.
Dinsdag begon heel grijs en rond 14.00 kwamen er blauwe gaten in de bewolking en begon de zon te schijnen. Dat was het moment dat we alles lieten voor wat het was en we onze wandelschoenen aantrokken.
Ver konden we op dat uur niet meer gaan wandelen, maar even tot in de duinen en naar het strand wandelen zagen we wel zitten.
We vertrokken langs de rivier en gingen aan de hoofdbaan de duinen in. De wind kwam vanaf de zee en zelfs bij ons huisje - op anderhalve kilometer - konden we de golven horen en dat werd luider naarmate we dichterbij kwamen in de duinen.
Het lange strand was verlaten, op een wandelaar met zijn hond na en ook al was het er zo goed als windstil, het verbaasde ons dat er zo'n grote golven waren. Soms kwamen de golven heel ver over het strand gespoeld en konden we best achteruit gaan als we geen natte voeten wilden krijgen.
Na een tijdje over het strand te hebben gelopen keerden we langs een ander pad in de duinen terug naar de hoofdbaan. Van daar wandelden we langs het pad aan de landingsbaan van de luchthaven en de go-carts terug naar ons huisje.
Een wandeling van een tweetal uurtjes die ons goed deed, maar waar ik vermoeider van werd dan van onze laatste wandeling in de bergen van Loucha en Gyri. Wandelen door het zand van de duinen vermoeid mij altijd heel erg en op het strand konden we door de grote golven ook niet op het vaste zand lopen.
Als het zand echt mul geworden is door de droogte en de hitte in de zomer, zijn deze wandelingen al enkele jaren niet meer voor mij weggelegd, daarom geniet ik er in het voorjaar nog van.
Donderdag was het alweer zwaar bewolkt en in de namiddag stak er een storm op, die dondernacht nog erger werd en me een redelijk slapeloze nacht bezorgde door het blazen van de wind.
Vrijdag hing er zo'n dik wolkenpak dat er geen enkele berg meer te zien was en er zelfs werd gewaarschuwd voor smog. In de late namiddag werd het wat beter, maar de bergtoppen bleven in een dik wolkendek zitten.
Met de wind kwam er de laatste dagen Saharazand mee en dat hebben we geweten, alles kreeg een bruine laag.
Vandaag staat er nog een goed voelbare wind en begon de dag grijs, maar stilaan kwam de zon toch al regelmatig piepen, tot het even na de middag weer helemaal ging dichttrekken...
De eerste Mimosa begint te bloeien langs het pad naar de duinen
Zicht op zee en de Skopos van Vasilikos vanuit de duinen
Grote golven met helemaal op de achtergrond Gerakas
Een vogel komt even kijken of er wat voor hem is aangespoeld met de golven
Romulea Bulbocodium in het zand
Ophrys Sphegodes of spinnenorchidee in de duinen
Een Freesia langs de weg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten