11 november 2014 - Tickets voor Zakynthos

We  hebben de eerste dagen na onze thuiskomst flink kou geleden maar ondertussen zijn we al weer wat gewoon geraakt aan het Belgische weer.

Onze Milou heeft het de eerste week heel moeilijk gehad met de aanwezigheid van Leni en er is veel gegromd en geblazen alvorens ze samen konden leven. We zullen hen allebei heel erg missen wanneer ze tegen april naar onze dochter verhuizen en deze keer voorgoed. Maar daar zullen ze kunnen genieten van het buitenleven wat ze hier niet kunnen en ze moeten dan niet meer ieder half jaar verhuizen en zich iedere keer terug aanpassen.

Onze tickets voor volgend jaar zijn geboekt! Op 17 april vliegen we terug naar ons droomeilandje en hopen alles ginder in goede staat terug te vinden.
Zakynthos here we come!!!

Dikke vriendjes

5 oktober 2014 - Terug naar België met Leni

We staan extra vroeg op want om 8.30 staat de taxi voor de deur om ons naar de luchthaven te brengen. Voor de eerste keer nemen we een dier mee op het vliegtuig en dat geeft toch wel wat stress omdat we niet weten wat we mogen verwachten.
Sinds gisterenavond kreeg Leni geen eten en drinken meer zoals de instructies het voorschrijven. Daarom zit hij sindsdien in zijn reismand om zeker te zijn dat hij nergens geen eten meer op de kop zou kunnen tikken. Even voor ons vertrek laten we hem onder toezicht nog even buiten om indien nodig naar het toilet te gaan. Wanneer dat niet gebeurt nemen we hem maar snel mee terug binnen om te voorkomen dat hij op het laatste nippertje nog zou gaan lopen. We hebben voor alle zekerheid een halsbandje met een leiband gekocht voor het geval we hem even uit zijn reismand zouden moeten laten en hij is er al wat aan gewend geraakt.

In de luchthaven hebben we nog nooit zoveel bekijks gehad en velen komen even kennismaken met dat schattige katje. Gelukkig heeft ons vliegtuig dit keer geen vertraging en we vertrekken zelfs een half uur vroeger dan voorzien. Wanneer we opstijgen is er paniek in de reismand en dat zullen we gehoord hebben maar al bij al valt het allemaal nog best mee.
Na de landing in Zaventem moeten we niet zolang op onze bagage wachten en van daar gaat het naar het NMBS station op de luchthaven. Eenmaal op de trein neem ik Leni uit zijn mandje en dat wordt zeer geapprecieerd na al die uren opgesloten te hebben gezeten. Met de leiband aan kan hij niet weg en dat is ook niet zijn bedoeling want dankbaar voor een beetje meer vrijheid slaapt hij op mijn schoot tot we op onze bestemming aankomen.

Op ons appartement gekomen verkent hij alles grondig en we kunnen alleen maar hopen dat hij het een beetje gewoon kan worden na een paar maanden buiten te hebben geleefd. Over een paar dagen halen we onze andere kat - Milou - op bij onze dochter waar ze met vakantie was terwijl wij in Zakynthos waren en dan kunnen ze vriendschap sluiten.

En nu ons weer leren aanpassen aan het koude en natte weer in België en aftellen naar volgend jaar wanneer we terug naar ons droomeilandje kunnen vertrekken.

Leni voelt zich dadelijk thuis in België. 

1 oktober 2014 - Wandelen in de heuvels van Kalamaki

Vandaag is mijn man jarig en we willen nog een keer een mooie wandeling maken. We rijden met de fiets door Kalamaki en stoppen even bij de 'Bakery & Patisserie Cofee Shop' voor hartige broodjes als picknick tijdens de wandeling. Dan rijden we tot aan de 'Cave Bar' waar we onze fietsen veilig en op slot achterlaten.

Van daaruit nemen we het wandelpad door de heuvels en verheugen er ons reeds op om van de mooie natuur te kunnen genieten. Wanneer we dichtbij de klooster ruïne komen - die boven op één van de bergtoppen ligt - zien we hoe al de groene natuur in enkele uren werd verwoest door de zware brand die er op 27 juli heeft gewoed. Deze brand werd met opzet veroorzaakt door plaatselijke bewoners die niet willen dat er op de nabijgelegen stortplaats - die op instorten staat - nog afval zal worden gestort.
Als we een aantal foto's maken van de ruïne merken we dat daar mensen zijn. Het is altijd de wens van mijn man geweest om eens tot daar te klimmen maar eerdere pogingen mislukten steeds door de dichte begroeiing op de heuvel. Ik zie in zijn ogen de zin om het nu nogmaals te proberen daar de heuvel kaal is als gevolg van de brand. En als anderen daar geraakt zijn moet het ons toch ook lukken. Ik stel voor om het op de terugweg te proberen en we vervolgen onze wandeling.

Als het middag is zetten we ons op een muurtje en eten een paar van de broodjes die we onderweg gekocht hebben... en ze smaken heerlijk. Alweer een zaak ontdekt waar we zeker nog zullen terugkomen. Na de picknick wandelen we verder richting Argassi en keren op een bepaald ogenblik terug wanneer we vinden dat we ver genoeg gewandeld zijn.
Op onze terugweg komen we voorbij de taverne vlakbij de ruïne en we zetten ons aan een tafeltje om van iets fris te genieten. Voor mijn man wordt het een witte wijn en ik bestel een frappe. Naar mijn mening blijft de frappe in Gerakas aan het schildpadden rescue center toch nog steeds de beste.

Terug bij de ruïne gekomen zoeken we de beste plaats uit om naar boven te klimmen... en beginnen er dan met volle moed aan. Met mijn hoogtevrees is dat niet zo eenvoudig en ik heb veel zin om ermee te stoppen als ik naar beneden kijk. En dan nog te bedenken dat ik straks terug zo steil naar beneden moet zien te raken. Mijn man stelt voor dat ik gewoon ter plaatse blijf wachten terwijl hij alleen verder klimt. Na een eindje hoger te zijn geklommen roept hij dat het vanaf daar redelijk vlak wordt en ik besluit hem dan toch maar te volgen. Na nog een paar moeilijke stukken wordt het inderdaad beter en uiteindelijk bereiken we de plaats waar mijn wederhelft al zolang graag eens had willen staan. En ik moet toegeven dat het inderdaad meer dan de moeite waard is om alle moeilijkheden te hebben getrotseerd.

We hebben een prachtig uitzicht over Kalamaki en nog veel verder dan dat. Ter plaatse eten we onze laatste broodjes op terwijl ik bedenk hoe zalig het is om hier zo rustig te zitten... alsof we alleen op de wereld zijn. Ik geloof dat we deze wandeling niet snel zullen vergeten en tevens een perfecte verjaardag voor mijn man. We bekijken de ruïne uitgebreid en maken heel wat foto's want dit is misschien de enige keer dat we hier kunnen komen. Van zodra de heuvel terug volop begroeid is wordt alles waarschijnlijk weer onbereikbaar. Ook hier zien we 'toren mannetjes' van wandelaars vóór ons en we laten er zelf ook eentje achter.

En dan vatten we de afdaling aan wat veel makkelijker gaat dan verwacht. Wanneer we terug aan het steile gedeelte komen zien we de sporen waar anderen al gelopen hebben en we besluiten die te volgen in plaats van terug te gaan langs waar we naar boven zijn gekomen. Dat blijkt een heel goede keuze te zijn want het kost ons weinig moeite om af te dalen. Terug beneden dragen onze wandelbroeken de sporen van de verbrande struiken en mijn lichtbruine broek zit onder de zwarte strepen. Te bedenken dat we onderweg nog mensen zullen tegenkomen en we met de fiets weer door het toeristische Kalamaki moeten, bezorgt me geen goed gevoel. Gelukkig is het warm en ik rol mijn broekspijpen dan maar tot aan de knieën op zodat ik toch een beetje toonbaar ben.
Dan wandelen we terug naar onze fiets en rijden naar huis. We hebben een bijzonder mooie dag beleefd...

Onderweg naar Argassi

Op weg naar de klooster ruïne 

Zicht vanaf de ruïne op de bergen van Keri... en op Kalamaki

De ruïne van het klooster... en de kapel

Wat overblijft van het klooster

30 september 2014 - Leni is klaar voor de vlucht

Vandaag is het de laatste dag dat we met onze auto mogen rijden omdat de verzekering maar tot vanavond geldig is. In Zakynthos is het mogelijk om je auto voor een half jaar te verzekeren en dat is natuurlijk ideaal voor ons. Het betekent wel dat we de laatste dagen alles met de fiets zullen moeten doen.

We profiteren ervan om onze laatste inkopen te doen in Lidl en we rijden ook nog een laatste keer tot bij de dierenarts voor de inentingen die nog nodig zijn om Leni mee naar België te kunnen nemen. Hier in Zakynthos is er een verschil met dierenartsen in België want hier vind je geen alleenstaande dierenartspraktijken. Bij de dierenartsen hier vind men ook alles wat men bij ons in een dierenspeciaalzaak kan kopen.
Wij rijden naar 'My Vet' in Gaitani waar we bij dierenarts Spyros Paraschis ook Leni's chip en eerste inentingen hebben laten toedienen. Door de Griekse 'slordigheid' is het paspoort van Leni al flink gekreukt nog vóór de afreis en dat is iets wat bij ons niet zou gebeuren. Maar de hoofdzaak is dat Leni nu klaar is voor de vlucht. Toch benieuwd hoe die gaat verlopen.

Nog even genieten van zijn favoriete plekjes in de bomen... en Leni's paspoort

28 september 2014 - Skopos Keri

We gaan eten in onze favoriete taverne bij onze vrienden in Marathia om de verjaardag van mijn man te vieren die over een paar dagen jarig is. Eigenlijk gaan we tezelfdertijd ook afscheid nemen van hen want het is de laatste keer dat we naar hun taverne zullen kunnen gaan.
Tegen de middag zijn we bij hen en ik wil nog eens van mijn favoriete schotel 'Lamb Kleftico' genieten want het zal toch zeker een half jaar duren alvorens ik het nog eens zal kunnen eten. Voor mijn man wordt het een 'Gyros Kotopoulo' en met een glaasje wijn klinken we op zijn verjaardag en op die van onze kleindochter die vandaag 1 jaar wordt.

Na het eten maken we meteen ook gebruik van de gelegenheid om een laatste wandeling op de Skopos van Keri te maken. Vanaf taverne Marathiastar wandelen we langs House Argastares en Andreas House waar we tijdens vorige vakanties verbleven toen we hier nog geen eigen huisje hadden. We komen voorbij taverne To Botsalo waar het pad naar Marathia Beach begint en even verder voorbij Ella Houses gaan we het pad naar de Skopos op.
Het eerste deel is altijd het moeilijkste omdat het dadelijk heel stijl omhoog gaat en vanaf dan hebben we prachtige uitzichten over Marathia en Marathonissi. Hoe hoger we komen hoe verder we kunnen zien en we kijken eveneens uit over de baai van Laganas, de luchthaven en tot Zakynthos stad met zijn haven. We zien zelfs over het eiland heen de zee tot de Peloponnesos en Kefalonia.

Wanneer we nog hoger klimmen zien we de westelijke kant van Zakynthos met de rotsen van Cape Keri. We zien grotten en komen voorbij de plaats waar we vorige keer onze picknick-stop hielden. We merken ook dat het 'toren mannetje' dat mijn echtgenoot toen van stenen gemaakt heeft er nog altijd staat.
Aan de eerste boerderijen gekomen slaan we een asfaltweg in en komen zo terug op het wandelpad langs waar we naar boven gingen. We wandelen dan verder langs dat pad terug naar beneden en komen weer bij de taverne waar we nog van een fris drankje genieten. Onze vrienden nemen uitgebreid afscheid en wensen ons een goede terugreis naar België.
We verlangen nu al reeds naar volgend jaar wanneer we weer volop van Zakynthos zullen kunnen genieten.

Ella House

Marathonissi, het door ons meest gefotografeerde onderwerp

Rechts uitzicht over Zakynthos met helemaal op de achtergrond Kefalonia

De rotskust van Keri... en het zicht vanaf ons picknick plaatsje

27 september 2014 - Wandelen in Gyri en Loucha

Mijn man wil - nu het herfst is - nog wat foto's van bloemen maken in Gyri. Toen we er in mei met onze gasten een wandeling maakten hebben we veel bloemen ontdekt die we nog nooit gezien hadden. Hij verwacht dat er in de herfst misschien nog enkele andere te vinden zullen zijn en ondertussen maken we weer een flinke wandeling.
We gaan nog eens een poging wagen om via Macherado naar Gyri te rijden. De vorige keer namen we een verkeerde afslag en kwamen in Kiliomenos terecht. Deze keer lukt het ons wel en rijden we tussen de bergen en door een wondermooie natuur naar boven. De vorige keren kwamen we Gyri binnen via Aghios Leon en Loucha - dus aan de andere kant van het dorpje - en we voelen ons schuldig nu we de stilte verstoren door met de auto door dit rustige dorpje te rijden.

We parkeren onze auto bij de steenhouwerij aan het begin van het dorpje en beginnen daar aan onze wandeling. Eerst wandelen we nog even door het dorpje want de oude huizen blijven altijd een bezienswaardigheid. Ook voor de stilte alleen al zou je hier naartoe komen.
In het dorp nemen we een kiezelweg naar de heuvels maar merken na een kwartiertje op onze GPS dat het de verkeerde is. Dan maar terug  gekeerd en nu via het juiste pad verder. Deze namen we al eerder met onze eerste gasten maar na een eind gaan we rechtdoor in plaats van af te slaan. Het is de bedoeling om op zoek te gaan naar een grot die op de kaart van de GPS staat aangegeven. We genieten van de absolute rust en de natuur en komen zo terecht bij de antennes. Van hier uit hebben we een prachtig zicht over al de dorpjes die ver beneden ons liggen en over de zoutmeren van Alykes en de zee. Het eiland Kefalonia lijkt wel heel dichtbij te liggen en zo groot hebben we het nog nooit gezien.

We doorkruisen de ganse omgeving op zoek naar de grot, maar hoe zeer we ook tussen de struiken en de steengroepen zoeken... de grot is onvindbaar. Na enige tijd zetten we onze wandeling dan maar verder richting de Mount Vrachionas, met zijn 756 meter de hoogste berg van Zakynthos. We gaan niet naar de top - daar zijn we al een keer geweest - maar blijven er langs wandelen richting Loucha. Deze keer kijken we goed uit bij de splitsing van de wandelwegen zodat we de juiste nemen. We willen niet weer in Kampi uitkomen zoals in mei met onze gasten en 10 km extra moeten wandelen. Het valt tegen dat er nog maar weinig bloemen zijn maar ook zonder de bloemen is het de moeite waard. Onderweg zien we verschillende 'torenmannetjes' (torentje of hoopje van stenen) die wandelaars er achter gelaten hebben en mijn man maakt er ook eentje. Benieuwd of het er de volgende keer nog zal staan.

Wanneer we in de buurt van Loucha komen besluiten we tot in het dorpje te gaan. Rechtover het kerkje is Cafe Loucha en er zitten gasten aan de tafels waardoor ook wij zin krijgen om er iets te gaan eten. Eigenlijk is het maar een kleine en primitieve eetgelegenheid en meestal vertrouwen we dat niet echt. Maar we willen het er toch op wagen en daar hebben we goed aan gedaan. Omdat het toeristisch seizoen voorbij is worden er geen maaltijden meer geserveerd en we nemen beiden een omelet. We zijn echt aangenaam verrast van wat we op ons bord krijgen. Het smaakt voortreffelijk en we moeten dringend onze mening herzien want het is hier heel gezellig en de kok kent zijn vak. Als het aan mij ligt komen we hier volgend jaar terug. Ik wil beslist de schotels proeven tijdens het toeristisch seizoen en ik denk niet dat we zullen teleurgesteld worden. Misschien komen onze gasten uit Duitsland volgend jaar nog eens logeren en ook zij zullen hier niet teleurgesteld worden. Alvast iets om naar uit te kijken.

Na het eten wandelen we verder naar Gyri en als we bij de auto komen keren we meer dan voldaan terug naar ons huisje in Agrilia. Het was een perfecte dag!

Op weg naar Gyri... enkele grotten in de heuvels langs de weg

Oude en nieuwe huizen in Gyri

Onderweg naar de antennes

Zicht vanaf de antennes op Kefalonia... en op Marathonissi, zoveel kilometers verwijderd  

Cafe Loucha rechtover het kerkje in Loucha

Onze wandeling

26 september 2014 - De duinen van Kalamaki

De terugvlucht van onze dochter en haar gezinnetje is met heel veel problemen verlopen. Wegens - alweer - een technisch defect aan het vliegtuig van Thomas Cook zijn ze met maar liefst 12 uur vertraging vertrokken. Met een kindje van bijna een jaar is dat geen lachertje. Wanneer daar dan nog eens bijkomt dat de Griekse douane de babyvoeding weigert door te laten die door de luchtvaartmaatschappij wel wordt toegestaan, is het hek helemaal van de dam.

De afgelopen week hebben wij geleidelijk aan onze tuin al een beetje winter klaar gemaakt, al kan je van winter hier op Zakynthos natuurlijk niet echt spreken. Het wordt wel eens flink koud maar vriezen doet het hier zelden of nooit.
Verder zijn we ook nog een keer tot in de stad gegaan om de waterrekening te betalen gezien dat hier nog altijd in contanten moet gebeuren. Ook de brandverzekering loopt naar zijn vervaldatum en omdat het grootste deel daarvan voor eventuele schade door aardbevingen is bestemd, kunnen we best goed op tijd zijn met de betaling ervan.
Van die gelegenheid hebben we dan ook gebruik gemaakt om nog eens langs de haven te wandelen en ik heb er bij de ijsbar mijn laatste Frozen yoghurt van dit jaar gekocht.

De volgende dagen willen we nog een paar flinke wandelingen maken alvorens ook onze vakantie weer voorbij is.
Vandaag maken we een wandeling naar de duinen van Kalamaki en gaan langs een pad dat we vanaf ons terras zien maar nog nooit bewandeld hebben. We vertrekken stilletjes via de voordeur terwijl Leni op het terras ligt te slapen. We hopen dat hij ons niet hoort of ziet want anders gaat hij ons zeker achterna komen.
Na een honderd-tal meter slaan we linksaf een zandweggetje in. We zien er regelmatig de paarden van de manege hier vlakbij doorlopen en zijn nieuwsgierig waar we zullen uitkomen. Het pad komt voorbij de Karting baan die verderop in de velden rechtover ons huisje gelegen is. Dan gaan we langs de omheining van het vliegveld en net op dat moment staat er een vliegtuig vertrekkensklaar. We wachten eventjes om het imposante gevaarte vanop een paar meter afstand te zien vertrekken. En het is beslist de moeite waard om hierop even te wachten.

We vervolgen onze wandeling, steken dan de hoofdbaan van Laganas naar Kalamaki over en komen op het pad naar de duinen. Het strand ligt er zo goed als verlaten bij nu het toeristisch seizoen voorbij is. Hier en daar is er nog een enkele toerist te zien die van de zon en de rust geniet. Via een ander pad lopen we door de duinen tot aan het domein van 'Hotel Louis Zante Beach'. Op deze tijd van het jaar zijn de duinen dor en droog... weinig of geen bloemen te bespeuren op een enkele laatbloeiende oleander na. Vervolgens wandelen we terug naar de grote baan. Aan het einde van onze straat slaan we een zandweggetje in om het asfalt te vermijden en komen dan even voor ons huisje terug op de baan. Het was maar een korte wandeling maar we hebben er toch van genoten. We wandelen niet voor het aantal kilometers maar vooral om van de mooie natuur te genieten.

De Karting baan... en aan de andere kant zicht op de bergen van Mouzaki

Onderweg

17 september 2014 - Einde van de vakantie voor onze gasten

Na ons boottochtje van een paar dagen geleden hebben we geen bijzondere activiteiten meer gedaan. Onze dochter heeft met haar gezinnetje de dag erna nog een keer doorgebracht aan het zwembad van Sophia's Bar in Kalamaki.

Gisteren zijn we met Leni bij de dierenarts langs geweest voor een chip en de inentingen die nodig zijn voor de vliegreis naar België. Een paar dagen voor ons vertrek moeten we nog eens langs gaan voor een laatste inenting en dan is hij klaar om te vertrekken. We hebben meteen ook maar een reismandje voor hem gekocht zodat hij er al wat aan kan wennen.

Vandaag worden de koffers ijverig gepakt want morgenvroeg vliegen onze gasten terug naar België en is hun vakantie alweer achter de rug.
In de namiddag gaan ze nog eens voor het laatst hun hartje ophalen in het zwembad van Sophia's Bar want ons waterratje amuseert er zich heel goed. Ze moeten nog wat profiteren van de warmte en de zon want eenmaal terug thuis zullen ze het met heel wat lagere temperaturen moeten doen.  

14 september 2014 - Een bootje huren

Vandaag is het de grote dag voor onze mannen want we gaan een bootje huren. We staan vroeg op en na het ontbijt worden broodjes klaargemaakt voor onderweg. En dan vertrekken we naar Limni Keriou en begeven ons naar de taverne waar de verhuurder zijn stand heeft.
Daar worden de nodige instructies gegeven en komen we te weten wat toegelaten is en vooral... wat verboden is. Er wordt een kapitein aangeduid en dat wordt onze schoonzoon. We krijgen nog een zwemvestje voor ons kleine meisje mee en dan begeven we ons samen met de eigenaar naar het bewuste bootje. Hij legt uit hoe alles werkt, waar we de zwemvesten kunnen vinden en dan is het aan ons. Het is circa 10.00 uur en we moeten ten laatste om 17.00 uur terug in de haven zijn.
Ik stap met een heel klein hartje aan boord want ik ben echt niet gerust in zo'n klein bootje en denk altijd in de eerste plaats aan wat er allemaal kan mislopen. Als we allemaal ons plaatsje hebben gevonden en de rugzakken staan veilig opgeborgen, kan onze 'kapitein van de dag' vertrekken.

Heel zachtjes vertrekt ons bootje en glijdt door het water. De ene na de andere rots schuift aan ons voorbij en we komen ook voorbij de taverne van onze vrienden in Marathia. We zien mooie witte strandjes en rotsen in alle vormen en kleuren. Ik moet toegeven dat het me beter bevalt dan ik verwacht had. Alleen als het bootje wat heftig schommelt doordat het in de stroming van een ander vaartuig komt, steekt mijn angst meteen weer de kop op.
Wegens te grote golven verder op zee mogen we maar tot bij de rotsen van Myzithres varen en dat ondervinden we zelf ook best nog vóór we bij Myzithres zijn. Ons bootje begint steeds heftiger te schommelen en we vinden het daarom veiliger om hier reeds om te keren.

Op de terugweg komen we langs een wit strandje en laten er het anker zakken zodat wie wil even kan zwemmen of op het strandje rondwandelen. We eten er ook gelijk onze broodjes op want het is ondertussen al middag geworden. Dan vertrekken we terug en even later varen we op een plaats waar het water zo helder is dat we tot op de bodem kunnen kijken. Het is hier waar de Blue Caves van Keri zijn en mijn man wil er in één van de grotten even gaan snorkelen.
Na een hele poos terug bij het bootje gekomen, is hij erg enthousiast over wat hij allemaal gezien heeft. Er zitten in de grot duizenden glinsterende visjes die als een gordijn voor je opengaan wanneer je hen benadert.
Dan gaat het verder richting Marathonissi, het schildpaddeneilandje. Onderweg zien we iets als een soort zwarte bol net boven het wateroppervlak uitkomen en we zijn dadelijk alert voor kleine rotsen die zich mogelijk in het water bevinden. Onze kapitein stopt het bootje om goed te kunnen zien... dan beweegt het zwarte ding... en duikt er een zeehond onder.  

Aan Marathonissi gekomen zien we dat het er heel druk is. Er liggen al heel wat bootjes aangemeerd. De ons beloofde helper die het bootje moet helpen aanmeren is nergens te bespeuren en mijn echtgenoot springt dan maar in het water om ons bootje veilig tot bij het strand te brengen. Even later zien we de man rustig op het strand zitten... hij vindt dat blijkbaar prettiger dan de mensen te helpen.
Na het zwemmen vertrekken we terug richting Limni Keriou haven en komen 2 uur vroeger dan verwacht terug aan.

We zetten ons vlakbij de haven op het terras van taverne 'Aelie' en drinken iets fris want het is nog te vroeg voor het avondeten. Tegen 17.00 uur rijden we dan naar onze vrienden van taverna Marathia Star en laten ons er weer eens verwennen met een heerlijke maaltijd.
Daarna gaat het terug huiswaarts en genieten er nog wat na van onze meer dan geslaagde dag.

Onze bevriende taverne vanaf de zee gezien... en Cape Marathia

De rotsen glijden voorbij... en een gelijkaardig bootje komt in mijn lens

We varen onder Griekse vlag... en Myzithres eens van een andere kant gezien

Nog rotsen...  en dan komt Marathonissi in zicht

13 september 2014 - Nog een rustige dag

Er worden plannen gemaakt om morgen de droom van onze mannen waar te maken en een boottocht te maken. We bellen naar een verhuurder van bootjes om er eentje te reserveren en ja hoor... morgen om 10.00 is het zover.

Onze gasten willen de winkeltjes verkennen in Kalamaki en mijn man brengt hen met de auto tot daar. Wanneer hij terug thuis is houden wij ons nog wat bezig in de tuin tot het telefoontje komt dat hij hen terug mag afhalen. Thuis gekomen vertellen ze honderduit over een gezellige bar met zwembad die ze daar in Kalamaki ontdekt hebben, Sophia's Bar geheten.

Daarna gaan we bij een dierenarts langs om te vragen wat er allemaal moet gebeuren wanneer we Leni mee willen nemen op het vliegtuig naar België. Hij heeft een chip nodig en een aantal inentingen en dat moet een 3-tal weken voor de afreisdatum gebeuren. Het is dus nog net op tijd en we besluiten om hem mee naar België te nemen en binnen een paar dagen langs te gaan bij de dierenarts om het nodige laten doen.
Eerlijk gezegd ben ik zeer gelukkig dat we hem kunnen meenemen want het drukte zwaar op mijn gemoed als ik eraan dacht dat hij hier moest achterblijven.
Ondertussen hebben onze dochter en haar man voor het avondeten gezorgd en kunnen we bij onze thuiskomst onze voetjes onder tafel steken en van een heerlijke maaltijd genieten.

Voor we gaan slapen maken we al wat voorbereidingen voor ons boottochtje van morgen en kruipen op tijd in bed want we moeten er vroeg uit.

Waterpret in Sophia's Bar

12 september 2014 - Een luie dag

We hebben nog tot een stuk in de nacht op het terras gezeten en naar het onweer gekeken. Uren aan een stuk volgden de onweders elkaar op en het ene was al heviger dan het andere. Een onweer klinkt hier helemaal anders dan bij ons in België. Door de bergen wordt het geluid weerkaatst en de echo's geven er een heel apart geluid aan. Gelukkig was er maar één zware regenbui zodat we niet van het terras moesten vluchten en we hebben nog heel lang zitten praten.
Door al dat praten ziet het ernaar uit dat onze plannen met Leni wel eens zouden kunnen veranderen. Onze dochter en schoonzoon zijn dierenvrienden en hebben zelf thuis ook katten. Volgens hen kunnen we Leni hier toch niet zomaar achterlaten en ze zijn er van overtuigd dat we hem dan hier na de winter niet meer zullen aantreffen als hij ons al die tijd niet meer ziet. Ze proberen ons er van te overtuigen om hem mee naar België te nemen en dan mag hij bij hen gaan wonen.

Na vier dagen op stap te zijn geweest maken onze gasten er vandaag een luie dag van en gelijk hebben ze. Uitslapen en op het gemak ontbijten kan heel veel deugd doen en een dagje zalig nietsdoen is welkom na vier inspannende dagen. Na het onweer van gisterenavond en deze nacht schijnt de zon weer volop en het beloofd een mooie dag te worden.
Mijn dochter hunkert ernaar om het ligbed in de tuin uit te proberen en samen met haar kleine meid geniet ze algauw van een zalig dutje.
Mijn man doet wat licht werk in de tuin en ik hou me met het huishouden bezig. Met al die uitstappen is het poetswerk blijven liggen en het wordt hoog tijd om wat bij te werken.

Wie er heel blij is dat we een dagje thuisblijven is ons katertje Leni, hij voelde zich de laatste dagen wat aan zijn lot overgelaten. Nu kan hij weer volop zijn baasje achterna rennen en hem assisteren bij het werk in de tuin. Wanneer hij een paar overtollige takjes snoeit in de olijfbomen zit Leni tussen de takken en grijpt naar de snoeischaar. Alles wordt als spelen gezien.

Onze kleindochter heeft het effect van de bergen ook ontdekt. Wanneer ze heel luid roept en de echo's hoort moet ze er om lachen en ze maakt er nu een spelletje van door altijd opnieuw te roepen. Het wordt een heel aangename dag.

Er is nog een diertje dat zich hier bij ons goed voelt. Sinds enige tijd zit er in onze terrasplant een bidsprinkhaan en die is zo tam dat hij gewoon op onze vinger komt zitten. Hij is een expert in het camoufleren van zichzelf tussen de takjes en dat is een geluk want Leni lust sprinkhanen. Soms zit hij boven op de plant en onze mannen zijn helemaal weg van hem. Mijn schoonzoon noemt hem Joske en dus is Joske voortaan zijn naam voor ons allemaal.

Joske de bidsprinkhaan op onze Bougainvillea Thamnos.

  

11 september 2014 - Een beroemde landgenoot in Zakynthos.

Na een paar dagen rondtoeren op het eiland gaan we vandaag de stad en de haven bezichtigen. Onze dochter en haar gezinnetje willen wat souvenirtjes kopen en wij hebben ook een reden om de stad te bezoeken.
Op 3 september werd aan het Solomosplein namelijk een standbeeld onthuld van de Belg Andreas Vesalius. Het stond hier uitgebreid in alle kranten en we willen dat standbeeld wel eens bekijken.

Het voorontwerp in gietsteen van het levensgrote monument werd in 2013 in Antwerpen aan een wetenschappelijk publiek getoond in het bijzijn van de kunstenaar Mevr. Pascale Pollier. De Universiteit Antwerpen is medesponsor van het monument dat in Zakynthos onthuld werd door onder andere de Belgische professor Dr. Joke Denekens van de UA.
Andreas Vesalius werd 500 jaar geleden op 31 december 1514 in België geboren als Andries Van Wesele. Later zette hij zijn naam om in het latijn en dat werd dan Andreas Vesalius. Hij was arts en één van de grondleggers van de menselijke anatomie. Hij wordt wereldwijd nog steeds beschouwd als de auteur van één van de meest invloedrijke boeken over de menselijke lichaamsopbouw. Hij staat vaak vermeld als dé grondlegger van de moderne anatomie.
De nationale bank van België plaatste in 1957 een portret van hem op een bankbiljet van 5.000 frank dat tot 1971 gedrukt werd.
In 2005 ging België op zoek naar ' De Grootste Belg'. Bij de uiteindelijke verkiezing eindigde hij in Vlaanderen op de zesde plaats.

Hij kwam in Zakynthos terecht doordat het schip waarmee hij reisde tijdens een zware storm voor de kust van het eiland - ter hoogte van Laganas - schipbreuk leed. Hij overleed er op 15 oktober 1564 vermoedelijk aan scheurbuik en werd - zo zegt men - begraven in de Santa Maria del Gracia kerk in het centrum van Zakynthos. Bij de zware aardbeving van 1953 werd de kerk en de ganse omgeving totaal verwoest. Later is dan op die plaats de nieuwe stad herrezen. Men vermoed dat de plaats van de voormalige kerk gelegen is, deels onder een huidig appartementsgebouw en deels onder een kruispunt en een onverharde parking.
Er zouden ondertussen opgravingsplannen opgestart zijn naar het graf van Andreas Vesalius. Archeologen van Kreta zouden met speciale archeologische apparatuur op zoek gaan naar de plaats waar de bewuste kerk precies heeft gestaan in de hoop zo het skelet van Andreas Vesalius te kunnen vinden.
Er is hier in Zakynthos ook een straat naar hem vernoemd, de 'Odos Andre Vezal' die in Laganas gelegen is en dat is niet zover van ons huisje. Aan het strand van Laganas - vlakbij de meest toeristische buurt - staat reeds langer een monument ter ere van hem.

We wandelen langs de haven naar het Solomosplein en vinden daar het standbeeld van onze beroemde landgenoot. Natuurlijk nemen we foto's, het gebeurt immers niet elke dag dat we zover van huis een standbeeld van een landgenoot tegenkomen.
Via het Solomosplein komen we in de winkelstraat en kunnen onze gasten op zoek gaan naar souvenirs. Daar krijg je dorst van en we zetten ons dus op een terrasje voor een verfrissing... frappe voor de vrouwen en Mythos voor de mannen. Onze kleine poppemie krijgt een lekker ijsje.
Daarna wandelen we terug naar de haven om de grote boten en jachten te bekijken die daar aangemeerd liggen. Een supergrote zeilboot uit Luxemburg heeft ook weer de weg naar Zakynthos gevonden. In het begin van het toeristisch seizoen lag hij hier ook aangemeerd evenals vorig jaar in de zomer. Dan keren we terug huiswaarts.

Na het avondeten passen wij op onze kleindochter terwijl onze dochter en haar man naar Laganas fietsen. Boven de bergen zien we donkere wolken komen en het voorspelde onweer komt dichterbij. Wanneer onze fietsers thuiskomen vertellen ze dat de lokale bevolking van een winkeltje hen gewaarschuwd heeft voor heel zwaar onweer. En inderdaad breekt het na een tijdje in volle hevigheid los. Het is een prachtig schouwspel van lichtflitsen en bliksemslangen tussen de wolken tegen de gitzwarte hemel.
We blijven al de tijd op ons terras zitten om naar het mooie natuurfenomeen te kijken want zoiets zien we in België niet met de hoge bebouwing daar.

Het monument van Vesalius en de wegwijzer  

Onze landgenoot Andreas Vesalius

De havenboulevard... en een houten boot uit Engeland

Een supergrote zeilboot uit Luxemburg... en een catamaran

10 september 2014 - Snorkelen

Korakonissi leek voor onze schoonzoon de ideale plaats om te gaan snorkelen en dat gaan we dan vandaag ook doen. Maar we rijden eerst nog langs een paar bezienswaardigheden. Tot nu toe vertrokken we steeds via Lithakia naar het noorden van het eiland maar vandaag proberen we een andere weg.
Mijn man heeft op het internet een route uitgestippeld via Macherado. We rijden dan door de bergen en de prachtige natuur naar Gyri en vermijden op die manier de relatief drukkere wegen.
In plaats van Gyri belanden we echter in Kiliomenos... we hebben in Macherado blijkbaar de verkeerde weg genomen. De bewegwijzering in Zakynthos laat zoals we al langer weten te wensen over. Het laatste jaar zijn er al heel wat vorderingen gemaakt maar nog niet in de kleinere dorpjes. We rijden dan maar langs de ons vertrouwde weg verder en stoppen in Agios Leon bij een plaatselijk bakkertje voor wat koffiekoeken. In Anafonitria nemen we dan de weg richting Porto Vromi.

Onderweg houden we nog even halt bij een uitzichtpunt waar het water een bijna niet te geloven blauwe kleur heeft. Dan gaat het verder naar beneden tot aan het haventje van Porto Vromi waar we de auto langs de kant van de weg parkeren. Er zijn weinig toeristen op dit ogenblik en onze schoonzoon en kleindochter genieten van het water terwijl de rest zich aan de mooie natuur vergaapt. Na de waterpret eten we eerst van onze meegebrachte picknick voor we richting Navagio gaan.

Zo rustig het was in Porto Vromi des te drukker is het aan Navagio met zijn beroemde scheepswrak. Ons klein meisje slaapt en ik blijf bij haar en mijn dochter in de auto wachten. Wij zagen het allemaal al en zoveel speciaal is er echt niet te zien. Je mag in de rij gaan aanschuiven om op een steiger - die hoog boven de afgrond is aangebracht - snel een foto van het wrak te maken dat veel lager op het strand ligt.

We laten de drukte snel achter ons en rijden vervolgens naar Korakonissi om te gaan snorkelen. Boven aan de trap zetten we het babytentje op en mijn dochter en ik installeren ons ernaast terwijl onze mannen de trap afdalen uitgerust met snorkels en zwemvliezen. Wij genieten van een mooi moeder - dochter moment met de prachtige natuur om ons heen. We maken nog kennis met een Roemeense vrouw die daar in de auto op haar slapende dochtertje past. Ze toont veel belangstelling voor het babytentje als ideale bescherming tegen de zon.
Wanneer onze mannen genoeg hebben van het snorkelen pakken we in en begeven we ons terug huiswaarts. Alweer een mooie dag achter de rug.

Onderweg naar Porto Vromi

Waterpret in Porto Vromi

Navagio met zijn beroemde scheepswrak

Korakonissi, ideaal om te snorkelen

9 september 2014 - Met de auto op toer

Vandaag is het tijd om onze gasten een paar bezienswaardigheden van het eiland te tonen. Via Lithakia rijden we naar Kiliomenos en nemen daar de weg naar Korakonissi. We parkeren de auto op ons vertrouwde plekje naast de weg en doen de rest van de weg al wandelend.
De mannen willen beneden een kijkje gaan nemen via een 'trap' die in de rotsen uitgehouwen is. Met een klein kind is het een gevaarlijke onderneming doordat de treden heel hoog en onregelmatig zijn. Daarbij komt nog dat de leuning op een paar plaatsen ontbreekt en met het zand op de treden is het niet veilig. Mijn dochter was bij haar vorige bezoek al met ons naar beneden gegaan en ik was al vaak beneden dus laten we onze mannen alleen gaan. Wij wachten boven en maken foto's van onze klimmende mannen die de rots van alle kanten gaan bekijken. Voorzichtigheid is geboden want de rotsen zijn vlijmscherp en een uitschuiver kan grote gevolgen hebben.
Terug boven gekomen klinkt onze schoonzoon heel enthousiast en wil beslist nog eens terug komen om te snorkelen. We maken nog wat foto's van de omgeving en rijden verder naar de volgende bestemming.

We rijden door Agios Leon en na enkele kilometers nemen we de weg naar Kampi met het mooie uitzicht over Shiza Bay en de indrukwekkende rotsen. We parkeren onze auto bij taverne Porto Shiza en zetten ons op het terras waar mijn dochter en ik een frappe bestellen en onze mannen een Mythos. Genietend van het uitzicht en een frisse drank worden de nodige foto's gemaakt en dan wandelen we verder de heuvel op naar Kampi Hill.
In Taverne Cross besluiten we een kleinigheid te eten. De taverne dankt haar naam aan het grote kruis dat boven op de heuvel van Kampi naast de taverne staat. Vanuit de taverne hebben we uit elke hoek een ander uitzicht en het fototoestel wordt weer boven gehaald. Het eten smaakt heerlijk en we komen hier zeker nog terug.

Het is al een stuk in de namiddag als we doorrijden naar Exo Chora waar we een kijkje nemen bij de 2000 jaar oude olijfboom die daarmee de oudste van het eiland is. Vlakbij de boom bevindt zich een veld met eeuwenoude waterbronnen. Onze mannen checken meteen ook of er water inzit en... ja hoor. Op het pleintje aan de kerk staat het kraampje waar we met onze vorige gasten honing kochten. We kopen ook nu een voorraad honing om mee naar België te nemen. Hij is overheerlijk bij Griekse yoghurt of op pannenkoeken bijvoorbeeld.
Daarna rijden we nog even naar de ruïne van de Lakos Watchtower.

Op weg naar huis nemen we in Litahakia de afslag naar Keri want we willen Limni Keriou nog bezoeken. We lopen er door het dorp en langs het haventje en dan komt mijn man met het plan om een bootje te huren. Onze schoonzoon is dadelijk overtuigd en samen proberen ze onze dochter en mij te overhalen. Dat is niet eenvoudig want wij hebben beiden een grote waterangst en we denken dadelijk aan alle gevaren en ook aan het kleine meisje in ons gezelschap. Wanneer onze mannen spreken over met hun tweetjes te gaan varen bedenken we ons. Gaan varen boezemt ons angst in maar als ze alleen gaan zouden we ook niet gerust zijn tot ze terug zijn. We beloven om er nog eens over na te denken.
De verhuurders van boten worden opgezocht voor inlichtingen en prijzen en we vergelijken al die informatie. Er wordt ons verzekerd dat er ook een reddingsvest voor baby's gegeven zal worden en stilaan breekt onze weerstand.
We hebben honger gekregen en gaan eten in taverne Varelia waar we al eens met onze oudste dochter en haar gezinnetje waren. Net als toen is ook nu het eten weer voortreffelijk. Het is al lang donker als we terug thuis komen.

Korakonissi... met de beruchte 'trap' 

Onze klimmers op de vlijmscherpe rotsen

Korakonissi area

De ruïne van Lakos Watchtower

De taverne in Limni Keriou... met uitzicht op de haven 

      

8 september 3014 - Naar Kalamaki Beach

In de voormiddag doen we het rustig aan en genieten van onze kleindochter. We hebben gisteren een klein zwembadje in de tuin gezet en ons waterratje stelt het zeer op prijs. Ik fiets nog even naar de bakker voor broodjes en die laten we ons 's middags lekker smaken.

Daarna is het tijd voor een uitstapje naar Kalamaki Beach. We rijden met de auto tot het einde van Kalamaki en parkeren hem bij het begin van de heuvels aan 'The Cave' bar.  Van daaruit nemen we het wandelpad door de heuvels tot we aan het pad naar het strand komen. In deze periode van het jaar is het minder druk maar ook hier zijn alweer enkele nudisten die voor ons de pret komen bederven. Die mensen beginnen stilaan elk mooi en rustig strandje in te palmen. Het beneemt ons stilaan de zin om nog naar het strand te gaan want een groot en druk strand geniet niet onze voorkeur.
Zo ver mogelijk bij hen vandaan zetten we het babytentje op zodat ons meisje beschermt is tegen de zon. Onze mannen gaan snorkelen en wij genieten van de zon en het uitzicht op zee. Na het snorkelen genieten we met zijn allen van de meegebrachte koeken en het fruit. En dan mag ons waterratje ook eventjes in de zee en aan het lachen te zien bevalt dat haar uitstekend.

Tegen het avondeten wandelen we terug naar de auto en rijden naar huis. Daar bereid ik een ovenschotel uit de kookboeken van Pascale Naessens die bij onze vorige gasten ook heel erg in de smaak is gevallen. Ook onze dochter en schoonzoon weten deze te appreciëren. De rest van de avond genieten we op ons terras. Zodra we het licht aansteken komt 'Gekkie' de gekko aan de terraslamp zitten om insecten te vangen. Zijn naam heeft hij van onze dochter gekregen tijdens haar vorig verblijf in Zakynthos. Hij houdt ons iedere avond gezelschap van  zodra het licht aangaat.

Zicht vanaf de heuvels van Kalamaki

Kalamaki Beach

Ons waterratje... en onze huisgekko

7 september 2014 - Familiebezoek

Vandaag zijn we vroeg opgestaan want we krijgen onze jongste dochter en haar gezinnetje op bezoek. We hebben heel erg uitgekeken naar deze dag want het is van juni geleden dat we hen nog gezien hebben. Onze kleindochter wordt eind deze maand al 1 jaar en ze is vast heel erg veranderd.
Het vliegtuig van Thomas Cook landt omstreeks 10.00 uur en mijn man vertrekt onmiddellijk naar de luchthaven om hen op te halen. Even later draait de auto onze oprit weer op en kan ik hen eindelijk begroeten. Het eerste wat ik zie is de stralende lach van onze kleindochter. Het voelt goed om haar terug in mijn armen te kunnen sluiten.

Er valt heel wat bij te praten en de tijd vliegt voorbij. Er wordt ook uitgebreid kennis gemaakt met de poes Eleni want onze dochter is een grote dierenvriend. We hebben ons trouwens vergist en wat ik al eventjes vermoedde is uitgekomen, onze Eleni is geen poesje maar een katertje en zo wordt Eleni nu Leni.
Mijn man heeft één van de vorige weken een huisje gemaakt in onze tuin waar hij kan schuilen en slapen als het binnenkort gaat regenen. Ja, ook hier komt ooit een einde aan de zomer en het mooie weer. Het is ons plan om aan de buurman te vragen of hij Leni eten en water wil geven wanneer wij in de winter terug in België verblijven. Het valt ons zwaar als we eraan denken dat we hem moeten achterlaten maar een kat trekt haar plan en ze is al heel bedreven in het vangen van hagedissen, kleine gekko's, kevers, sprinkhanen en nog wat van die soort. Verhongeren zal hij zeker niet doen.

Ik zorg 's middags voor vers brood en daarna worden de koffers uitgepakt. Onze schoonzoon wordt wat wegwijs gemaakt want hij is voor het eerst in Zakynthos. Genietend van de zon en de rust na een vermoeiende vliegreis en een heel korte nacht worden er plannen gemaakt.
Voor het avondeten rijden we naar taverna Marathia Star in Marathia. Onze vrienden van de taverne hebben reikhalzend uitgekeken naar hun bezoek en in het bijzonder naar onze kleindochter.
Na een heerlijke maaltijd gaan we nog even onderaan de taverne naar the beach. Mijn man en schoonzoon willen even gaan snorkelen terwijl mijn dochter en kleindochter met mij op de rotsen blijven zitten. Als onze kleine Esmée ook even in de zee mag schatert ze het uit van plezier. Dat heeft ze zeker niet van haar mama of van mij.
Wanneer de zon ondergaat rijden we terug naar huis. Morgen komt er nog een dag.

Uitgebreid kennis maken met Leni

29 augustus 2014 - Hoog bezoek in Zakynthos

We hebben dit keer een rustige week achter de rug. Wat in de tuin gewerkt, gewassen, gestreken en gepoetst... want dat moet hier tussendoor ook gebeuren. Ons leventje hier op Zakynthos is natuurlijk niet alleen maar genieten en lekker lui niets doen.

Gisteren ben ik met de fiets gaan winkelen naar de Lidl en AB Market en in deze laatste zag ik tot mijn grote verbazing witloof - ook Brussels lof genoemd bij ons - liggen tussen de groenten. Het blijkt hier voor de eerste keer verkocht te worden en volgens onze vrienden van de taverne is het helemaal niet gekend bij de plaatselijke bevolking. Ik moest niet lang nadenken wat er die avond bij ons op het menu zou staan. En het heeft erg gesmaakt na zovele maanden zonder 'typisch Belgisch' voedsel op tafel.

Deze voormiddag is mijn man in zijn eentje de duinen van Kalamaki in gewandeld terwijl ik me met de strijk bezig hou. Het is de bloeitijd van de zeenarcissen en hij wou er wat foto's van gaan maken. Het is een prachtige witte bloem die tussen het mulle zand groeit, blijkbaar zonder een druppel water te krijgen. En toch staat ze opmerkelijk fris te pronken alsof ze regelmatig een bui regen krijgt... wat hier momenteel helemaal niet het geval is. Vanaf eind mei tot ergens in september valt er op Zakynthos helemaal geen regen en schijnt de zon onafgebroken vanaf s' morgens als ze opkomt tot ze s' avonds weer ondergaat.

Vandaag is er heel hoog bezoek in Zakynthos. De Emir van Qatar is voor 24 uur met zijn vloot in de haven aangemeerd en daar kan je niet naast kijken. Zijn monsterlijk luxe jacht van zeven verdiepingen - samen met nog een hele reeks aan veiligheidsboten en speedboten - vullen bijna de ganse haven. Helikopters vliegen constant af en aan.
Misschien is hij wel hier in verband met zijn omstreden aankoop van een 15.000 hectaren groot gebied in de heuvels van het noorden van Zakynthos. Daartoe behoort ook het zeer bekende Navagio met zijn drukbezochte scheepswrak. Men vreest dat hij met al zijn rijkdom de plaatselijke bewoners zover kan brengen om hem de meest interessante gronden te verkopen. Daarom wil men nu de wet veranderen om precies dat te verhinderen en dus het gebied te vrijwaren voor de toeristen. Er is een procedure opgestart om de verkoop nietig te laten verklaren... benieuwd hoe dat zal aflopen.
Zijn bezoek levert in elk geval een paar mooie foto's op.

Zeenarcissen

Een heerlijke 'Belgische' schotel met witloof en frietjes... en Zakynthos bij avond

De vloot van de Emir van Qatar

24 augustus 2014 - Onze pergola

In de afgelopen week hebben we ondanks de hoge temperaturen van een stuk boven de 30° toch heel wat werk verzet in de tuin. Het hout voor de pergola werd geleverd en die hebben we dan ook maar meteen gemaakt. Al zeg ik het zelf... het resultaat mag er zijn. Nu kan onze bougainvillea er naar hartelust tegenop beginnen groeien en hopelijk over een paar jaren voor een weelderige bloemenpracht boven de oprit zorgen.

Tussen de aanplanting hebben we gronddoek aangebracht die het onkruid moet tegenhouden en waarop we dan vervolgens ettelijke zakken witte grind gestrooid hebben. Verder hebben we alles afgeboord met sierstenen en zo is er alweer een stukje van de tuin klaar.

We vinden van onszelf dat we daarom een extra etentje dubbel en dik verdiend hebben en rijden naar onze geliefde taverna Marathia Star in Marathia. Zoals altijd worden we er bijzonder vriendelijk ontvangen en na de overheerlijke maaltijd worden we alweer voorzien van een fles zelfgemaakte wijn en een zakje verse eieren van hun kippen. En weigeren is geen optie want ze praten net zolang op ons in tot we het toch maar weer aannemen. We zullen op onze beurt volgend jaar in april maar weer wat van hun favoriete producten uit België meebrengen.

Onze pergola

De pergola met bougainvillea

Passieflora... met lekkere passievruchten