18 mei 2014 - Terug naar België

Onze gasten zijn 2 dagen geleden - na een verblijf van 2 weken hier bij ons - terug naar Duitsland vertrokken. Het zijn voor ons 2 hele mooie weken geweest en we hopen dat we hen hier nog dikwijls mogen verwelkomen. Over twee weken zien we hen reeds terug op het trouwfeest van onze dochter.
Gisteren hebben we onze handbagage klaargemaakt want we vliegen voor 2 weken terug naar België. Gelukkig kunnen we alles gewoon achterlaten tot we terugkomen.
We moeten vandaag vroeg uit de veren want we vertrekken om iets na achten naar de luchthaven, waar het vliegtuig van Thomas Cook om 11.00 richting België gaat. En ja hoor, we vertrekken op tijd.

Na een vlucht van 2,5 uur landen we in Zaventem. Nu is het even spannend want we gaan voor het eerst met de trein van de luchthaven naar huis. Onze treintickets hebben we gisteren al online geboekt en afgedrukt. Alles gaat heel vlot en zonder problemen, voor herhaling vatbaar dus. Rond 16.00 zijn we thuis.

15 mei 2014 - Souvenirs kopen.

Het is vandaag de voorlaatste dag dat onze gasten bij ons zijn. Ze willen nog eens naar de stad om wat souvenirs te kopen en tegelijk ook nog een laatste bezoek aan de haven te brengen.

We parkeren onze auto waar we dat meestal doen, aan de plaatselijke markt van de boeren en wandelen langs de haven in de richting van het Solomosplein. Van daar gaan we naar de winkelstraat. Zoals steeds in het begin van het toeristisch seizoen is het er nog gezellig kuieren langs de winkels, en ook bij de eet- en drankgelegenheden is het nog niet druk in deze tijd van het jaar. Over enkele weken wordt het een pak drukker en dat zal natuurlijk meer naar de zin zijn van de plaatselijke handelaars.
Onze gasten zoeken de geschenkjes uit voor hun kleinzoon en andere familieleden en dan wandelen we terug langs de haven naar onze auto. Maar eerst kopen we nog een laatste frozen yoghurt die we op een bank aan het water verorberen. En dan terug naar huis.

Voor ons avondeten willen we naar de taverne van onze vrienden in Marathia rijden, onze gasten willen er nog eens lekker gaan eten en afscheid nemen. Zoals altijd heeft Katherina weer heerlijk gekookt, maar vooral voor hun vriendelijkheid zou je al met plezier gaan eten.
Ook voor ons wordt het voor eventjes afscheid nemen, wij vliegen over een paar dagen voor 2 weken terug naar België voor de trouw van onze jongste dochter.

De stad... en zicht op de stad vanaf de haven

Het Solomosplein.. en de haven

14 mei 2014 - Gyri en Loucha

Na het ontbijt vertrekken we met de auto richting Gyri. We gaan er de wandeling maken die we vorige week gepland hebben toen we Gyri bezochten. Onze rugzakken met flessen water en de picknick zijn klaar, de wandeling staat op de wandel GPS.

We parkeren onze auto net voor het dorpje, de wandelschoenen worden aangedaan en de rugzakken aangehangen, klaar om de wandeling te beginnen. Wanneer we in het dorp langs het plaatselijk museum & restaurantje komen, besluiten we om dit na de wandeling nog even te bezoeken. We stellen nogmaals vast dat het muisstil is in het dorpje en heel apart met zijn oude huizen.
Buiten het dorpje gekomen nemen we een zandweg die in de groene natuur leidt. Er heerst een absolute stilte. Twee keer wordt de rust onderbroken door een terreinwagen vol met toeristen, op weg naar hun eindbestemming. Spijtig dat ze niet de moeite nemen om al dat moois al wandelend te aanschouwen, ze weten niet wat ze missen.
Wij genieten van onze wandeling, overal zien we bloemen, velen daarvan zien we zelfs voor de eerste keer. Met zijn vieren zijn we vol bewondering voor de mooie natuur die we te zien krijgen, hier komen we later zeker nog terug.

Onze wandeling gaat voor een stuk over de Mount Vrachionas, met zijn 758 meter de hoogste berg van Zakynthos. We gaan niet naar de top maar willen een zandweg nemen die ons langs Loucha voert. Op de plaats gekomen waar op de GPS oude grotten staan aangegeven zijn die echter nergens te vinden, we zijn een beetje teleurgesteld.
Op een open plek gekomen, vol met bloemen besluiten we te picknicken. Lekker in de zon en gezellig met zijn vieren in het gras, genietend van het gezoem van bijen en hommels, die zich te goed doen aan de nectar van de talloze bloemen.

We vervolgen onze wandeling langs velden en olijfboomgaarden, vervolgens een steengroeve en plots zijn we op een plaats waar we uitkijken over de zee en Kampi Cross. Ergens klopt er iets niet want dat zouden we juist niet mogen zien op onze wandeling. We raadplegen onze GPS en zien dat een vorige wandeling onze wandeling van vandaag overlapt, waardoor we een verkeerde afslag genomen hebben. We zitten ver van de plaats waar het verkeerd gelopen is.
Met zijn vieren overleggen we wat we gaan doen. Ofwel keren we terug langs de soms zware hellingen en slechte paden tot op de plaats waar we het juiste pad kunnen nemen. Of we nemen de grote baan die naar Agios Leon gaat en slaan na een paar kilometers af richting Loucha en Gyri. De 2 opties betekenen ongeveer even lang lopen, maar we besluiten de asfaltweg te nemen omdat we veel kilometers extra moeten wandelen. Gelukkig hebben we genoeg water bij ons en we hopen om onderweg een drankgelegenheid te vinden om nog iets fris te drinken. Vol goede moed gaan we op weg.

Onderweg passeren we het kleine dorpje Loucha met een 40-tal inwoners, het ligt in een vallei en met een trap gaan we naar beneden richting het dorp. Van daaruit gaan we terug omhoog. Volgens onze GPS is er een binnenweg naar Gyri. Maar daar gekomen heeft de nieuwe eigenaar de weg verspert door er zijn woning te bouwen en een poort te zetten. Nog een teleurstelling want het betekent dat we een omweg moeten maken om Gyri te bereiken. En een drankgelegenheid zijn we ook nog niet tegengekomen.
Eindelijk komen we bij onze auto, onze wandelschoenen en rugzakken verdwijnen in de kofferruimte en we wandelen naar het museum met restaurant. Doordat we 10 km extra gewandeld hebben staan we voor een gesloten deur, we keren terug naar de auto en rijden naar huis.

Thuis gekomen frissen we ons even op en rijden naar Kalamaki, daar weten we een taverne waar we lekker kunnen eten, Escape geheten. We zijn moe maar kunnen nog lachen met onze onverwachte inspanning, het was de moeite waard en we hebben genoten van de ganse dag.

Een paarse morgenster... ons wandelpad in Gyri... en een mooie vlinder

En wandelen maar...  tot we een lieve hond tegenkomen

Oude rustplaats van een boer... en een steengroeve

Eeuwenoude waterputten... en een doorgang onder een dennenboom 

Onze wandeling

13 mei 2014 - Naar Kalamaki beach

We hebben besloten om vandaag naar Kalamaki beach te wandelen en kort na het middageten vertrekken we. Op het einde van onze straat gekomen slaan we linksaf, richting Kalamaki en even voorbij het domein van Hotel Louis Zante Beach nemen we het pad dat naar de duinen leidt. We wandelen tussen de bomen en struiken en genieten van de rust en de natuur.

Het enige wat ons stoort is een open plek in het bos waar plaatselijke bewoners hun afval komen storten. Een hotel of pension koopt nieuwe matrassen en dan vinden ze er blijkbaar niets beter op dan de oude spullen hier maar achter te laten.
Onze gasten zijn net zoals wij, mensen die van de natuur houden en er wordt dan ook over en weer gepraat, hoe het zou moeten zijn en wat er dringend zou moeten veranderen.
Hier in in Zakynthos staat men nog lang niet zover als het over afval gaat. Sorteren kennen ze niet en een containerpark bestaat er ook al niet. Overal in de straten staan containers waar de mensen hun afval kunnen achterlaten. Maar wanneer de containers vol zijn ontstaan er rondom dan kleine stortplaatsen. Het groot vuil dumpt men waar het niet te erg opvalt en zo vindt je in bossen of in ravijnen ganse inboedels, grote elektrische apparaten of puin van afbraakwerken. Wij kunnen ons zoiets niet meer voorstellen maar blijkbaar denkt men er niet aan dat zo dit mooie eilandje langzaam aan verdwijnt.

In de duinen gekomen kijken we uit over de zee en lopen tot op het strand. In deze tijd van het jaar ligt dat er nog heel rustig bij, een enkeling waagt zich in het water dat nu nog niet echt warm is.
We lopen langs de waterlijn en houden ons bezig met piepkleine steentjes te zoeken die onze gasten mee naar huis willen nemen.

Ondertussen nemen we ook wat foto's en zo komen we tot bij de weg die van het strand naar de hoofdstraat van Kalamaki leidt. Langs deze weg liggen hotels en pensions, maar ook restaurants, tavernes, supermarkten en souveniers winkels. Hier zijn de eet- en drankgelegenheden bijna niet te tellen, en in het seizoen is het hier dan ook zeer druk. Terug in onze straat gekomen nemen we een zandweg door de velden en langs de rivier waar het veel rustiger is dan langs de asfaltweg. Na een fikse wandeling van ongeveer 10 km komen we terug thuis.

Morgen willen we onze geplande wandeling in Gyri maken. De mannen stippelen de weg uit op Google Earth en zetten die op de wandel gps. De vrouwen maken het eten klaar.

De duinen van Kalamaki... en het strand 

Een bloem en beestjes die we onderweg zagen

12 mei 2014 - Afscheid van onze vondeling

Deze morgen kwam er een mail dat ons vondelingetje Rex vandaag afgehaald wordt. Het is even slikken want we zijn ons erg aan hem gaan hechten, maar er is geen andere oplossing. We vliegen over een kleine week terug naar België.
Mijn man en ik blijven vandaag thuis zodat we nog een laatste dag bij hem kunnen zijn.
Onze gasten besluiten om met hun tweetjes met de fiets naar het olijvenmuseum in Lithakia te rijden, ze willen ook nog afscheid nemen van Rex en willen dus terug zijn tegen 18.00 uur, het tijdstip dat Rex wordt afgehaald.

We verwennen Rex nog eens extra door veel met hem te spelen en hem te knuffelen, wat is hij toch een schat. Niet te geloven dat iemand zo'n dier zomaar kan dumpen. Hier op Zakynthos hebben de meeste mensen toch echt geen hart voor dieren. Met pijn in het hart zoeken we zijn eten en speeltjes bij elkaar.
Een half uur eerder dan verwacht staat de vrouw van de vereniging Zante Strays, die verwaarloosde dieren opvangt, aan onze deur. De mensen die hem zouden in huis nemen hebben afgehaakt en nu blijft hij bij de vereniging tot ze een thuis voor hem hebben gevonden. We zijn blij als we zien dat Rex graag met de vrouw kennis maakt, hij begint direct te spelen en dat is een pak van ons hart. Nog een laatste knuffel, dan wordt hij in de auto gezet en ze vertrekken.
Rex blijft door het raam naar ons kijken en ik hou het niet meer droog. Het doet meer pijn dan gedacht, ook al is dit het beste voor hem, wij zijn van hem gaan houden. Voor mij staat het vast, dit was de laatste keer dat we een hond bij ons opvangen, altijd opnieuw afscheid moeten nemen is er teveel aan.
    
Onze gasten komen 5 minuten later thuis, ze zijn teleurgesteld dat Rex al weg is en ze geen afscheid meer konden nemen. We vernemen wat zij vandaag hebben gezien en gehoord in het olijvenmuseum, het lijkt mij interessant genoeg om er bij gelegenheid ook eens een bezoek te brengen. Ze hebben 's middags in Dennis Taverne in Lithakia een slaatje gegeten, terwijl ze uitkeken over Limni Keriou en Marathonissi.
We halen ook nog herinneringen op aan onze vondeling.  

11 mei 2014 - Bochali

Vandaag gaan we nog eens naar de haven en de stad, we willen ook de klim maken naar Bochali. We hebben speciaal voor een zondag gekozen omdat het dan veel rustiger is.
De haven is altijd even mooi, iedere keer is ze weer anders. Het water is de ene keer blauw, dan weer groen, vooral als de zon volop schijnt zoals vandaag. De schepen veranderen ook voortdurend, de jachten worden alsmaar groter en er meren ook regelmatig cruiseschepen aan.
Er is een supergrote zeilboot uit Luxemburg aangekomen, die hebben we hier al meer gezien, de eigenaar ziet Zakynthos zo te zien ook wel zitten.
Op het Solomosplein zijn ze ook klaar voor het toeristisch seizoen, de parasols staan al paraat om de mensen wat te beschutten voor de zon, als ze zich aan een tafeltje zetten om iets te eten of te drinken.
En de souvenirs gaan vlot de deur uit.

We beginnen aan onze wandeling naar Bochali, naar de Venetiaanse burcht. Het is gelegen op de beboste heuvel achter Zakynthos stad, de overblijfselen staan op de plaats van de vroegere Akropolis (= bovenstad).
Vanuit de stad hebben we 2 mogelijkheden om er naartoe te wandelen, ofwel nemen we de gemakkelijkste weg, de asfaltweg langs waar de auto's rijden, of we nemen de moeilijke met heel steile hellingen, maar dan ook veruit de mooiste weg en heel rustig.
We laten de keuze aan onze gasten en die kiezen voor de moeilijke weg.
Onze wandeling begint aan het Agios Marcosplein, aan het begin van de winkelstraat, van daaruit gaat het met trappen omhoog tussen de huizen tot we aan de smalle straatjes komen die naar Bochali leiden. Vanaf nu gaat het steil omhoog, langs het Agios Giorgios kerkje, er wordt onderweg regelmatig even gerust terwijl we foto's maken. Wanneer we Bochali bereiken kijken we uit over de stad en de haven beneden ons.
Wat er van de burcht overblijft is de moeite waard om te bekijken, oude gebouwen, een gevangenis, kanonnen van tijdens de oorlog... We wandelen er rustig doorheen, overal staat een bordje met daarop de vermelding wat het is of waarvoor het gediend heeft. Vanaf de vestingsmuren kunnen we over het ganse eiland kijken, met de verrekijker zien we zelfs ons huisje staan.
Dan wandelen we terug en beginnen we aan de afdaling, dat gaat heel wat vlotter dan omhoog. Door de stad en langs de haven komen we terug aan onze auto en rijden voldaan terug naar huis.

Onderweg naar Bochali

De burcht... en het uitzicht over de haven en de stad

Rechts, de gevangenis

  

10 mei 2014 - Rustdag

We verkozen om het vandaag nog eens rustig te houden. Mijn man trok er met zijn fototoestel op uit langs de rivier bij ons huisje, om macro's van bloemen te maken. Het is een hobby van hem. Onze gasten gingen een kleine wandeling maken in de omgeving, een ganse dag aan huis blijven is niet hun manier om vakantie door te brengen. Ik had nog wat werk te doen, want wassen, strijken en poetsen moet ook tijdens de vakantie gebeuren.

En zo kon ik weer een ganse dag bij Rex blijven. Het is zo'n slimme hond en hij heeft al heel wat geleerd, aan zijn eten begint hij pas als we het hem toestaan. Hij gaat mooi zitten en kijkt naar zijn kom met eten, wachtend op ons teken om te beginnen. En dan te weten dat hij nog geen 3 weken bij ons is, hem opvoeden zal geen enkel probleem geven, wat gaan we hem missen.

Rotsroos  /  Bloem van een citroenboom  /  Slangenkruid

Speerdistel  /  Doorn van Jeruzalem  /  Akkermelkdistel

Stokroos  /  Vijgencactus  /  Stokroos

Golfbladige toorts  /  Slangenkruid  /  Bosbraam

9 mei 2014 - Even wandelen in Gerakas

Na onze verkenningen de vorige dagen van de westkust van het eiland, vertrekken we vandaag richting zuiden. We willen de omgeving van Gerakas bezoeken en er een kleine wandeling maken.

Gerakas ligt aan het meest zuidelijke puntje van Zakynthos, aan de kaap Gerakas. Het is de geliefde plaats van de Loggerhead schildpadden, Caretta Caretta genoemd, ze komen 's nachts aan land om er hun eieren te leggen.
De mensen van Archelon beschermen de nesten, de ganse baai van Laganas is beschermd Marinepark waar duizenden nesten te vinden zijn. 
Voor we het strand opgaan krijgen we een folder en uitleg over wat mag en niet mag. We mogen niet tussen de nesten lopen en ze zeker niet aanraken, geen parasol in het zand steken en ook niet in het zand graven. Na zonsondergang is het verboden terrein. 
Aan het strand staan geen bars en tavernes en er mogen geen watersporten beoefend worden.
Met een man die bioloog is vormt dat geen probleem. We willen alleen maar het allerbeste voor de dieren en wandelen over het strand langs de waterlijn.
Aan de andere zijde van de ingang naar het strand zien we een prachtige rotspartij, het zijn krijtrotsen die door de regen met de jaren van vorm veranderen.

We verlaten het strand en beginnen aan onze wandeling, die begint aan de ingang van het strand en loopt door de heuvels van Gerakas. Na een tijdje komen we op de plaats waar de krijtrotsen van bovenuit te zien zijn, het is al even mooi dan vanop het strand.
Tot hier is het pad goed begaanbaar, daarna volgt een moeilijker stuk. Zo vroeg in het vakantieseizoen ligt het pad er heel slecht bij, het regenwater heeft er in zijn weg naar beneden heel diepe geulen gemaakt. Het is dan ook uitkijken waar we onze voeten zetten, maar met de kleurenpracht van de planten en het uitzicht over de baai beslist de moeite waard.
Na een tijdje komen we op asfalt en dat blijft zo tot we terug bij onze auto komen. Het is geen lange wandeling geweest, maar dat was ook niet de bedoeling. We willen niet zoveel mogelijk kilometers lopen, maar wel genieten van de natuur, de rust en mooie foto's kunnen maken.

Voor we verder rijden bezoeken we de expositieruimte waar informatie gegeven wordt over de bescherming van de schildpadden. Er zijn grote aquariums gebouwd waar ze gekwetste dieren kunnen verzorgen, ze geraken al eens tussen de schroef van een boot met alle gevolgen van dien.
We drinken ernaast in de bar nog iets fris, de mannen een Mythos en de vrouwen een frappe.

Dan rijden we naar het vlakbij gelegen Porto Roma. De meeste toeristen houden het bij het strand, maar wij gaan wat verder, de hoek om. Daarvoor moeten we over rotsen klimmen, maar we komen daardoor wel op een rustige plaats met grote rotspartijen in het water. Dit is voor ons Porto Roma, niet het deel waar de toeristen te vinden zijn.
In september 2008 huurden we hier in de omgeving een huisje van "Logothetis Farm" en hebben we de buurt goed leren kennen.
Er staat ook nog een bezoek aan St. Nicholas Beach op ons programma. We wandelen over het strand tot aan het kapelletje dat op de rotsen ligt, het is ook voor ons de eerste keer dat we hier komen.

En dan weer maar verder richting Zakynthos stad. Onderweg passeren we Argassi en we zoeken een parkeerplaats, er is hier nog een bezienswaardigheid in de buurt. Op het strand ligt er namelijk een eeuwenoude Venetiaanse brug, dat wil zeggen dat de zee hier veel vroeger niet op dezelfde plaats was.
Van hieruit kijken we op de haven en de stad.

Voor vandaag is het genoeg geweest, het was een lange dag, veel zon en 25°. We hebben ervan genoten.

 Gerakas beach

 De krijtrotsen  /  Onze wandeling

Porto Roma

De kapel van St. Nicholas beach

 . . 

De Venetiaanse brug in Argassi

7 mei 2014 - Wandelen naar Marathia

We rijden na het ontbijt naar Cape Keri. Het is nog vroeg en we zijn bijna de enige bezoekers. We dalen de berg af naar de rand van de kliffen, waar heel wat plaatsen zijn van waaruit we een adembenemend uitzicht hebben. Onze fototoestellen worden bovengehaald.

Daarna gaat het naar Limni Keriou of ook wel Keri Lake genoemd.
We parkeren onze auto op een parking en wandelen wat rond in het dorp en aan de haven. Er zijn veel mogelijkheden om de tijd hier door te brengen. Om het uur vaart er een boot naar de Keri Caves, op een paar plaatsen gaat hij voor anker en wie wil kan er even gaan zwemmen.
Er varen ook boten met een glasbodem die schildpadden gaan zoeken, het eiland is bekend voor de beschermde Caretta Caretta schildpadden. Spijtig genoeg vallen er door het toerisme met de boten heel wat onschuldige slachtoffers, die komen dikwijls tussen de schroeven terecht en worden zo verwond of gedood.
Iemand die liever zelf op verkenning gaat kan ook een bootje huren, er zijn verschillende verhuurstanden en er wordt veel gebruik van gemaakt.        
Als iemand alleen maar wil rusten kan dat op het strand. Aan restaurants en tavernes is er ook geen gebrek.

Wij gaan niets van dat alles doen, ons plan is om naar Marathia te wandelen.
Eigenlijk bestaat Marathia maar uit 1 smalle weg, hier en daar staat een huis of een villa, en er zijn 2 tavernes. De weg loopt dood aan de laatste villa.
Voor mensen die hun vakantie niet in een hotel willen doorbrengen en rust willen, is het een uitstekende plaats. Er zijn de typische Griekse huurhuisjes, maar ook enkele grotere 'villa's' met appartementen en studio's.
Marathia is voor ons nog altijd het mooiste plekje van Zakynthos.

We beginnen onze wandeling met een erg steile klim van aan het haventje van Limni Keriou tot aan de weg naar Marathia. Gedurende onze wandeling moeten we regelmatig klimmen en dalen. De hele weg lang hebben we een schitterend uitzicht, van overal kijk je uit op Marathonissi. Het is een eilandje in de vorm van een schildpad en daarom wordt het ook wel het schildpaddeneiland genoemd.

Wanneer we bij Taverna Marathia Star aankomen is het middag en besluiten we om er te gaan eten.
Het is de favoriete taverne van mijn man en mij, de eigenaars en hun dochter zijn na al die jaren heel goede vrienden geworden. We leerden hen kennen toen we in mei 2008 een huisje huurden aan de overkant van de weg. We worden heel enthousiast verwelkomt, want voor ons is het ook de eerste keer dat we dit jaar hier zijn.
Het eten smaakt zoals altijd voortreffelijk en ook onze gasten zijn vol lof, ook de vriendelijkheid van de eigenaars en hun dochter zijn bij hen een pluspunt. Ze besluiten dat ze hier nog willen terugkomen.

Na het eten wandelen we verder, wanneer we iets meer dan de helft van de weg afgelegd hebben, komen we aan een zandweg die naar Marathia Beach gaat. Omdat het nog maar het begin van het toeristisch seizoen is, is die nog in heel slechte staat. De regen die in de winter valt, stroomt vanuit de bergen langs de paden naar de lager gelegen zee en maakt diepe geulen met losliggende stenen. Het is dus goed uitkijken waar we lopen.
Met zijn glashelder water en zijn witte kiezelstrand, is Marathia Beach één van de mooiste plekjes van Zakynthos. Het valt ook bijzonder goed in de smaak van onze gasten, de ideale plaats om even uit te rusten.
Dan wandelen we verder tot waar de weg stopt en keren dan terug. Op onze terugweg houden we terug halt bij Taverna Marathia Star, waar we nog iets drinken voor we terug naar Limni Keriou wandelen.

Het was een mooie dag met alleen maar zon en 24°, onze eerste wandeling met onze gasten was een succes en er staan nog meer wandelingen op het programma.

 Cape Keri

De haven van Limni Keriou...en Marathia

Marathia... en Marathia Beach

Taverne Marathiastar met uitzicht op Marathonissi

Onze wandeling

         

6 mei 2014 - Rustdag

Onze gasten hebben er voor gekozen om vandaag een rustdag te houden. Er zijn nog genoeg dagen om de rest van het eiland te verkennen.
Ze verzekeren ons dat ze de voorbije dagen al veel moois gezien hebben en vinden Zakynthos een prachtig eiland. Nu begrijpen ze ons ook waarom wij hier een huisje kochten om te genieten van de zon en al de rest wat het eiland te bieden heeft.

We maken er een gezellige dag van, de zon schijnt heerlijk en we genieten van de rust in onze tuin.
Er worden plannen gemaakt voor de volgende dagen, morgen zetten we onze tour van het eiland verder.

      

5 mei 2014 - Nog een paar mooie plaatsen

Vandaag gaat onze verkenning van het eiland verder. We kopen eerst wat koffiekoeken voor onderweg en dan op pad.
We vertrekken opnieuw richting het noorden en beginnen waar we gisteren gestopt zijn.
Als eerste komt Limnionas aan de beurt, de weg er heen is er één met veel bochten en heel steile hellingen.
Wij kennen die weg ondertussen al heel goed want we zijn hier al vaker geweest, ik verwittig onze gasten dan ook op de plaats waar het echt eng wordt, zodat ze niet te erg schrikken.
De herinnering komt boven aan de eerste keer dat wij hier reden, op een bepaalde plaats lijkt het alsof je van de weg vanop grote hoogte recht in zee rijdt. Ik heb toen de zetel van onze huurwagen bijna plat geknepen van de schrik. Zelfs nu ik weet waar het gaat komen, vind ik het toch nog altijd beangstigend en ben ik blij wanneer we er voorbij zijn.

In Limnionas parkeren we de auto en gaan we met een trap tot aan het water, we genieten van al het moois en maken foto's.
Van daar uit willen we naar Porto Roxa en overleggen of we er naartoe wandelen of met de auto rijden. We besluiten allen om te wandelen.
De rugzakken met onze watervoorraad worden uit de auto genomen en we gaan op weg. Er zijn een paar steile hellingen, maar het valt best mee want het is niet te warm, 21° en dus ideaal wandelweer.
In Porto Roxa rusten we even uit terwijl we van de omgeving genieten. Het is daar dat mijn man het idee opvat, om van elke plaats die we bezoeken een steen mee te nemen als aandenken, die hij dan in onze tuin wil leggen.
Dan beginnen we aan onze terugweg naar Limnionas. Daar gekomen zetten we ons op een muur met zicht op zee en eten onze koffiekoeken op.

Onze volgende haltes zijn Gyri en Loucha, dat is voor iedereen nieuw want ook wij zijn daar nog niet geweest.
Gyri is een klein dorpje met smalle straatjes en bijna alleen maar oude huizen. Heel veel huizen zijn niet meer heropgebouwd na de aardbeving van 1953. In sommige van die vervallen huizen wonen nog steeds mensen.
We wandelen er even rond en zijn verwonderd hoe rustig en stil het er is. Wat we zien bevalt ons alle vier heel goed. We besluiten dat we volgende week een ganse dag gaan uittrekken om er een flinke wandeling te maken in het dorp en in de bergen.
Op onze terugweg stoppen we even naast de weg, er is een kiosk met uitzicht op het kleine dorpje Loucha met slechts 42 inwoners, dat diep in het dal ligt. Er leidt een trap naar beneden die uit komt in het dorp, maar dat houden we ook voor volgende week als we terug komen om te wandelen.

Daarna nemen we in Kiliomenos de afslag naar Korakonissi, want ook daar is nog wat moois te zien.
Er is een trap in de rotsen uitgehouwen waarlangs je naar beneden kan tot aan de zee. Onze mannen nemen de trap om een kijkje te nemen, maar omdat de leuning op enkele plaatsen kapot is, besluit mijn schoonzuster om niet mee te gaan. Ik ben er al een paar keer beneden gaan kijken en ik hou haar gezelschap.

Voor vandaag hebben we genoeg gezien en we rijden terug naar huis.
Zoals altijd is Rex dol van vreugde als we thuis komen, we houden ons dan ook graag nog wat met hem bezig. Onze gasten hebben hem ook al in hun hart gesloten, het is echt een schatje.

Limnionas

Porto Roxa

Gyri 

Korakonissi... en omgeving

4 mei 2014 - Met de auto naar enkele bezienswaardigheden

Na het ontbijt maken we ons klaar om onze logé's enkele mooie plaatsen te laten zien, we gaan tijdens hun verblijf vooral naar plaatsen die met de auto te bereiken zijn.
In de 7 jaar dat we onze vakanties hier doorbrengen, hebben we al veel adembenemend mooie plaatsen ontdekt. Helaas zijn die meestal alleen maar te voet en soms na grote inspanningen te bereiken.
Voor ons is dat de hemel op aarde, picknicken al zittend op een steen of in het gras, met alleen het geluid van de vogels en de bijen, genieten van het mooie uitzicht en nergens een mens te zien.
Maar vandaag gaat het naar een paar bekende toeristische plaatsen.

We rijden naar het noorden en willen eerst naar het bekende scheepswrak van Navagio.
In het dorpje Anafonitria nemen we bij de splitsing de verkeerde weg en al snel zien we dat we op de weg naar Porto Vromi beland zijn, maar geen nood, dat staat ook op ons programma.
Na Porto Vromi rijden we dan naar het uitzichtpunt van waar je, vanop een hoge klif op het wrak van Navagio neerkijkt. Het strand met het wrak kan alleen per boot bereikt worden. We kopen aan de kraampjes nog wat plaatselijke honing en lekkere snoepjes en dan terug naar de auto.

Als we terug in Anafonitria komen, willen onze gasten het oude kloosterkerkje bezichtigen. Spijtig genoeg mogen er binnen geen foto's genomen worden.

We vervolgen onze tocht en rijden via Exo Chora naar Lakos Watchtower.
We zoeken bij de ruïne een plaatsje waar we kunnen zitten en eten onze meegebrachte boterhammen op, het is er muisstil.
Terug in Exo Chora gekomen stoppen we even om de oudste olijfboom van het eiland te bezichtigen, hij is meer dan 1000 jaar oud. We wandelen ook nog even door het oude dorpje en dan weer op weg.

Onze volgende halte wordt Kampi, daar is een uitzichtpunt over Shiza Bay, dat een kleine 200 meter lager gelegen is.
Hier laten we onze auto staan en wandelen de berg op naar Kampi Hill.
Onderweg komen we voorbij een Myceense begraafplaats. De eeuwenoude graven zijn tegen de berghelling in de rotsen uitgehouwen.
Op Kampi Hill aangekomen drinken we iets fris en genieten van het mooie uitzicht op het terras van Taverne Kampi Cross, die haar naam kreeg door het grote kruis dat er naast op de heuvel staat. Het kruis is van ver in de omgeving te zien.

Voor vandaag hebben we genoeg gezien en na een lange dag rijden we naar huis, morgen wacht alweer zoveel moois om te gaan bekijken.
Rex, onze opvanghond is dol van blijdschap als we thuiskomen, hij is voor het eerst een ganse dag alleen thuis moeten blijven. Voor hem is dat niet zo gemakkelijk, na door zijn baasje te zijn gedumpt langs de weg heeft hij wat verlatingsangst, Mijn man en zijn broer geven hem de nodige aandacht terwijl ik en mijn schoonzuster voor het eten zorgen.

Porto Vromi omgeving... en het haventje van Porto Vromi

Navagio met strand en scheepswrak... en de omgeving

Lakos Watchtower...  met zicht op de rotsen van Kampi

 Exo Chora, met de oudste olijfboom van het eiland, hij is meer dan 1000 jaar oud. 

Zicht van op Kampi Hill... en Shiza Bay

       

3 mei 2014 - Naar de markt

Vandaag staat een bezoek aan de haven van Zakynthos op ons programma.
Daar is 3 x in de week een kleine markt waar de plaatselijke boeren hun groenten en fruit komen verkopen.
Je kan er ook hun zelfgemaakte wijn kopen en olijfolie van hun eigen olijven, alsook de bekende rozijnen van hun gedroogde druiven. De boeren verkopen er ook hun zelfgemaakte Tsipouro, een sterke drank.
We slaan er onze voorraad in voor een paar dagen, er is niets lekkerder dan sinaasappelen en citroenen, die aan de bomen blijven hangen tot het moment dat ze rijp zijn om opgegeten te worden.

Daarna wandelen we langs de haven, het water heeft er een mooie smaragdgroene kleur, ook onze gasten zijn er van onder de indruk. Op het Solomosplein is het nog rustig en ook in de winkelstraten valt het mee. Overal zien we winkeltjes met souvenirs, ook aan eet- en drankgelegenheden is er geen gebrek.

Wanneer we terug naar onze auto wandelen, komen we voorbij een ijssalon en onze gasten trakteren met een frozen yoghurt. We mogen een bekertje nemen en het zelf vullen, we doen er nog wat vers fruit en chocoladesaus bij en dan wordt alles gewogen en betaald.
Aan de overkant van de straat zetten we ons op een bank met zicht op de haven en smullen maar.
En dan is het tijd om terug naar huis te rijden, onderweg stoppen we nog even bij Lidl voor de nodige inkopen.

Voor het avondeten wandelen we nog even naar het strand. Het is er nog heel rustig, we merken dat het toeristisch seizoen nog niet echt begonnen is.
Het was ook de wens van onze gasten, hun vakantie hier doorbrengen wanneer het nog rustig is en niet te warm. Daar is het nu het beste moment voor.
In het voorjaar is Zakynthos ook op zijn mooist, met heel veel bloemen die het eiland een mooie kleurenpracht geven. Het is niet voor niets dat men het "Il fiore di levante" noemt ofwel "De bloem van het Oosten".

De haven

De St. Dyonisiskerk ... en  het Solomosplein 

2 mei 2014 - Aankomst logé's

Deze morgen op tijd opgestaan om alles klaar te maken voor onze logé's.
Ondertussen even aan mijn laptop gaan zitten om onze oudste dochter een gelukkige verjaardag te wensen. Ook al zitten we ver van huis, we denken toch veel aan onze kinderen en kleinkinderen.
Dan naar de bakker fietsen en verse broodjes halen, ik denk wel dat het hen zal smaken, want onze logé's zijn vroeg moeten opstaan voor hun vlucht van München naar Zakynthos.

Ons huis staat in vogelvlucht maar 500 meter van de luchthaven, we kunnen van op ons terras de vliegtuigen zien landen en opstijgen.
We hebben ons huisje nu 4 jaar en het is voor ons nog altijd aangenaam om naar de vliegtuigen te kijken, we proberen dan te achterhalen van welke luchtvaartmaatschappij ze zijn. Vooral de vliegtuigen die van België komen geven ons een goed gevoel, blij dat landgenoten hun vakantie op ons droomeilandje komen doorbrengen.
   
De landing van het vliegtuig uit München is voorzien rond 12.00 en ja hoor, Air Berlin is op tijd.
Mijn man vertrekt naar de luchthaven om hen af te halen en het is een blij weerzien want we hebben hen al een tijdje niet meer gezien. We houden het vandaag rustig, een beetje bijpraten, hen wegwijs maken in ons huis en dan kunnen ze beginnen met hun koffers uit te pakken.
Ondertussen installeer ik me in de keuken en zorg ervoor dat ze 's avonds een warme maaltijd krijgen. Ik maak een groenteschotel in de oven uit een kookboek van Pascale Naessens. Wij eten dat heel graag en ik wil er onze gasten mee verrassen, het bevalt hen zeer goed,
We maken het niet te laat want na een vliegreis, die al vroeg in de morgen begint, verlangt iedereen toch naar een verkwikkende nachtrust.
En morgen beginnen we met de verkenning van het eiland waarbij wij hun gids willen zijn.

1 mei 2014 - Veel werkuren later

Ondertussen zijn we bijna 3 weken hier.
Onze tuin heeft een hele metamorfose ondergaan... en al zeg ik het zelf, hij ziet er goed uit.
Met het weer hebben we geluk gehad, afgezien van een paar natte dagen was het ideaal weer om in de tuin te werken, met temperaturen tussen 20 en 22°. Op de dagen dat het geen weer was om buiten te werken hebben we ons huisje onder handen genomen, dat ligt er nu ook weer netjes bij.

We hebben nog heel wat plannen om onze tuin nog mooier te maken, maar dat moet even wachten want morgen verwachten we bezoek. De broer van mijn man en zijn vrouw komen 2 weken bij ons logeren.
Tijd voor ons om even uit te rusten en samen met hen te genieten, even niet aan werken denken en dat is heel welkom...

Onze vondeling heeft het hier heel erg naar zijn zin. We hebben hem de beste zorgen gegeven en hij is helemaal opgeknapt.
Het is zo'n lieve, speelse kapoen, wat zullen we hem missen als hij een nieuwe thuis krijgt.

Rex, onze lieve vondeling