Mijn man en ik blijven vandaag thuis zodat we nog een laatste dag bij hem kunnen zijn.
Onze gasten besluiten om met hun tweetjes met de fiets naar het olijvenmuseum in Lithakia te rijden, ze willen ook nog afscheid nemen van Rex en willen dus terug zijn tegen 18.00 uur, het tijdstip dat Rex wordt afgehaald.
We verwennen Rex nog eens extra door veel met hem te spelen en hem te knuffelen, wat is hij toch een schat. Niet te geloven dat iemand zo'n dier zomaar kan dumpen. Hier op Zakynthos hebben de meeste mensen toch echt geen hart voor dieren. Met pijn in het hart zoeken we zijn eten en speeltjes bij elkaar.
Een half uur eerder dan verwacht staat de vrouw van de vereniging Zante Strays, die verwaarloosde dieren opvangt, aan onze deur. De mensen die hem zouden in huis nemen hebben afgehaakt en nu blijft hij bij de vereniging tot ze een thuis voor hem hebben gevonden. We zijn blij als we zien dat Rex graag met de vrouw kennis maakt, hij begint direct te spelen en dat is een pak van ons hart. Nog een laatste knuffel, dan wordt hij in de auto gezet en ze vertrekken.
Rex blijft door het raam naar ons kijken en ik hou het niet meer droog. Het doet meer pijn dan gedacht, ook al is dit het beste voor hem, wij zijn van hem gaan houden. Voor mij staat het vast, dit was de laatste keer dat we een hond bij ons opvangen, altijd opnieuw afscheid moeten nemen is er teveel aan.
Onze gasten komen 5 minuten later thuis, ze zijn teleurgesteld dat Rex al weg is en ze geen afscheid meer konden nemen. We vernemen wat zij vandaag hebben gezien en gehoord in het olijvenmuseum, het lijkt mij interessant genoeg om er bij gelegenheid ook eens een bezoek te brengen. Ze hebben 's middags in Dennis Taverne in Lithakia een slaatje gegeten, terwijl ze uitkeken over Limni Keriou en Marathonissi.
We halen ook nog herinneringen op aan onze vondeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten