~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 8 oktober 2015

Na een rustdag gaan we vandaag weer eens wandelen.
We zijn al heel vaak langs Agios Leon gereden, om naar het noorden van het eiland te rijden, bijvoorbeeld naar Limnionas, Porto Roxa of Kampi. Maar in of rond Agios Leon zelf hebben we nog nooit gewandeld en daar gaan we vandaag verandering in brengen.

Ik fiets na het ontwaken naar de bakker voor een lekker vers brood en na het eten maken we ons lunchpakketje klaar voor tijdens de wandeling.
Dan rijden we naar Agios Leon, een bergdorp dat op 390 meter hoogte gelegen is en ongeveer 500 inwoners telt, die voornamelijk leven van veeteelt en landbouw. Er zijn veel wijngaarden en het is omgeven door mooie dennenbossen. De unieke bel toren van de kerk bevindt zich in een voormalige windmolen.

We parkeren de auto bij het benzinestation in het dorp, rechtover het huis waar Amy woont, één van de drie puppy's die bij ons gedumpt werden en die we een tijdje hebben opgevangen. Voor het huis baten ze een shop uit met lokale producten.
Daar start onze wandeling die heel even over de asfaltweg gaat, tot we aan een pad afslaan, dat verder door de velden en de olijfgaarden loopt. De omgeving valt ons wel tegen en eigenlijk hadden we dat kunnen vermoeden. Er is hier enkele jaren geleden een zeer zware brand geweest die heel veel hectaren bos verwoest heeft. Overal tussen het frisse jonge groen staan nog altijd de zwart verbrande bomen en struiken en dat is geen mooi zicht.
We volgen het pad dat we op de GPS gezet hebben en wanneer het middag is zetten we ons in de schaduw onder een boom en genieten van ons lunchpakketje. Boterhammetjes met schijfjes banaan en Griekse tijmhoning ertussen... en het smaakt heerlijk.

Dan wandelen we verder en na een tijdje steken we de asfaltweg tussen Kiliomenos en Agios Leon over om aan de overkant onze wandeling verder te zetten. Aan deze kant heeft het toen niet gebrand en we komen in een mooie bosrijke omgeving terecht, met blijkbaar nog verschillende andere wandelwegen. Die gaan we vandaag zeker niet volgen want dan wordt onze wandeling te lang, maar tegen het voorjaar willen we aan deze kant eveneens een aantal langere wandelingen uittekenen.
We lopen langs dennenbossen en velden met olijfgaarden en druiven, tot we terug in het dorp komen. Hier nemen we de smalle weggetjes om het dorp te doorkruisen en zo tenslotte terug bij onze auto te belanden.

Bij het naar huis rijden doen we nog even Loucha aan en gaan in Café Loucha afscheid nemen van Maritza - de uitbaatster - en tegelijk iets fris drinken. Een glas aspro krasi - witte wijn - voor mijn man en een glas portokalada - vers geperst sinaasappelsap - voor mij. Tot onze verrassing krijgen we nog een bordje met olijven, schijfjes komkommer en fetakaas, wat heerlijk smaakt na onze wandeling.
Wanneer we de rekening betaald hebben en willen vertrekken, komt de vader van Maritza nog aandragen met een bordje druiven van eigen kweek. Dat is de typische vriendelijkheid en gastvrijheid die je bij de kleine plaatselijke uitbaters nog wel vindt maar bij de grote toeristische zaken ver te zoeken is.

Voor we terugkeren naar de auto, wandelen we nog een stukje over het pad dat naar het klooster in Kiliomenos gaat. Enkele weken geleden maakten we deze wandeling en proefden onderweg van de wilde druifjes die langs dit pad groeien. Die zijn ons toen heel goed bevallen en we willen even gaan kijken of er nog wat te vinden zijn.
Na een poosje ontdekken we inderdaad nog wilde druiven die klaar zijn om geplukt te worden, tussen de vele trossen die ondertussen reeds verdroogd of gerot zijn. Niet te geloven dat men de lekkernijen niet plukt en gewoon laat rotten.
We plukken een kleine voorraad voor bij een ijsje en ook bij Griekse yoghurt met honing zijn ze overheerlijk. In de velden of de tuinen van de boeren zullen we nooit iets plukken, maar wanneer het zomaar in het wild hangt willen wij er natuurlijk graag van genieten.
Deze avond staat er bij ons als nagerecht een ijsje met wilde druiven op het menu...