Wandelen ... en verder alleen maar puur genieten

Pagina's

zaterdag 29 september 2018

29 september 2018 - Herfst en zwaar stormweer

Al dagenlang worden we om de oren geslagen met het nieuws dat waarschuwt voor een Medicane - Zorbas genoemd - die Griekenland en ook ons eilandje zou aandoen op vrijdag en zaterdag .
Een Medicane is een Mediterrane tropische cycloon, ook wel Mediterranean Hurricane genoemd en de samentrekking daarvan wordt dan Medicane. Het zijn zeldzame metereologische fenomenen, waargenomen in de Middelandse zee die op orkanen lijken.

Dinsdag was het nog 31° met veel zon, woensdag was de zon ook nog van de partij maar begon het al flink te waaien en zakte de temperatuur naar 24,5°. Het anders zo kristalheldere water van Marathia Beach kreeg een bruin kleurtje doordat de golven veel losgeslagen zand aanvoerden. 
Eergisteren en ook gisteren was het meestal grijs met af en toe nog zon en altijd een felle wind. De golven werden nog wat hoger en deed het water tegen de rotsen van Marathia Beach omhoog spatten. De ferry's vaarden niet uit tussen Zakynthos en Kefalonia en ook naar Kyllini werd niet gevaren.
Door de weersvoorspellingen bleven de scholen ook twee dagen gesloten. Voor ons Belgen is dat heel onbegrijpelijk want wanneer men in België de scholen met dit weer zou sluiten, zouden ze bijna de helft van de winter dicht zijn.

Gisterenavond wakkerde de wind aan en de golven sloegen met veel kracht op de rotsen van Marathia Beach onder ons. Het water spatte metershoog op en werd door de wind over de hoge bomen meegevoerd. Dit wou ik wel eens graag van dichtbij gaan bekijken en mijn man zei me, als ik graag een koude douche wou, ik zeker tot daar moest wandelen. Bij nader inzien heb ik het toch maar niet gedaan, maar deze natuurkrachten konden we in Agrilia nooit zien en het is eigenlijk wel een prachtig schouwspel.
Dan kwam de eerste regen, geen zware regenbuien maar ideaal voor onze tuin zodat het water rustig in de grond kon dringen. Behalve iets meer dan een paar druppels midden augustus heeft die al meer dan drie maanden geen regen meer gezien.
Vorige nacht werd ik gewekt door zware windstoten en even later hoorde ik een fikse regenbui op het dak vallen, die geluiden hielden mij de rest van de nacht wakker.

Bij het opstaan vanochtend kijk ik op een minder mooi Marathonissi en een heel onstuimige zee, alles is grijs en nat en het regent en stormt nog altijd.
Binnen in huis is het meteen een pak frisser geworden en buiten staat de thermometer op de middag maar op 18°, dat is even wennen na die vele maanden met zon en heel warme temperaturen.
In de late namiddag neemt de wind af maar het blijft regenen. Volgens de voorspelling zou het morgen weer beter moeten zijn...

De voorspelling van de Medicane, de witte pijl duidt Zakynthos aan
Paars en wit betekenen heel wat windkracht  

Het begin van de storm voert losgeslagen zand naar Marathia Beach

Het anders zo kristalheldere water van Marathia Beach

Grote golven op Marathia Beach de eerste dagen van de storm


In de haven worden ondergelopen bootjes uit het water gehaald
Foto van het internet

Mijn eerste blik vandaag op Marathonissi en de ruwe zee

Enkele foto's van het internet van de storm vandaag in de haven







zondag 23 september 2018

23 september 2018 - Voor het eerst kaki gegeten

Vorig jaar op het einde van ons verblijf hier op ons eilandje hebben we een boom met vruchten gefotografeerd die we nog niet kenden. Na een vraagje op mijn Griekse bloemen Facebook-groep kreeg ik toen te horen dat het een boom met Kaki's was. Die vruchten kende ik al wel van naam maar ik had ze nog nooit gezien en zeker niet gegeten.
Onze oudste dochter had ze wel al gegeten maar vond ze niet echt lekker. Toen ik ze dan later in de supermarkten in België zag liggen waagde ik het niet om ze te kopen.

Mijn man is in de tuin - niet om te werken want het is zondag - en komt in de keuken een bord en een paar koffielepeltjes halen. Onze huisbaas is ook in ons deel van de tuin en zou iets bij hebben om te laten proeven. Heel nieuwsgierig ga ik kijken en zie hem een overrijpe oranje vrucht uit een zakje nemen.
Die komt mij bekend voor want die zagen we donderdag ook op de kraampjes van de boerenmarkt aan de haven. Wij keken er toen niet bepaald met veel zin naar en we begrepen niet dat ze die overrijpe vruchten nog wilden verkopen.
Op mijn vraag wat het is zegt de huisbaas dat het een loto is, waarop ik antwoord dat het op Kaki lijkt, maar die naam schijnt hem niets te zeggen. Hij snijdt de vrucht middendoor en geeft mijn man en mij ieder een helft, waarna hij verteld dat we ze best kunnen uitlepelen.
Sappig zijn ze in ieder geval en bij mijn man vallen ze in zijn smaak, met veel twijfels neem ik mijn eerste lepeltje en ben zeer verrast dat ze zo lekker zijn. Heel fris en zoet, maar ook weer niet té zoet.

Ze komen van de boom helemaal onder in de tuin langs de straatkant. Mijn man heeft de vruchten al zien hangen maar ik ben totaal verrast dat die boom daar staat, wat mij niet echt verwonderd want het stuk grond is 9000 m² groot. Ik ga samen met mijn man op zoek naar de boom en begrijp dan waarom ik hem niet eerder zag, vanaf de weg naar ons huisje is hij amper te zien daar in de diepte.
Even later ga ik langs het plateau van de olijfbomen tot bij de boom om wat foto's te maken en herken dadelijk de boom van onze wandeling in Anofontria. Daarna ga ik op het internet op zoek naar de Griekse naam maar nergens vind ik bij loto of lotto de vrucht terug, bij Kaki daarentegen zie ik ze wel staan.

Zoals wel meer op zondag gebeurt gaan we ook vandaag voor het avondeten naar de taverne van onze vrienden en ik haal mijn smartphone boven waarop ik de foto overgezet heb. Ik toon ze aan de dochter des huizes en ook zij noemt het een loto. Wanneer ik haar vertel dat ik het onder die naam niet kan vinden op het internet, komt haar vriend met de Griekse benaming van de vrucht op zijn smartphone naar ons.
Als ik de naam en de vrucht zie begint er bij mij een belletje te rinkelen, het is een Lotus en in Griekenland is de naam van iets of iemand nooit hetzelfde naargelang het mannelijk of vrouwelijk dan wel enkelvoud of meervoud is. Lotus wordt bij hen dan loto genoemd.
Bij mijn zoektocht deze namiddag op het internet had ik al opgemerkt dat er veel Kaki soorten zijn, met 1 pit, meerdere pitten of zonder pit. De Kaki is nauw verwant aan de dadelpruim - de vrucht van de Lotusboom - daarom hier in Zakynthos waarschijnlijk Lotus of Loto genoemd. Maar onze vrucht kan moelijk een Lotus zijn, want volgens Wikipedia zijn de vruchten van de Lotusboom maar een tweetal centimeter groot en deze is minstens zes centimeter.
Ons exemplaar is waarschijnlijk een Sharon, de in Israël geteelde kaki. Met de foto's van deze soort komt hij overeen.

Op Wikipedia heb ik ook nog het volgende gevonden, hierbij ook de vermoedelijke oorzaak waarom onze dochter ze niet lekker vind en een belangrijk punt dat men beter kan weten om gezondheidsproblemen te voorkomen:

De Kaki is de economisch belangrijkste soort uit het geslacht Diospyros, die wordt gekweekt voor zijn vruchten.
Het zijn de nationale vruchten van Japan, maar het is mogelijk dat de oorsprong in China ligt, waar men hem de Chinese pruim noemt. Daarom wordt hij in Europa soms ook onder de naam Kakipruim aangeboden.
Hij behoort tot de oudste gecultiveerde planten en wordt in China al 2000 jaar verbouwd. In sommige plattelandsgemeenschappen heeft de vrucht de reputatie om hoofdpijn, rugpijn en voetklachten te kunnen genezen.
De bekendste soorten zijn de Sharonvrucht - de in Sjaron in Israël geteelde kaki - en de Persimmon.
   
Ze zijn van boven glanzend en donkergroen en aan de onderkant bezet met een zilverbruine beharing. Als ze in het najaar afvallen zijn ze geel tot rood van kleur. De mannelijke bloemen staan met drie bijeen in de bladoksels, de vrouwelijke staan daar ook, maar dan alleen. Een kaki is een Parthenocarp, dat betekent dat er zonder bestuiving vruchten worden gevormd.
Het hout van de Kakiboom is evenals het nauw verwante ebbenhout zeer hard en wordt gebruikt voor de fabricage van meubels.
Kakivruchten bevatten in harde toestand - ook wanneer ze oranjerood gekleurd zijn - veel Tannine, wat een wrange smaak geeft en bij overdadige consumptie kan leiden tot vorming van Bezoarstenen in de maag die alleen operatief verwijderd kunnen worden.
De vrucht moet daarom narijpen en zacht worden, daardoor verdwijnen de tannines volledig en wordt de vrucht zoet en aromatisch.  De zaden in de kaki scheiden de stof Aceetaldehyde af, dat de tannines afbreekt. Commercieel wordt dit proces versneld door de vruchten onder hoge concentraties CO² te bewaren.

De bloemen van de Kaki

De boom in 'onze' tuin met de vruchten

Een lekkere kaki



  

dinsdag 18 september 2018

18 september 2018 - Brand bij het Yperagathou klooster in Kiliomenos.

Vanmorgen opgestaan met een mooie zonsopgang en snel het fototoestel erbij genomen. De zon kwam op van achter de bergen van de Peloponnesos en tekende de bergen mooi af in de rode gloed.
In de voormiddag is mijn man naar de bakker in Limni Keri gewandeld terwijl ik me met de strijk bezighield, deze middag aten we lekker vers brood.
Dat missen we wel hier in Marathia nu ik niet meer iedere morgen met de fiets naar de bakker kan. Fietsen is met de steile hellingen tussen Marathia en Limni Keri niet meer te doen.
Mijn man heeft al eens voorgesteld om voor mij een motorfiets te kopen maar dat zie ik niet zitten, ook al heb ik in mijn jonge jaren heel wat kilometers afgelegd met mijn mini-brommer zoals we dat toen bij ons noemden.
Samen met mijn vriendinnen hebben we toen heel wat beleefd met dat brommertje, we spreken er soms nog over wanneer we samenkomen.

In de namiddag ben ik nog met wat huishoudelijk werk bezig wanneer ik zwaar geronk hoor buiten, het ondertussen zo vertrouwde geluid van blusvliegtuigen. Wanneer ik buiten ga kijken zie ik twee Canadairs die water komen scheppen bij de kop van Marathonissi voor onze deur.
Even rondkijken en al snel zien we rookpluimen boven de bergen links van ons opstijgen. Zo goed als we de omgeving al kennen vermoeden we dat het alweer ergens van Kiliomenos moet komen.
Na even opzoeken op het internet nieuws vind ik het bericht dat er twee grote branden zijn in de omgeving van het Yperagathou klooster in Kiliomenos. De branden zouden al even na tien uur deze voormiddag begonnen zijn en twee vliegtuigen en een helikopter proberen de vlammen onder controle te krijgen.
De plaats van de branden zou zich situeren tussen het Yperagathou klooster, de weg naar Loucha, Agios Pantes en Lagadakia maar het klooster zou niet in gevaar zijn.

Een uurtje later komen al vier vliegtuigen achter elkaar aangevlogen om water te scheppen, dit lijkt ons geen kleine brand meer.
Rond vier uur in de namiddag zien we geen blusvliegtuigen meer, hopelijk is er niet teveel schade aangericht aan de mooie natuur daar...

De zon komt op van achter de bergen van de Peloponnesos

Een Canadair komt aan bij de kop van Marathonissi 

En gaat er vervolgens water scheppen

Drie Canadairs komen water scheppen, de vierde vliegt buiten mijn lens 

Een Canadair lost zijn water boven de brand, foto van het internet

Brand gezien vanaf de oostkust, foto's van het internet





zondag 16 september 2018

16 september 2018 - Korte wandeling van Alykes naar Chartata

Mijn vriendin sinds mijn middelbare schooltijd is jarig en al vroeg in de morgen gaat een WhatsApp-berichtje met onze verjaardagswensen richting België. Haar vriend was twee jaar geleden hier met vakantie en we hebben toen met ons drie enkele mooie wandelingen en uitstappen gemaakt. Ik hoop nog altijd dat ze met hun tweetjes eens bij ons komen logeren.
Vandaag gaat het er ook eindelijk van komen om onze Nederlandse vrienden een bezoek te brengen. Toen ze eind maart bij ons in Agrilia op bezoek waren verzekerden we hen dat we snel ook eens bij hen langs zouden komen.
Door allerlei onvoorziene omstandigheden en daarna onze verhuis is daar helaas nog niets van in huis gekomen. Met nog maar vier weken voor de boeg voor ons hier op ons eilandje gaan we daar vandaag wat aan veranderen. We gaan er ook meteen een korte wandeling aan vastknopen.

We vertrekken via Lithakia en Romiri naar Gaitani, waar we op de baan naar het noorden komen. Daar nemen we de afslag richting Alykes en komen door Gerakari en Alykanas in Alykes aan. Bij de speeltuin aan de zoutmeren laten we onze auto achter.
Door de foute richting te nemen toen we op de baan in Gaitani aankwamen, moesten we een heel eindje terugkomen tot aan de afslag naar Alykes en komen we later dan gepland aan bij de zoutmeren.
Automatisch gaan we wat sneller lopen om de verloren tijd in te halen en bij het vlakke deel bij de zoutmeren is dat geen probleem, al is het hier beneden op zeeniveau behoorlijk warm. Wanneer we de vakantieverblijven voorbij zijn komen we in het groen en begint het klimmen. Ook daar stappen we in het begin nog flink door en er komt heel wat zweet bij te pas, maar we geven het al snel op waarna we in een trager tempo verder klimmen.

Op onze bestemming aangekomen worden we hartelijk begroet door onze vrienden. Bij een lekker hapje en een drankje hebben we een heel gezellige namiddag met hen en wordt er weer flink wat bijgepraat. Ondertussen genieten we van het mooie uitzicht over de zee bij Alykes en de zoutmeren.
Even voor 18.00 nemen we afscheid, we moeten nog te voet terug tot aan de zoutmeren en zijn van plan om bij Taverna Potami iets te gaan eten want daar zijn we dit jaar nog niet langs geweest. We willen ook voor het donker terug thuis zijn want de wegen op het eiland zijn niet al te best en van straatverlichting is ook niet veel sprake. Daarbij komt dat we de wegen hier aan de oostkant niet zo goed kennen en we nemen dan liefst geen risico's.
In de buurt van de taverne gekomen rekenen we uit hoelang de wachttijd en het eten zelf in beslag gaan nemen en besluiten om verder te rijden en bij de taverne van onze vrienden iets te gaan eten, daar zijn we vlak bij huis wanneer het donker wordt.
We hopen dat we in onze laatste weken hier nog een wandeling in de bergen aan de oostkust kunnen maken en dan gaan we beslist bij Potami langs, anders zal het voor volgend voorjaar zijn...

De zoutmeren van Alykes

Daarboven tegen die berg moeten we zijn

Mooi toch om tussen de olijfgaarden te wandelen, al gaan we deze keer snel vooruit

Terug op weg naar Alykes

Deze olijfboom is beslist al heel oud




vrijdag 14 september 2018

14 september 2018 - Te voet naar de supermarkt in Limni Keri

Na onze wandeling gisteren willen we onze benen nog wel eens strekken en we besluiten om naar Limni Keri te wandelen, we hebben enkele dingen nodig om te eten en zijn benieuwd wat de supermarkt hier te bieden heeft.
De weg er naartoe is voor het grootste deel afdalen, maar er wachten ons toch ook een paar steile hellingen die we op moeten. Onderweg genieten we van de mooie uitzichten en tot onze schande moeten we toegeven dat het de eerste keer is - sinds we in Marathia wonen - dat we dit te voet doen.
We nemen het steile pad dat afdaalt naar het haventje en lopen even tot aan het strand, daar is het nu nog rustig want de meeste toeristen komen pas in de namiddag en het drukke seizoen is overal merkbaar voorbij.
Er liggen toch al mensen te zonnebaden op het strand en op de zonnebedden achter de bomen. Die zonnebedden zijn nieuw dit jaar en er staan overal rieten parasols naast, wat wel mooier is dan de gekleurde exemplaren van de andere stranden.
Eigenlijk wil ik een foto maken van het vernieuwde strand, maar doe het tenslotte toch maar niet. Een foto zonder de zonnebaders is niet mogelijk en ik wil ze hun privacy gunnen, ik stel het ook niet op prijs wanneer iemand mij fotografeert of filmt terwijl ze mij niet kennen.

Bij de bakker kopen we enkele hartige bladerdeeg gebakjes voor deze middag en dan lopen we verder naar de supermarkt. Wanneer we het nodige hebben passeren we langs de kassa en wandelen daarna langs een omweg naar de weg die naar Keri gaat en nemen daar de afslag naar Marathia. De terugweg is behoorlijk klimmen en ook al is het hoogteverschil niet zo groot dan bij onze wandeling van gisteren, ik zweet toch veel meer en moet regelmatig de druppels van mijn gezicht vegen. Ook mijn man zit met hetzelfde probleem. Eigenaardig want de temperatuur is met zijn 27° toch 3° frisser dan gisteren en de zon verstopt zich dan ook nog regelmatig achter lichte wolken. De vochtigheidsgraad moet vandaag beslist een stuk hoger zijn.
Ik ben blij wanneer we thuis aankomen en onze oprit is de laatste steile helling. Na ons wat opgefrist te hebben zetten we ons aan tafel en eten we onze meegebrachte hartige snacks op.

Onze wandeling heeft ons vandaag wel iets geleerd... een plaatselijke supermarkt is wel héél duur. Wanneer ik mijn rekening nakijk heb ik bijna vijf euro betaald voor vijf tomaten en bijna drie euro voor een krop ijsbergsla, dat is bijna drie keer zoveel dan in Lidl of AB voor de tomaten en het dubbele voor de sla.
Het is ons al vaker opgevallen dat de lokale supermarktjes in de toeristische centra veel duurder zijn dan die van de kleine in minder toeristische dorpen. De eigenaars willen hun voordeel slaan uit de toeristen en dat is hun goed recht, maar wij zijn geen toeristen meer en moeten ook alles zo duur betalen. Voor ons dus alleen maar goed wanneer we iets vergeten mee te brengen zijn of in noodgeval.

Als de avond valt vergasten de wolken ons nog op een prachtig schouwspel en wanneer de zon ondergaat kleuren de wolken én de zee mooi roze, dit is genieten...

Het haventje van Limni Keri

Een Yuka in bloei aan de haven

Naast de supermarkt, deze bloem heb ik nooit eerder gezien
Origanum rotundifolium x Scabrum of Oregano 'Kent Beauty' 

Allemaal bessen, het wordt ook hier herfst

Een mooie wolkenformatie vanaf ons terras

En de ondergaande zon kleurt ze roze

Wolken en zee worden mooi gekleurd



donderdag 13 september 2018

13 september 2018 - Rondwandelen in Keri en op de Skopos

Men voorspelt dat het vandaag een beetje minder warm gaat worden en daar willen we van profiteren om een wandeling te maken. We kiezen niet dadelijk voor een lange wandeling, maar toch wat meer kilometers dan de vorige keren.
We willen wat rondwandelen op de Skopos van Keri en we hebben niets uitgetekend, de wegen daar hebben voor ons niet veel geheimen meer.
Voor we vertrekken stuur ik eerst mijn vriendin nog een SMS om haar een gelukkige verjaardag te wensen.

We rijden met de auto naar het kerkhof van Keri en laten hem daar op ons vertrouwde plekje achter. Van daar lopen we langs het huisje van onze Belgische vrienden tot aan de asfaltweg naar Keri en volgen die even tot aan een zijweg die de Skopos opgaat.
Bij onze vorige wandelingen hebben we dit in de omgekeerde richting gedaan en deze keer gaan we alles vanuit de andere richting bekijken. Wanneer we aan een pad komen dat rechtsaf slaat besluiten we om dit te volgen, wie weet waar we uitkomen want het staat niet op onze wandel-GPS.
Eerst gaat het een eind langs dennenbomen om vervolgens over te gaan in olijfgaarden en dan loopt het pad dood op struikgewas. Op onze GPS zien we dat de asfaltweg vlakbij is maar de struiken zijn niet geschikt om er door te lopen en we maken rechts ommekeer. Het is hier rustig en we hebben geen spijt dat we het pad gevolgd zijn, het is een mooi stukje natuur.

Terug bij de asfaltweg aangekomen volgen we hem tot aan een pad waar we al eens gewandeld hebben. Even later komen we bij de afslag die naar de antennes van Keri gaat die op de top van deze bergkam staan. Daar zijn we al eens eerder geweest en we weten dat we daar een uitzicht hebben over een groot deel van het eiland.
Het zicht over de zee is mistig maar ik maak toch enkele foto's, daarna keren we terug naar het wandelpad en lopen we verder richting Keri dorp.
De natuur hier op de Skopos is prachtig met heel veel groen door de talrijke dennenbomen. Ook al zijn er in deze tijd weinig wilde bloemen te zien, de Cyclamen zijn wel talrijk aanwezig evenals de Zeeajuin. We zien ook onze eerste Herfststijlloos bloempjes die tussen de stenen van het kiezelpad komen piepen.

Wanneer we terug op de weg naar Keri dorp komen lopen we in de andere richting terug naar de auto. Het was goed om weer eens wat langer te wandelen, de warmte viel mee, ook al omdat we regelmatig schaduw hadden van de vele bomen. Tot onze verbazing viel het klimmen heel goed mee, al hebben we toch het grootste deel van de wandeling bergop gelopen.
Dan rijden we terug naar huis en genieten nog wat op ons terras.

Wat later verneem ik dat er op het strand van Navagio - waar het beroemde scheepswrak ligt - rotsblokken naar beneden zijn gekomen. Door hun val hebben ze een schokgolf teweeg gebracht waardoor er drie bootjes die aangemeerd lagen zijn omgeslagen.
Enkele mensen zijn lichtgewond geraakt, maar ze hebben verschrikkelijk veel geluk gehad want de rotsblokken zijn juist achter hen terecht gekomen waar ze op het strand zaten.
Een geluk bij een ongeluk dat dit in de voormiddag gebeurd is en er op die plaats nog schaduw was en ook nog niet zoveel toeristen aanwezig waren. Had dit in de namiddag gebeurd of aan de andere kant van het strand, dan waren er beslist doden gevallen.
In de internetkrant las ik dat er in het hoogseizoen tot 10.000 toeristen per dag met boten naar het beroemde strand gebracht worden.

In Keri dorp

Het wandelpad


Een Zeeajuin of Drimia Numidica

Wilde Cyclamen

Herfststijlloos of Colchium Parlatoris

Een mistig zicht op Limni Keri en de baai van Laganas vanaf de antennes van Keri

Wandelen tussen de dennenbomen


Onze wandeling

De hoogtemeter en de afstand

Het strand van Navagio

Deze hoop rotsblokken kwam naar beneden op het strand en één van de omgeslagen bootjes
Foto van de internetkrant



zondag 9 september 2018

9 september 2018 - Op zoek naar het oude casino van Galaro

Sinds gisterenavond ben ik aan de 'praat' met enkele leden van de Zakynthos Facebook groep. Eén van de leden is hier met vakantie en was op zoek naar enkele plekjes op het eiland.
Wanneer wij een foto van iets moois zien willen wij ook graag weten waar het gelegen is zodat we er eens langs kunnen gaan, dus help ik haar nu even om het te vinden. Sommige plekjes kennen wij al lang en weten waar de plaats is, maar van eentje daarvan hebben we nog nooit gehoord en weten dus ook niet waar we het zouden moeten zoeken.

We kennen alleen de naam en het dorp, het zou gaan om de ruïnes van Villa Demetrios Foskardi - ook het Casino genoemd - in Galaro. Net als zij kan ook ik het plekje niet vinden op Google Earth en mijn man wordt er even bijgeroepen.
Hij gaat verder op zoek in Google en vindt daar informatie over de ruïne en GPS-coördinaten, maar het zijn niet dezelfde coördinaten die wij gebruiken en die ook Google Earth gebruikt. Even omrekenen en dan maar weer proberen.
Op Google Earth komen de coördinaten overeen met een gebouw en daarnaast enkele overblijfselen van fundamenten. Omdat het op de foto's ook naast een huis gelegen is zou het inderdaad wel eens om het casino kunnen gaan.
We besluiten om na het middageten even tot in Galaro te rijden en op zoek te gaan. Een dorpje verder hebben we een paar weken geleden een wegwijzer naar hun oude dorp gezien, daar kunnen we dan gelijk ook wel eens een kijkje gaan nemen. Toen we het tevergeefs aan het zoeken waren in Google Earth en vóór we de GPS coördinaten hadden, dacht mijn man zelfs dat het casino zich wel eens in dat oude dorp zou kunnen bevinden.

Wanneer we onze boterhammetjes op hebben vertrekken we en rijden via Lithakia en Macherado tot  in Galaro. We laten onze auto bij de school achter en gaan op pad, het GPS punt ligt niet ver van de school.
Maar hoe vaak we ook rond het punt lopen, de ruïne is nergens te vinden, volgens het punt zou het midden in het riet moeten zijn. Even verderop is men bezig met de druivenpluk en we lopen tot bij hen in de hoop dat zij ons kunnen helpen.
Zij weten dadelijk waar we naar op zoek zijn en één van de mannen wijst naar de berg wat verderop. In het dorpje Agios Pantes dat tegen de berg aan ligt moeten we zijn, het eerste gedacht van mijn man was dus juist... Met een welgemeende Efcharisto lopen we terug naar ons vertrekpunt bij de school.
Bij de auto gekomen kijkt mijn man op zijn wandel GPS en ziet dat we van daaruit ook naar Agios Pantes kunnen en niet terug naar de grote baan moeten om er naartoe te rijden. We besluiten om de auto te laten staan en er naartoe te wandelen, het is wel 33° maar we hebben voldoende water bij.
Met deze warmte en nergens schaduw gaan we al snel zweten want het is flink bergop.

Doordat we de laatste tijd niet veel gewandeld hebben vanwege de hitte, beseffen we dat lange wandelingen met te warme temperaturen niet meer voor ons zullen zijn. Mijn hartproblemen laten het niet echt toe voor mij en mijn man heeft de laatste weken zwaar werk verricht in de tuin waardoor hij behoorlijk moe is.
Gelukkig hebben we tickets voor februari zodat we veel meer in het voorjaar kunnen wandelen. Wanneer het najaar in de toekomst nog even warm blijft zal het voor ons de volgende jaren meer genieten dan wandelen worden.
Onderweg komt er een man met zijn scooter aangereden en hij vraagt of we op weg zijn naar het casino, blijkbaar komen wel meer toeristen het opzoeken. Hij legt uit hoe we moeten lopen en daar zijn we achteraf gezien blij om want het zit verscholen tussen het groen en huizen, zonder zijn tussenkomst hadden we waarschijnlijk lang mogen zoeken.

De omgeving is wat verloederd en in de huizen rond de ruïne wonen Roma zigeuners, die zijn ervoor gekend dat ze hun omgeving heel erg bevuilen met hun afval.
Tussen het groen verscholen zien we de grote voorgevel en de zuilen waarop het balkon eens gestaan heeft. Het staat eigenlijk in de tuin van enkele huizen en we vragen dan ook beleefd of we even door mogen lopen op te gaan kijken, wat ons toegestaan wordt.
De trap aan de ingang is in slechte staat en helemaal begroeid met planten.
Ooit was het een prachtig herenhuis met twee verdiepingen in neoklassieke stijl. Zes Dorische zuilen ondersteunden het balkon op de vloer. In het front stond het familiewapen van de familie Foskardis en een reliëffilm met een Latijnse inscriptie.
Tot 1893 was het casino de focus van het sociale leven, totdat aardbevingen het bijna volledig vernielden en de eigenaars het vervingen door een kleiner huis. De versieringen van het front en de vleugels van de tweede verdieping werden ingebed in het nieuwe huis. Dit werd verwoest door de aardbeving van 1953, het familiewapen van de familie en de inscriptie werden bewaard.
Ik maak er verschillende foto's en dan gaan we achter de ruïnes op zoek naar de rest van het oude dorp. Dat is een grote teleurstelling want daar is nog heel weinig van te vinden behalve enkele oude 'steenhopen' met daartussen later gebouwde betonnen gebouwen en wat wat nieuwere huizen.
Het oude kerkhof is nog intact, even voor we aan de ruïne kwamen hebben we ook nog een nieuwer kerkhof gezien.

Dan wandelen we terug naar de auto en bergaf gaat het heel wat vlotter. Thuisgekomen breng ik verslag uit van onze zoektocht en stuur de beloofde foto's door.
Daarna wandelen we nog maar eens naar onze vrienden in de taverne voor een etentje. Deze keer ga ik voor een bord Chorta, gekookte groene 'bladeren' met wat citroen en olijfolie overgoten en een Marathopita. Dit is bladerdeeg, gevuld met venkel in een lekker zacht sausje. Mijn man kiest nog eens een Varkens Souvlaki. Voor de verandering neem ik deze keer als nagerecht een stuk Karidopita of Walnootcake en natuurlijk nog een Cappuccino. Samen met de rekening krijgen we nog een bord watermeloen.
Thuisgekomen genieten we nog van de stilte en de rust op ons terras met uitzicht over een heel rustige baai van Laganas, terwijl de avond stilaan invalt en we tot heel ver de lichtjes zien branden. Ook van een vuurwerk ergens achter Laganas kunnen we nog meegenieten...

Op weg van Galaro naar Agios Pantes, het oude gemeentehuis misschien?
Nu helemaal in verval

De wegwijzer naar het oude dorp

Het kerkhof vóór het oude dorp

Zicht op de berg van Bochali in de verte

Zicht op de Skopos van Vasilikos

De ruïnes van het casino



Dit was eens de ingang

De vervallen trap van dichtbij

Voor iemand die het wil bezoeken, de gele kruisjes beginnen aan het bord dat wijst naar de oude stad
Het rode kruisje staat bij het casino, de grijze streep is de oude muur

Mijn Chorta

En mijn Marathopita