Sinds gisterenavond ben ik aan de 'praat' met enkele leden van de Zakynthos Facebook groep. Eén van de leden is hier met vakantie en was op zoek naar enkele plekjes op het eiland.
Wanneer wij een foto van iets moois zien willen wij ook graag weten waar het gelegen is zodat we er eens langs kunnen gaan, dus help ik haar nu even om het te vinden. Sommige plekjes kennen wij al lang en weten waar de plaats is, maar van eentje daarvan hebben we nog nooit gehoord en weten dus ook niet waar we het zouden moeten zoeken.
We kennen alleen de naam en het dorp, het zou gaan om de ruïnes van Villa Demetrios Foskardi - ook het Casino genoemd - in Galaro. Net als zij kan ook ik het plekje niet vinden op Google Earth en mijn man wordt er even bijgeroepen.
Hij gaat verder op zoek in Google en vindt daar informatie over de ruïne en GPS-coördinaten, maar het zijn niet dezelfde coördinaten die wij gebruiken en die ook Google Earth gebruikt. Even omrekenen en dan maar weer proberen.
Op Google Earth komen de coördinaten overeen met een gebouw en daarnaast enkele overblijfselen van fundamenten. Omdat het op de foto's ook naast een huis gelegen is zou het inderdaad wel eens om het casino kunnen gaan.
We besluiten om na het middageten even tot in Galaro te rijden en op zoek te gaan. Een dorpje verder hebben we een paar weken geleden een wegwijzer naar hun oude dorp gezien, daar kunnen we dan gelijk ook wel eens een kijkje gaan nemen. Toen we het tevergeefs aan het zoeken waren in Google Earth en vóór we de GPS coördinaten hadden, dacht mijn man zelfs dat het casino zich wel eens in dat oude dorp zou kunnen bevinden.
Wanneer we onze boterhammetjes op hebben vertrekken we en rijden via Lithakia en Macherado tot in Galaro. We laten onze auto bij de school achter en gaan op pad, het GPS punt ligt niet ver van de school.
Maar hoe vaak we ook rond het punt lopen, de ruïne is nergens te vinden, volgens het punt zou het midden in het riet moeten zijn. Even verderop is men bezig met de druivenpluk en we lopen tot bij hen in de hoop dat zij ons kunnen helpen.
Zij weten dadelijk waar we naar op zoek zijn en één van de mannen wijst naar de berg wat verderop. In het dorpje Agios Pantes dat tegen de berg aan ligt moeten we zijn, het eerste gedacht van mijn man was dus juist... Met een welgemeende Efcharisto lopen we terug naar ons vertrekpunt bij de school.
Bij de auto gekomen kijkt mijn man op zijn wandel GPS en ziet dat we van daaruit ook naar Agios Pantes kunnen en niet terug naar de grote baan moeten om er naartoe te rijden. We besluiten om de auto te laten staan en er naartoe te wandelen, het is wel 33° maar we hebben voldoende water bij.
Met deze warmte en nergens schaduw gaan we al snel zweten want het is flink bergop.
Doordat we de laatste tijd niet veel gewandeld hebben vanwege de hitte, beseffen we dat lange wandelingen met te warme temperaturen niet meer voor ons zullen zijn. Mijn hartproblemen laten het niet echt toe voor mij en mijn man heeft de laatste weken zwaar werk verricht in de tuin waardoor hij behoorlijk moe is.
Gelukkig hebben we tickets voor februari zodat we veel meer in het voorjaar kunnen wandelen. Wanneer het najaar in de toekomst nog even warm blijft zal het voor ons de volgende jaren meer genieten dan wandelen worden.
Onderweg komt er een man met zijn scooter aangereden en hij vraagt of we op weg zijn naar het casino, blijkbaar komen wel meer toeristen het opzoeken. Hij legt uit hoe we moeten lopen en daar zijn we achteraf gezien blij om want het zit verscholen tussen het groen en huizen, zonder zijn tussenkomst hadden we waarschijnlijk lang mogen zoeken.
De omgeving is wat verloederd en in de huizen rond de ruïne wonen Roma zigeuners, die zijn ervoor gekend dat ze hun omgeving heel erg bevuilen met hun afval.
Tussen het groen verscholen zien we de grote voorgevel en de zuilen waarop het balkon eens gestaan heeft. Het staat eigenlijk in de tuin van enkele huizen en we vragen dan ook beleefd of we even door mogen lopen op te gaan kijken, wat ons toegestaan wordt.
De trap aan de ingang is in slechte staat en helemaal begroeid met planten.
Ooit was het een prachtig herenhuis met twee verdiepingen in neoklassieke stijl. Zes Dorische zuilen ondersteunden het balkon op de vloer. In het front stond het familiewapen van de familie Foskardis en een reliëffilm met een Latijnse inscriptie.
Tot 1893 was het casino de focus van het sociale leven, totdat aardbevingen het bijna volledig vernielden en de eigenaars het vervingen door een kleiner huis. De versieringen van het front en de vleugels van de tweede verdieping werden ingebed in het nieuwe huis. Dit werd verwoest door de aardbeving van 1953, het familiewapen van de familie en de inscriptie werden bewaard.
Ik maak er verschillende foto's en dan gaan we achter de ruïnes op zoek naar de rest van het oude dorp. Dat is een grote teleurstelling want daar is nog heel weinig van te vinden behalve enkele oude 'steenhopen' met daartussen later gebouwde betonnen gebouwen en wat wat nieuwere huizen.
Het oude kerkhof is nog intact, even voor we aan de ruïne kwamen hebben we ook nog een nieuwer kerkhof gezien.
Dan wandelen we terug naar de auto en bergaf gaat het heel wat vlotter. Thuisgekomen breng ik verslag uit van onze zoektocht en stuur de beloofde foto's door.
Daarna wandelen we nog maar eens naar onze vrienden in de taverne voor een etentje. Deze keer ga ik voor een bord Chorta, gekookte groene 'bladeren' met wat citroen en olijfolie overgoten en een Marathopita. Dit is bladerdeeg, gevuld met venkel in een lekker zacht sausje. Mijn man kiest nog eens een Varkens Souvlaki. Voor de verandering neem ik deze keer als nagerecht een stuk Karidopita of Walnootcake en natuurlijk nog een Cappuccino. Samen met de rekening krijgen we nog een bord watermeloen.
Thuisgekomen genieten we nog van de stilte en de rust op ons terras met uitzicht over een heel rustige baai van Laganas, terwijl de avond stilaan invalt en we tot heel ver de lichtjes zien branden. Ook van een vuurwerk ergens achter Laganas kunnen we nog meegenieten...
Op weg van Galaro naar Agios Pantes, het oude gemeentehuis misschien?
Nu helemaal in verval
De wegwijzer naar het oude dorp
Het kerkhof vóór het oude dorp
Zicht op de berg van Bochali in de verte
Zicht op de Skopos van Vasilikos
De ruïnes van het casino
Dit was eens de ingang
De vervallen trap van dichtbij
Voor iemand die het wil bezoeken, de gele kruisjes beginnen aan het bord dat wijst naar de oude stad
Het rode kruisje staat bij het casino, de grijze streep is de oude muur
Mijn Chorta
En mijn Marathopita