~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 17 april 2019 - Wandelen rond Mariés en de Vrachionas

Het slechte weer is voorbij en het wordt hoog tijd dat we onze wandelschoenen nog eens aantrekken. Nu we weer wandelingen op onze wandel-gps kunnen zetten kiezen we natuurlijk voor eentje die we nog niet gelopen hebben, er is nog een stuk onbekend terrein bij deze wandeling. Mijn man had ze vorig jaar al uitgetekend maar er is toen niet van gekomen om onze plannen uit te voeren, daarom gaan we dat vandaag doen.

We wachten langer dan gepland om te vertrekken omdat Matia niet op tijd naar huis komt om hem binnen te laten. Pech voor hem maar nog langer wachten gaat niet meer en hij zal buiten moeten blijven tot we terug zijn deze namiddag. Ik zet eten en drinken op het terras achteraan en dan vertrekken we.
We rijden tot Mariés en slaan de straat in aan onze favoriete taverne daar, hier eten zal nog niet voor vandaag zijn want alles is nog dicht. Even verder zien we een ideaal plekje om de auto achter te laten, de afstand tot het beginpunt van onze wandeling leggen we dan maar te voet af.
Van zodra we uitgestapt zijn zien we heel veel mini-orchideetjes en ook de Italica's zijn talrijk aanwezig.
Het begin van onze wandeling is een asfaltweg die naar de steengroeve loopt en we worden onderweg regelmatig gepasseerd door vrachtwagens die van of naar de groeve rijden. Dit is een beetje een teleurstelling door het zware verkeer op de smalle baan.
Op een hoger punt gekomen hebben we uitzicht over de streek tussen Mariés, Anafonitria en Volimes. Daar zien we hoe groot het gebied is waar bijna twee jaar geleden de vreselijke brand heeft gewoed. Het is ondertussen al terug wat groener geworden maar de vele verbrande bomen van de bossen kunnen niet verstoppen wat hier toen gebeurde.
Omdat we later vertrokken zijn is het sneller middag dan we verwachten en in de buurt van de steengroeve slaan we eventjes een rustig pad in, dat niet bij de wandeling hoort, om iets te eten.

Dan wandelen we verder langs de steengroeve waar het even flink klimmen is tot we bijna bij de top van de Vrachionas komen. In tegenstelling tot anders hebben we niet op voorhand gekeken hoe groot het hoogteverschil van de wandeling is. Eigenlijk wou ik een niet te groot hoogteverschil voor onze eerste wandeling, na twee weken zonder beweging, maar dat valt dus wel even tegen.
Zodra we aan het pad komen dat naar het hoogste punt van de Vrachionas gaat is het klimmen voorbij en vergeet ik al snel de vermoeidheid tijdens die laatste klim. We gaan niet naar dat hoogste punt, daar waren we jaren geleden al eens en ook twee jaar geleden met onze Duitse gasten.
We nemen het pad richting Loucha en Gyri, tot aan de splitsing naar Liva en beginnen aan het voor ons onbekende deel. We komen langs de nieuwe afvalplaats en hebben tegenslag dat de wind uit de verkeerde richting waait, zo hebben we toch heel wat geurhinder.
Achter de omheining van de afvalplaats zit een grote hond die ons blijkbaar wel ziet zitten. Hij vindt ergens een gat in de draad en komt ons enthousiast begroeten. Ook al wordt hij door één van de werknemers teruggefloten, hij heeft er geen oren naar en loopt met ons mee.
We wandelen rond de bergkam en langs de rand lopen we omhoog en genieten van het uitzicht over de oostkust met de baai van Alykes en de zoutmeren. Even later zien we ook uit op het zuiden met de Skopos van Vassilikos.

De hond loopt nog altijd met ons mee en wat we ook proberen, hij keert niet terug. Bij de splitsing van het pad naar Katastari, nemen wij de andere richting want wij moeten terug naar Mariés. Nog altijd krijgen we het gezelschap van de hond, ook als we terug op de asfaltweg komen. Hij bezorgt ons enkele bange momenten wanneer hij van de ene kant van de weg naar de andere loopt terwijl er af en toe toch auto's komen.
Dan komen we terug bij de auto en we vragen ons bezorgt af wat het beest nu gaat doen. Gaat hij zijn weg wel terugvinden, want hij is toch vele kilometers van zijn vertrekplaats verwijderd.
Onze wandeling is bijna vier kilometer langer geworden dan gepland door onze auto op die plek achter te laten. Maar we hebben ervan genoten en rijden voldaan terug naar Marathia...