Voor onze Belgische vrienden was het gisteren zover... hun emigratie naar Zakynthos.
Voorlopig is onze vriend alleen op het eiland en omdat zijn vrouw hem goed kent wist ze dat hij ons niet om hulp zou durven vragen, ook al hebben we het meermaals aangeboden. Daarom had ze mij eergisteren een berichtje gestuurd om te vragen of ik in hun huisje de vloer wat wou gaan poetsen.
De vrachtwagen met hun verhuisspulletjes komt - vroeger dan verwacht - vandaag al bij hun huisje aan en het zou toch beter zijn als de vloer proper is vóór de spulletjes er neergezet worden. Natúúrlijk wil ik dat doen, waar zijn vrienden anders voor?
Daarbij komt nog dat ze ons zó vriendelijk hadden aangeboden, dat we spullen van ons met hun verhuis konden meegeven als we die graag in Zakynthos wilden hebben. We hebben dankbaar van hun aanbod gebruik gemaakt om enkele dingen mee te geven, maar ook zonder dat zouden we hen vanzelfsprekend willen helpen.
Eigenlijk was het de bedoeling dat we gisteren al zouden gaan poetsen, maar door een probleem aan de elektriciteitspaal in de straat bij hun huis, was er geen elektriciteit en geen water, dus werd er ook niet gepoetst.
Voor dat hun verhuisspullen er zijn, hebben ze ook nog geen goed poetsgerief en we vertrekken dan ook met onze stofzuiger en ons poetsgerief in de auto richting Keri. Wanneer we vroeger eens bij hun huisje moesten zijn, lieten we onze auto aan het kerkhof achter en liepen te voet tot daar. Deze keer rijden we tot bij hun huis en alles wordt uitgeladen. We worden hartelijk verwelkomt en ook de hond herkent ons nog, al zag hij ons nog maar één keer en begroet ons heel enthousiast.
Mijn man heeft ook voor geval van nood zijn gereedschapskist mee en die komt goed van pas wanneer de pomp - om het water door de leidingen te sturen - het laat afweten. Gelukkig heb ik nog een emmer water zodat ik kan beginnen poetsen.
De hond houdt me gezelschap, hij is nog moe van de stresserende vliegreis van de vorige dag en duidelijk blij om in deze onbekende omgeving wat bekende mensen te zien. Het is een hele lieve, echt een schatje en hij zal ook wel voelen dat wij grote dierenvrienden zijn.
Mijn man geeft een lift aan onze vriend en samen rijden ze voor een vervangstuk voor de pomp naar Lithakia, gelukkig is onze vriend in de mogelijkheid om het zelf te repareren.
Ondertussen stofzuig ik en neem de ramen onder handen en wanneer de pomp hersteld is kan er volop gepoetst worden. Het wordt doorwerken want de verhuiswagen kan al in de vroege namiddag aankomen.
Mijn man neemt ondertussen het terras en een deel van de tuin voor zijn rekening, hij is in zijn nopjes want dat doet hij graag.
Alles raakt op tijd klaar en nu maar wachten op de verhuiswagen om met uitladen te helpen. Maar we zijn in Griekenland en we weten uit ervaring dat daar niet alles verloopt zoals afgesproken. Onze vriend krijgt bericht dat er vertraging is en dat het avond kan worden voor alles aankomt.
We rijden dan maar naar ons huisje en wachten op een bericht om terug te keren als ze in aantocht zijn. Even voor zes uur vertrekken we terug en zien de drie kleine vrachtwagens aankomen, een grote zou moeilijk langs de smalle weg tot bij het huisje kunnen komen.
Veel helpen uitladen is er voor ons niet bij, de zeven stoere mannen van de firma laden alles op verrassend korte tijd uit en zetten het meteen in huis en op het terras. Ik hou de hond ondertussen bij me zodat hij niet kan ontsnappen nu de poort open staat, heel de omgeving is voor hem nog vreemd.
Als de vrachtwagens weg zijn praten we nog eventjes na met onze vriend en drukken hem op het hart om zeker om onze hulp te vragen indien hij die kan gebruiken. Dan nemen we afscheid en rijden we terug naar huis...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten