We hebben afgelopen week flink gewerkt aan ons cactustuintje, vooral mijn man dan want ik heb het lichte werk voor mijn rekening genomen. Ons tuintje is nog niet klaar, er moeten nog lege plekken opgevuld worden met nog meer cactussen en er moeten op sommige plaatsen nog natuurstenen komen om de betonblokken te camoufleren. Naargelang er cactussen bijkomen zullen sommigen nog van plaats moeten wisselen maar het begint er toch al mooi uit te zien.
Het is nog altijd heel mooi weer en met temperaturen die de laatste week tussen 25 en 28° zaten hadden we helemaal niet te klagen. Dat geeft ons zin om even te gaan wandelen en we gaan meteen het nuttige aan het aangename koppelen.
Op weg naar de Skopos in Kalamaki zijn er een paar plaatsen waar hotels hun snoeiafval in de duinen dumpen en we weten van vorige wandelingen dat er ook altijd cactusafval tussen ligt. Dat afval begint dan te schieten en geeft nieuwe kleine cactussen die bij de volgende dumping onder een laag snoeisel verdwijnen en dan afsterven. We gaan dus even kijken of er iets bruikbaars voor ons te vinden is.
Aan de cave bar parkeren we onze auto en lopen het pad op naar de Skopos. Na een paar meter zien we de eerste kleine cactusscheuten al bij een hoop snoeisel tussen de struiken. We lopen nog wat verder tot bij de grote hopen snoeiafval maar daar liggen jammer genoeg geen cactussen bij.
Het was ook onze bedoeling om even tot bij het strand van Vrondonero te gaan nu de toeristen weg zijn. Tijdens het seizoen wordt dit strand vooral ingenomen door nudisten en dan blijven we er weg maar nu willen we er toch even van al het moois gaan genieten.
Wanneer we beneden bij het strand aankomen zien we 2 jonge wandelaars die over de rotsen richting Kalamaki gaan en voor de rest een verlaten strand. Het lopen over het strand is niet zo makkelijk door de grote ophopingen van zeewier dat tijdens Medicane Ianos door de golven op het strand werd geworpen. We zakken helemaal weg in het zachte wier en gaan dan maar over de keien verder, wat ook al niet zo makkelijk loopt.
Bijna aan het einde van het strand gekomen worden we opeens verrast door een naakte man die van achter een groot rotsblok vandaan komt en er even blijft rondwandelen. Dan maken we maar rechtsommekeer en zetten ons wat verder op een boomstam om wat van het mooie uitzicht te genieten.
Het is prachtig om de schittering van de zon op het water te zien en het geluid van de golven is zo rustgevend. Wat kan de stilte toch mooi zijn.
Even later wandelen we weer in de richting van de auto en nemen aan het einde de cactusscheuten mee bij het snoeiafval en rijden weer huiswaarts. Daar zet mijn man de scheuten dadelijk in de potgrond in de hoop dat ze goed zullen verder groeien...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten