Maandag kregen we veel wind en regenbuien, vrijdag was het dan weer zwaarbewolkt over de bergen en kregen ze daar regen terwijl het bij ons droog bleef en regelmatig de zon scheen. Ook zaterdagmorgen zag het er grijs uit maar de zon brak al snel door en het werd nog een mooie dag.
Eigenlijk hebben we zeker niet te klagen van het weer, behalve die paar dagen was het behoorlijk mooi en schommelde de temperatuur de laatste tien dagen nog altijd tussen 23 en 25°. Na zonsondergang werd het fris en zakten de temperaturen naar een 15-tal graden en sommige nachten nog lager.
Ook vandaag is het al van bij het ontwaken zonnig en mooi, heerlijk toch om zo uit bed te komen en we besluiten om een wandeling te maken en er tegen de avond gelijk een etentje aan vast te knopen. Ik stel voor om nog eens in Keri te gaan rondlopen en via Mizithres terug te keren naar het dorp.
De vorige jaren zijn we nooit zolang op ons eilandje gebleven - 15 oktober was de langste tijd - en de laatste week was dan altijd gevuld met het winterklaar maken van de tuin en ons huisje voor onze maandenlange afwezigheid. We zijn dan ook heel benieuwd of we op deze wandeling nieuwe bloemen gaan ontdekken.
In de vroege namiddag vertrekken we richting Keri en parkeren de auto op ons gebruikelijke plekje bij het kerkhof. We vertrekken langs de waterputten en ontmoeten toevallig onze Belgische vrienden die op het punt staan om met de honden op stap te gaan, na een korte babbel gaan we ieder onze eigen weg.
We lopen omhoog en juist voor de dorpskern steken we de weg over. Vanop die plaats zien we dat er op het terras van Allegro geen tafeltjes meer gedekt zijn. Omdat we vooraf niet gebeld hebben om onze komst te melden zullen we onze plannen maar voor een andere keer bewaren.
We wandelen verder omhoog en lopen boven het dal waar veel olijf- en wijngaarden liggen, onderweg ziet het paars van de wilde cyclamen. Als we bij het kiezelpad tussen de dennenbomen komen zien we her en der paddenstoelen die juist met hun hoedjes boven de grond uitsteken, ook hier heeft de herfst zijn intrede gedaan.
Enkele ontbrekende bloempjes in mijn man zijn verzameling worden ijverig gefotografeerd en in de hoek bij de waterput en het vervallen huisje verwachten we nog meer ontbrekende exemplaren. Ook hier heeft Ianos zijn schade aangericht en een grote omgewaaide dennenboom versperd de weg naar de waterput, we moeten er overheen klimmen om er te geraken.
Bij onze vorige wandelingen hielden we hier vaak onze picknick, de grote waterput is heel geschikt om op te zitten. We zijn verbaasd dat we zoveel kleine wilde narcisjes zien die we onderweg ook gefotografeerd hebben, ontelbare bloemetjes vormen een wit tapijt. Ook de andere nieuwe bloemetjes staan hier en als we wat dieper tussen de bomen lopen zien we nog een nieuwe bloem. Mijn man herkent ze dadelijk als een orchidee en is tevreden dat hij ze eindelijk in het echt kan zien.
Er is één nadeel bij het fotograferen... er zitten zoveel agressieve muggen dat we geen seconde stil kunnen blijven of we worden gestoken, zelfs door ons hemd en t-shirt heen. We vluchten letterlijk van tussen de bomen naar het wandelpad maar ze blijven ons nog een hele tijd achtervolgen. Mijn eerste gedachte gaat naar onze vrienden in Chartata, ook zij hebben het bij één van hun vorige wandelingen meegemaakt.
Even verderop ziet mijn man opeens een speciale paddenstoel, het is een stinkzwam die uit een kleine bol tevoorschijn komt. Meteen bij onze eerste wandeling later op het jaar hebben we al het geluk om dit te zien. Het klinkt misschien heel raar, maar ik zou bijna durven zeggen "bedankt corona om ons deze onverwachte kans te geven en dingen te zien die we anders moesten missen". Zonder corona waren we over enkele dagen terug in België en hadden we hier nu niet gewandeld.
In de volgende grote bocht komen we bij de rots Mizithres en tot onze verwondering komen we daar nog enkele toeristen tegen, met de nodige veilige afstand passeren we mekaar. Bij Lighthouse nemen we de asfaltweg richting het dorp en juist voor de dorpskern slaan we de smalle weg in die ons via de kerk weer naar onze auto brengt.
Behalve onze vrienden en de paar toeristen hebben we op de ganse wandeling niemand ontmoet en dat was ook onze bedoeling.
Op weg naar huis stoppen we bij The Windmill voor ons avondeten. Ook hier zetten we ons wat apart van de andere klanten - men kan nooit voorzichtig genoeg zijn - aan de rand van het terras zodat we weer van het mooie uitzicht kunnen genieten. Voor mij wordt het deze keer een Chicken Souvlaki en mijn man besteld de Beefteakia. Ik lust daarna nog wel een cappuccino en als we de rekening vragen krijgen we nog twee stukjes Frigania van het huis.
We hebben er weer een geslaagde dag opzitten...
Zicht op Cape Keri en de verbrande bergen
Zomaar een paddenstoel tussen de kiezels
En een paddenstoel tussen de dennennaalden
Eén van de nieuwe bloempjes die we zagen,
een Narcissus Obseletus of Wilde Narcis
Ook voor het eerst deze orchidee gezien,
de Spiranthes Spiralis of Herfstschroeforchis
Een speciale paddenstoel met onderaan de bol waaruit hij gekomen is,
de Clathrus Ruber of Traliestinkzwam
Een bol waaruit de stinkzwam komt, met een agressieve mug erop
De rots Mizithres blijft altijd even mooi
Onze wandeling
De hoogtemeter en afstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten