In 1577 werd hij aartsbisschop van Egina en Poros maar 2 jaar later gaf hij zijn ambt op en trok zich wegens gezondheidsredenen terug in het klooster van Anafonitria op Zakynthos. Volgens een legende vergaf hij een moordenaar die werd achtervolgd en hem in het klooster had opgezocht. Hij hielp hem zelfs ontsnappen, met als verklaring dat hij zo een volgende misdaad had voorkomen.
Op 17 december 1622 stierf hij in het klooster van Strofades waar hij werd begraven in dezelfde kerk waar hij tot priester was gewijd.
Toen later zijn lichaam vrijwel intact werd opgegraven werd hij als heilige vereerd.
In 1716 werden de relieken overgebracht naar Zakynthos en dit wordt jaarlijks op 24 augustus herdacht. Nu rust zijn lichaam hier in de St. Dionysioskerk aan de haven waar vele pelgrims hem nog steeds komen begroeten. Elk jaar zijn in Zakynthos vieringen en er is een optocht waarbij de kist met zijn overblijfselen door de stad gedragen wordt. Er wordt verteld dat massa's mensen dan achter zijn kist aanlopen. Wij hebben het zelf nog niet kunnen vaststellen want wij blijven liever weg uit de drukte die zo'n evenementen met zich meebrengen.
's Avonds is er aan de haven ook een groot vuurwerk terwijl de aanwezige veerboten dan allemaal luid beginnen toeteren. Vorig jaar wilden we met ons twee vanop een redelijk grote afstand naar het prachtig schouwspel gaan kijken en reden met de auto tot Argassi. Maar zelfs daar was niet meer door te geraken van de mensen die er al vanaf 's middags hun auto hadden geparkeerd om toch maar een plaatsje te vinden.
Wij genieten in onze tuin van zalig nietsdoen en tegen het avondeten rijden we samen met Olive naar onze vrienden van Taverna Marathia Star om er iets te gaan eten.
Daarna wandelen we van daaruit naar Marathia Beach. Om de kleine Olive aan het water te laten gewennen - dat hadden we gisteren al gemerkt - is ze nog te klein en te bang. Maar dat wil niet zeggen dat we niet met haar naar het strand kunnen gaan.
Zoals verwacht schrikt het water haar af en we klimmen op de rotsen vanwaar wij genieten van het prachtige uitzicht terwijl Olive zich amuseert met een gevonden takje. Het is er heerlijk rustig en als de zon begint te zakken vertrekken we zodat we nog net voor het donker thuis zijn.
Even na 21.00 horen we de eerste knallen van het vuurwerk en vanaf ons terras zien we in de verte de prachtige kleuren in de lucht uit elkaar spatten. Ook het getoeter van de veerboten is tot hier te horen.
Eens wil ik dit toch eens van dichterbij meemaken want telkens opnieuw vergeet ik hoe mooi dit alles wel is...
Olive met haar gevonden stokje...
Kijkend naar het water...
...en de rotsen aan het verkennen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten