Net na de tweede wereldoorlog hebben mijn ouders - en vele andere Belgische gezinnen - op vraag van de Nederlandse overheid, een kind in hun gezin opgevangen, om een tijd te kunnen bekomen van alle ellende en miserie die ze hebben meegemaakt. Haar zusje werd in een ander gezin opgevangen, evenals nog veel meer andere Nederlandse kinderen.
Toen ze na een hele tijd terug naar haar ouders ging, zijn zij en ook haar zusje altijd naar ons blijven komen. Zelfs met haar ouders en grootouders hebben we altijd een heel fijn contact onderhouden en ze werden allemaal als familie beschouwd.
Hun ouders werden door mijn zus en mij tante en nonkel genoemd en hun grootouders werden opa en opoe.
Van de beginperiode heb ik niets meegemaakt want ik werd pas 8 jaar na haar eerste bezoek geboren, maar aan de andere jaren heb ik nog heel veel mooie herinneringen.
En nu is ze voor een week met vakantie in Zakynthos, in een hotel in Kalamaki, niet ver van ons. Gisteren hebben we hen aan hun hotel afgehaald voor een bezoekje en hebben we plannen gemaakt om vandaag het eiland een beetje te verkennen.
Er wordt mooi weer voorspeld, maar de zon zit nog achter een sluier en gaat hopelijk snel doorbreken. In de vroege voormiddag pikken we hen op aan het hotel en rijden via Kalamaki en Laganas, door de olijfgaarden naar Lithakia en zo verder naar Limni Keriou. Daar houden we even halt en wandelen wat langs het haventje.
Daarna rijden we door naar Keri voor een bezoek aan Cape Keri en Mizithres. De anders zo prachtige rotsen komen niet tot hun recht door de wolken en de taverne, van waaruit de rots Mizithres heel mooi te zien is, blijkt gesloten.
Een beetje teleurgesteld rijden we door naar Agalas, waar we eerst de Adronios Wells gaan bekijken. De oude waterputten liggen tussen de druivenvelden en de oude olijfbomen, die door de jaren heen heel aparte vormen hebben gekregen. Ook de Damianos Caves ontsnappen niet aan onze aandacht. Van daaruit rijden we naar Kentinaria waar we een mooi zicht hebben op de rots en dan weer terug naar Agalas om dan verder naar Kiliomenos te gaan.
Ondertussen is het reeds middag en beginnen onze magen naar een beetje eten te verlangen. We laten onze auto aan het kerkhofje achter en wandelen het dorp in. Daar weten we een taverne waar we lekker kunnen eten. Maar wanneer we daar aankomen staan we voor een gesloten deur. Gelukkig is er vlakbij nog een andere taverne open. We bestellen alle vier een Grieks slaatje, nog een drankje erbij en we kunnen onze honger stillen.
Na het eten rijden we door naar Gyri, onderweg stoppen we even bij de kiosk van waar we een mooi zicht hebben op het rustige, kleine dorpje Loucha dat in een dal gelegen is. In Gyri laten we onze auto aan de steenkapperij achter en wandelen door het mooie dorpje, waar onze gasten met verwondering de vele oude huizen bekijken. Zoveel oude huizen in één dorp - die bijna allemaal nog bewoond worden - is ook een uitzondering.
Daarna gaat het naar Agios Leon, waar we de weg naar Porto Roxa nemen. De zon heeft het al even helemaal laten afweten en nu steekt er ook nog een felle wind op, waardoor het niet meer aangenaam is. Door het grijze weer hebben de anders zo mooie plaatsen hun charme verloren en we besluiten om maar terug huiswaarts te keren.
Terug in Agios Leon gekomen houden we nog even halt bij de ' Elia Shop' in het dorp. Hier woont trouwens Amy, één van de drie Cocker Spaniel puppy's die we vorige zomer opgevangen hebben, na dat ze bij ons huis gedumpt werden. Ze heeft hier een nieuwe en liefdevolle thuis gevonden, maar op dit moment verblijft ze bij de dierenarts voor een sterilisatie.
We kopen er honing van bloemen en tijm. Ik wacht al sinds onze aankomst op een gelegenheid om lekkere Griekse yoghurt met echte honing te eten... eindelijk is het bijna zover. Een bokaaltje verse aardbeien confituur en een fles lokale wijn kunnen er ook nog bij. We krijgen nog een doosje zeezout van Porto Roxa als geschenk en dat wordt in dank aanvaardt. Bij onze Griekse slaatjes kregen we deze middag ook zeezout van Porto Roxa en dat smaakte heerlijk.
Nog een foto maken van de ezel des huizes - mijn pleegzus koopt als souvenir nog een magneet van een ezel - en dan wordt er afscheid genomen.
Van hieruit rijden we terug naar huis, waar we samen met onze gasten nog genieten van een kopje koffie, tot het weer tijd is om hen terug naar hun hotel te brengen. Tegen die tijd is het ook beginnen regenen... niet prettig voor de toeristen op het eiland.
We hebben toch een heel leuke dag beleefd en het deed goed om nog eens zolang samen te zijn met hen. Morgen houden we een rustdag, er wordt ook niet echt mooi weer voorspeld...
Kentinaria
De kerk van Kiliomenos
Met de kerktoren aan de overkant van de straat
Onze Griekse slaatjes
Een schuw katje bij de taverne
En de ezel van de Elia Shop in Agios Leon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten