Eén van die plannen is een wandeling naar de Skopos van Keri waar we vandaag mee gaan starten, het is al dadelijk een ferme brok. Mijn man en ik hebben die wandeling al een paar keer gemaakt en er komt heel wat klimwerk aan te pas.
Na het ontbijt halen we onze vriend bij zijn studio op. We rijden via de baan van Kalamaki naar Laganas en dan verder door de olijfgaarden van Agios Sostis naar Lithakia. Daar nemen we de baan richting Keri en slaan dan af naar Marathia tot aan de parking van Marathia Beach.
We besluiten om vóór onze wandeling nog even af te dalen naar de beach, want het is zeker de moeite waard om daar een kijkje te nemen. Het water is weer glashelder zoals altijd en heel uitnodigend voor een zwempartij, maar vandaag gaan we wandelen...
Terug bij onze auto gekomen worden de rugzakken omgehangen en weg zijn we.
Even verderop begint onze wandeling, waar de wegwijzer naar de Skopos afgebroken aan de kant van de weg in de gracht ligt. Voor ons geen probleem want de Skopos heeft voor ons niet veel geheimen meer. Zo goed als elke wandeling aan deze kant van de berg begint hier op deze plaats.
De wandeling begint al dadelijk met een redelijk steile klim en onderweg geven we een beetje uitleg bij wat we te zien krijgen. Het kiezelpad klimt hoger en hoger en zo krijgen we altijd meer en meer te zien van Marathia, Limni Keriou en het schildpaddeneiland Marathonissi. We kijken uit over de baai van Laganas en Gerakas en wanneer we nog hoger komen, zien we de luchthaven en zelfs de stad met de haven.
Ook het eiland Kefalonia - dat boven Zakynthos ligt - komt snel in zicht. Spijtig dat het nog wat mistig is, want bij helder weer is ook het schiereiland Peloponnesos heel goed te zien.
Ondertussen is het bijna middag geworden en vinden we een geschikt plaatsje om aan ons meegebracht lunchpakketje te beginnen. Met alleen het geluid van de vogeltjes en een fantastisch uitzicht over de zee is het puur genieten. Alleen spijtig dat mijn vriendin niet vrij was om ook vakantie te nemen. Met haar erbij was het plaatje compleet geweest.
Wanneer onze magen gevuld zijn hervatten we onze tocht. Ons wandelpad draait eventjes weg van de zee en we lopen tussen de groene naaldbomen verder. Op het hoogste punt van de wandeling wordt het pad moeilijker begaanbaar. Door de regen in de winterperiode ontstaan diepe geulen - soms wel een meter diep - waardoor een smal pad overblijft en we moeten vanaf hier achter elkaar lopen.
Het is goed uitkijken geblazen waar we onze voeten zetten tussen de rotsen en de stenen, maar het uitzicht maakt alles goed. We blijven dan ook regelmatig staan om foto's te maken en onze vriend is onder de indruk van wat hij allemaal te zien krijgt, met heel veel spijt dat zijn vriendin niet kan mee genieten.
Even verder daalt het pad en wordt het nog slechter, maar de mannen willen tot aan het water en hebben er heel wat voor over. Op het einde is het geen wandelpad meer te noemen en kruipen we door de struiken met venijnige stekels en de schrammen op armen en benen blijven dan ook niet uit.
Toen wij hier een aantal jaren geleden voor het eerst wandelden, reed men hier nog met auto's over het pad...
Eindelijk komen we aan op de plaats waar men naar het water kan. Vermits er nog een laatste moeilijke klauterpartij komt, besluit ik om hier te wachten. De mannen laten hun rugzak bij mij achter om gemakkelijker te kunnen afdalen.
Beneden gekomen kunnen ze niet aan de lokroep van het water weerstaan en roepen ze dat ze eventjes gaan zwemmen. Ik zet me dan maar lekker in het zonnetje op een steen en geniet van het mooie uitzicht.
Verfrist komen de mannen even later terug bij mij aan en keren we langs dezelfde weg terug. Omdat een groot deel van de afdaling naar het water steil naar beneden ging, betekent het dat we nu de weg terug serieus zullen mogen klimmen. Met genoeg drinken en nog een rustperiode onderweg komen we frisser dan verwacht terug aan het begin van onze wandeling.
Even verder komen we bij onze auto en van al dat wandelen beginnen onze magen alweer te knorren. We rijden een 500-tal meter verder naar onze vrienden van Taverna Marathia Star voor een lekkere maaltijd... die hebben we wel verdiend.
Het is de eerste keer dit jaar dat we de dochter des huizes terugzien en we worden uitbundig begroet.
De mannen kiezen 'Lamb Cleftico' en ik ga voor een 'Chicken Souvlaki'. Na het eten krijgen we als verrassing nog een bordje 'Karpouzi' of watermeloen.
Voor we terug huiswaarts keren nemen we eerst nog een kijkje op de rotsen beneden aan de taverne.
Het was een heel geslaagde dag...
Marathia Beach
Hier is de wandelweg nog goed
Maar hij wordt slechter
En slechter
En nog wat slechter
Maar het uitzicht maakt veel goed
Prachtig blauw water
Het wordt druk bevaren
En hier gingen de mannen zwemmen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten