~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 16 april 2017

Het is vandaag - heel uitzonderlijk - Orthodox Pasen samen met ons Paasfeest. Meestal valt het Paasfeest in Griekenland een paar weken na het onze, het wordt hier ook veel meer gevierd dan bij ons. Het is - samen met Kerstmis - hun grootste religieus feest van het jaar.
Het Heilig vuur komt dan van Jeruzalem en wordt vervolgens over gans Griekenland verdeeld. Ook in Zakynthos waar het met een speciaal vliegtuig van Olympic Air aangevoerd wordt, om het daarna dan verder naar Kefalonia te vliegen.
Een icoon van Christus wordt hier ook rondgedragen in een processie en bijna ieder dorp heeft zijn eigen optocht en viering. Om middernacht van zaterdag op zondag is er overal vuurwerk en daarna gaat men naar de mis. Na de mis gaat men naar huis om de Paassoep te eten en op zondag komt men met de ganse familie samen om te vieren en te eten.

Voor ons is Pasen niet veel méér dan paaseieren rapen voor de kinderen, het religieuze van Pasen gaat aan ons voorbij. Nu we vandaag ver van onze kleinkinderen zijn wordt het een dag zoals een andere. Al worden we er voortdurend aan herinnerd door de Roma familie achter de wei, aan de andere kant van de straat. Van deze morgen al heel vroeg speelt er luide muziek en is het zo te horen ook bij hen feest. Een rustige dag op ons terras wordt ons vandaag niet gegund.

Wij gaan dus nog maar even wat rondwandelen. Dadelijk na de middag rijden we naar de haven en wandelen wat rond het water. Het is er opvallend rustig, veel rustiger nog dan op andere zondagen. De mensen zijn duidelijk Pasen aan het vieren bij hun familie.
Op het water liggen maar een paar zeilboten en ook twee jachten zijn aangemeerd. Het toeristische seizoen is nog ver weg voor de haven. Drie ferry's liggen zij aan zij te wachten tot ze hun passagiers na het feesten weer naar het vasteland mogen brengen.
Wij genieten wel van die rust, we zetten ons even op een bankje om naar het water te kijken dat door de zon smaragdgroen gekleurd wordt.

Na een tijdje wandelen we terug naar de auto en rijden richting Vassilikos. We willen het strand van Porto Zorro - ook wel Porto Azzuro genoemd - bezoeken. Er is daar een metershoge rotsformatie waar we al foto's van gezien hebben, en die willen we zelf ook wel eens zien. Het is onze bedoeling om de auto langs de weg te parkeren en dan de rest verder te wandelen.
Aan de weg met de wegwijzer naar Porto Azzuro vinden we een gesloten poort. We rijden dan maar wat verder in de hoop dat we via een ander strandje tot daar kunnen geraken. Over het verlaten strand van Banana Beach lopen we richting Porto Zorro, maar we komen niet tot bij de befaamde rotsen. Dan maar terug naar de auto en we rijden tot we terug bij de afgesloten weg komen en proberen het een eindje verder nog maar eens opnieuw.

Hier wandelen we het pad naar Kaminia Beach op en dat gaat wel heel erg steil en lang naar beneden... tot we aan het strand komen. Ook hier kunnen we niet tot bij de rotsen en teleurgesteld keren we om. Dat wordt klimmen voor we terug tot bij de auto zijn.
Wanneer de toegangsweg niet open gaat voor de toeristen komen, zal het niet aan ons zijn om foto's te maken, op volle stranden kunnen wij niet genieten. We willen niet als rariteit met onze rugzakken en wandelschoenen tussen de zonnebaders lopen en zelf op het strand gaan liggen is niet aan ons besteedt.

Dan maar terug naar huis. Ons geplande etentje gaat ook al niet door want restaurant Agnadi - waar we al vaker lekker gegeten hebben - is ook nog gesloten. Vóór het toeristische seizoen vind je heel moeilijk een zaak die open is.
Ik maak thuis zelf maar een lekkere spaghettisaus klaar en na enige tijd staat er een bord spaghetti voor onze neus, dat smaakt ook lekker. De rest van de avond - bijna tot middernacht - wordt nog 'genieten' van de luide muziek van de Roma's, zelfs tot binnen in huis overstemt het alles...