~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 2 april 2017

Sinds we woensdagavond aangekomen zijn hebben we vooral gewerkt in de tuin en in huis. Hoog tijd dus om de riem er even af te leggen en een wandeling te maken, vóór de mooiste bloemen weer gaan verdwijnen wanneer het warmer gaat worden.
Sinds we hier zijn hebben we alleen nog maar mooi weer gehad met temperaturen tot 22 graden. Ook voor vandaag wordt mooi weer verwacht, morgen zou een mindere dag worden met regen. Niet getreuzeld dus, de rugzakken klaarmaken en op weg.

We rijden met de auto tot aan het kerkhof van Kiliomenos, waar we hem veilig achterlaten en dan beginnen we aan onze wandeling.
Mijn man heeft vernomen dat er in Zakynthos een twintig-tal wilde orchideeën zouden te vinden zijn. Tot nu toe heeft hij er hier nog geen enkele kunnen fotograferen omdat we steeds te laat op het seizoen zijn aan gekomen. Hopelijk heeft hij meer geluk nu we een paar weken vroeger dan gewoonlijk hier zijn. Begin deze week hebben we er in Porto Rafti - aan de Atheense Riviera - al enkele gezien, we hebben dus nog hoop voor vandaag.

In het begin vordert onze wandeling niet echt snel, overal zien we mooie bloemen en het fototoestel moet flink werken. Wanneer het zo verder gaat zullen we er vele uren over doen want we hebben een veertiental kilometer voor de boeg met nog enkele serieuze hellingen.
Eenmaal de velden en olijfgaarden voorbij, loopt het pad stilaan omhoog tussen twee bergkammen door. Na een aantal kilometers komen we op een punt waar we uitkijken over de oostkust van het eiland en zien we de dorpen beneden ons liggen. Hier houden we even halt en ons lunchpakket wordt uit de rugzak gehaald. Wat smaken die eenvoudige boterhammetjes toch altijd goed in de rust en de stilte van de natuur. Dit is gewoon genieten!

Daarna is het tijd om verder te wandelen, ook al is het een beetje in mineur. De batterij van het fototoestel met macro lens is leeg en mijn man heeft ontdekt dat hij de reservebatterij in ons huisje vergeten is. Het andere toestel heeft niet dezelfde batterij en de lens die daar opzit is niet echt geschikt voor macro foto's. Gelukkig hebben we ondertussen al reeds enkele orchideeën kunnen fotograferen.

We wandelen een tijdje verder langs de berghelling hoog boven de dorpen, tot we aan het pad komen dat ons terug de bergen in leidt. Nog maar een paar meters op dat pad gewandeld en het komt ons al bekend voor. Twee jaar geleden wandelden we met mijn schoonbroer en schoonzus op dit pad bij een andere wandeling. Ik weet nu dat het inderdaad klimmen wordt gedurende een paar kilometers en bijna aan het einde van een wandeling weegt dat zwaarder dan in het begin.
Naast het pad is een diepe kloof en aan de andere kant van die kloof heeft vorig jaar een zware brand gewoed. Het verrast ons dat tussen de zwartgeblakerde bomen de bodem al zo mooi groen geworden is, daar zitten de vele regens van vorige winter wel voor iets tussen denk ik.

Bijna boven op de bergkam gekomen wordt het klimmen minder en kunnen we aan een vlakker stuk beginnen dat tot aan het dorp van Kiliomenos loopt. Juist voor we aan de hoofdbaan van Kiliomenos naar Agios Leon komen, slaan we een pad in dat achter het dorp doorloopt. We willen even langs een taverne wandelen waar we over gelezen hebben toen we nog in België waren. We weten niet of het open is maar we wagen het er toch maar op.
Het moet - volgens de referenties - een gezellige en lokale eetgelegenheid zijn met heel lekker eten en vriendelijke mensen. In het seizoen zou er 's avonds muziek gemaakt worden en er is ook gelegenheid tot paardrijden.
Gelukkig hebben we onze wandel-gps want het ligt op een afgelegen plaats achter het dorp. Wanneer we aankomen zien we licht branden en de eigenaar opent vriendelijk de deur voor ons. We zetten ons aan een tafeltje bij het raam waar de zon naar binnen schijnt en kijken even rond. Het is er heel eenvoudig en volgens ons niet geschikt voor iemand die gewoon is om in voorname en uitgelezen zaken te eten, maar ons bevalt het wel. We denken dat het bij mijn schoonbroer ook wel in de smaak zal vallen. Wanneer hij in mei met zijn vrouw bij ons komt logeren, zullen we zeker voorstellen om er te gaan eten.

We kiezen beiden voor ' Beef in red sauce' of in het Grieks ' Koikinisto' en krijgen vooraf nog olijven met brood en olijfolie. Het smaakt ons bijzonder goed en we geven de kokkin een complimentje, wat in dank aanvaardt wordt. Na het eten vragen we naar de openingsuren en horen dat het buiten het seizoen alleen in het weekend open is vanaf 14.00. In het seizoen gaat vanaf juli iedere dag de deur open om 16.00. We komen beslist nog terug naar ' Rustic Restaurant Ampelostrates'.

Dan wandelen we langs een smalle weg achter de kerk in de richting van het kerkhof en rijden terug huiswaarts naar Agrilia...