Vorige week hebben we een omheining aan de rand van onze privé weg gemaakt, de palen werden een paar dagen eerder al in beton geplaatst en stonden klaar om de draad ertegen te bevestigen. Hopelijk is dit nu voldoende om de schapen weg te houden bij de planten in onze voortuin en worden we niet meer achtervolgt door de gevaarlijke ram die hen de laatste weken vergezelt. We zagen de laatste dagen al enkele keren dat toeristen - die door onze straat wandelden - het serieus op een lopen moesten zetten omdat ze de ram achter zich aankregen.
Verder heb ik van de bewolking gebruik gemaakt om de slagvensters grondig te poetsen. Na al het Sahara stof en het stuifmeel was het hoog nodig en ik ben er vele uren zoet mee geweest vooraleer ze tot in de kleinste hoekjes proper waren.
Spijtig genoeg is al mijn poetswerk voor niets geweest, de volgende nacht kwam een zware wind langs en bracht een nieuwe lading Sahara stof mee. Ook de dag erna hing de lucht nog vol van het bruine stof en kreeg alles nog een extra laag... auto, terras, tuinmeubelen, slagvensters, alles zag bruin.
Mei was tot nu toe een teleurstelling, sinds we al tien jaar lang in mei op het eiland zijn is de maand nooit zo slecht geweest als dit jaar. Er viel dan ook wel eens een bui tussendoor, maar voor de rest was het meestal mooi en zonnig. April was dit jaar dan weer abnormaal droog en warm, er viel vorige maand geen enkele druppel en het werd soms 30°.
Het was te verwachten dat het in mei natter zou worden. Vanaf juni tot minstens einde augustus regent het hier normaal gezien niet meer, om dit weer al vanaf begin april te houden zou ook niet normaal geweest zijn. Onze tuin is er goed bij gevaren, we hebben de planten nog niet veel water moeten geven.
Zondag wilden we nog eens gaan wandelen. We kregen een mail van het Belgische echtpaar dat vorig jaar op bezoek kwam en in Keri een huisje heeft gekocht. Hun vraag was of we een paar foto's van hun tuin willen maken wanneer we in de omgeving komen, zodat ze kunnen zien of ze iemand de opdracht moeten geven om het gras te maaien, want zij komen pas in augustus naar hier. Natuurlijk willen we dat doen, het is maar een kleine moeite voor ons.
Omdat we in het weekend toch meestal bij onze vrienden in hun taverne gaan eten - die vlakbij Keri gelegen is - hadden we een wandeling in Keri gepland. We zijn dit jaar nog niet in de omgeving van Cape Keri en het dorp gaan wandelen, dus leek het fijn om daar nog eens te wandelen nu het nog geen hoogseizoen is en er nog niet teveel toeristen rondlopen.
Er hingen sluierwolken voor de zon maar niets wees erop dat er regen ging komen en we gingen op de middag eerst eten bij de taverne. Tijdens het eten kwamen er van over de Skopos van Keri donkere wolken opzetten en na het eten vielen de eerste druppels. Dan maar naar huis terug gereden, de wandeling zouden we op een andere keer moeten maken en de foto's eveneens.
Maandag scheen de zon maar we moesten naar de bank om mijn bankkaart af te halen, daar stonden we voor een gesloten deur. Dan maar naar de politie om de gele kaart te laten verlengen die we hier nodig hebben om een auto te kunnen kopen en nog van die dingen, na vijf jaar wordt het een blauwe en is die permanent. Een agent stuurde ons een gang in met verschillende deuren, maar bij geen enkele deur kregen we gehoor. Dan maar even gewacht tot er iemand kwam en na een tijd kregen we het bevel om bij het onthaal te gaan wachten.
Na lange tijd ging mijn man informeren of die bepaalde persoon nog wel ging komen, neen dus en we moesten de volgende dag maar terugkomen. Op de vraag van mijn man of hij de volgende dag zeker aanwezig zou zijn werd er bevestigend geantwoord.
Later op de dag vernamen we dat het die dag een feestdag was voor de Ionische eilanden, wisten wij veel.
Dinsdag was het ook mooi weer maar wij moesten opnieuw op pad in de stad. Bij de bank hebben we een uur moeten wachten, gewoon om mijn kaart op te pikken. Bij de politie kregen we te horen dat de persoon er weer niet was, ondanks dat ze ons de vorige dag verzekerd hadden dat hij er zeker zou zijn. Nu werd er gezegd dat hij verlof heeft tot begin juni, alweer voor niets langs gegaan.
Begin juni nog maar eens teruggaan dus en hopen dat het deze keer niet zo lang duurt dan bij de aanvraag van de gele kaart vijf jaar geleden, toen hebben we bijna twee weken rondgelopen voor we ze in handen hadden.
De bureaucratie in Griekenland werkt zo frustrerend... we kwamen onderweg onze advocaat nog tegen en ook zij was enorm gefrustreerd. Ze vertelde ons dat ze dadelijk zou stoppen met haar job als het mogelijk zou zijn. Zij heeft twee jaar nodig gehad om een auto te laten afschrijven van een man die gestorven was. Daar moeten hier de advocaten voor zorgen, ze hebben heel wat meer taken dan bij ons in België, hier zijn ze afhankelijk van de Staat en hebben geen zelfstandigen statuut.
Mijn man heeft zich de afgelopen twee weken vooral bezig gehouden in de tuin, hij heeft ook de dakgoten hersteld waarbij ik hem nog wat geholpen heb door het materiaal aan te geven terwijl hij op de ladder stond.
Gisteren en vandaag heeft onze wasmachine heel veel werk geleverd, de strijk is achter de rug en met de goede vooruitzichten op het weer voor de volgende acht dagen, hopen we onze schade - wat het wandelen betreft - te kunnen inhalen.
We zullen blij zijn dat we weer wat door de rustige natuur kunnen lopen, drukte en frustraties hebben we de laatste weken meer dan genoeg gehad...
Op het moment dat ik mijn blog wil afsluiten voel ik een korte schok en ik hoor de terrasdeur rammelen. Even later ga ik kijken op de site van de aardbevingen en ik heb het niet gedroomd, er was een lichte aardbeving van 3.5 op de schaal van Richter. Na al die jaren voel ik het dadelijk wanneer de aarde beeft.
Gegevens van de aardbeving
Geen opmerkingen:
Een reactie posten