De temperaturen gaan in de richting van de 30° en dat zou zo voor de volgende acht dagen blijven. Maar dat houdt ons niet tegen om te gaan wandelen, we hebben lang genoeg stilgezeten en het intussen aangekweekte vet moet er dringend weer terug af. Onze conditie was in topvorm, hopelijk heeft die er in die twee weken niet teveel bij ingeschoten.
In de late voormiddag komen we aan bij het kerkhof van Keri waar we onze auto achterlaten. Vandaar wandelen we terug in de richting van de hoofdbaan en nemen even voorbij het kerkhof een pad dat linksaf gaat en ons binnendoor naar die baan brengt. We volgen de hoofdbaan een klein stukje en even later slaan we een smalle asfaltweg in. Een eindje verder slaan we nog eens linksaf en krijgen we al heel snel een mooi zicht op de kliffen van Keri.
Van veraf herkennen we de plaats waar we exact 8 jaar geleden aan de rand van de kliffen gestaan hebben en we willen daar nog wel eens even gaan kijken. We dalen af en aan de splitsing volgen we niet onze wandel-GPS, maar nemen het andere pad dat even verder langs een olijfgaard naar de rand van de kliffen gaat.
Het is goed te merken waar de mensen altijd van het mooie uitzicht gaan genieten en dat doen wij ook want het is er prachtig. Amper te geloven hoe blauw het water hier is en ik vertel mijn man hoe spijtig het wel is dat foto's het nooit even mooi kunnen weergeven dan het in werkelijkheid is.
We keren terug naar de splitsing en volgen van hieraf opnieuw onze GPS. Het is nu weer klimmen tot in het dorp en we komen uit bij de kerk van Keri. Van hieruit wandelen we naar de hoofdstraat en nemen de baan die naar Cape Keri gaat.
Het was niet ons plan om tot bij Cape Keri te gaan, maar nu we zo dichtbij zijn willen we dat mooie plekje toch nog wel eens zien. Tot onze verbazing staat er een dubbel hek voor de parking langs waar je bij het uitzichtpunt kan komen, we zijn dus voor niets tot hier gekomen. Nu begrijpen we waarom de toeristen die ons onderweg voorbij reden zo snel terug kwamen, we vonden het al vreemd dat ze het zo snel gezien hadden.
Dan maar rechts ommekeer maken en het kiezelpad juist voorbij de taverne inslaan in de richting van het uitzichtpunt van Mizithres. Het is behoorlijk warm, de temperatuur klimt tot juist boven 30° en het is voor het eerst dit jaar dat ik zoveel water nodig heb onderweg.
Even voor we bij de rots Mizithres komen zien we een plaats waar alle bomen zijn verwijderd, zou men hier in deze rustige omgeving ook weer van plan zijn om een hotel of taverne te bouwen? We maken van de gelegenheid gebruik om door het gerooide bos te lopen in de hoop dat we tot aan de rand geraken.
Daar gekomen hebben we meteen een mooi zicht op Mizithres en vanuit een ander punt gezien dan de vorige keren. Bij de plaats waar de meesten er een foto van maken, zitten twee fietsers rustig te picknicken op de uitstekende punt aan de rand van de afgrond. Hier vind ik het altijd heel eng en durf amper te gaan kijken naar de rots, zij voelen zich er blijkbaar veiliger dan ik. Ik vraag me af of ze weten dat die overhangende rotspunt een grote barst heeft, hopelijk valt die vroeg of laat niet gewoon naar beneden wanneer de aarde nog eens flink beeft.
Mijn man maakt er toch ook maar weer eens een foto en dan gaan we verder. Het volgende stuk is flink klimmen en ik heb het er abnormaal moeilijk mee, bij elke schaduwplek moet ik even rusten. Honger kan niet de oorzaak zijn want we hebben deze middag gepicknickt, misschien is mijn suikerspiegel niet helemaal in orde en ik neem een paar tabletjes druivensuiker.
Even voor we de afslag naar het dorp nemen komen we bij een heel mooie plek met veel bomen, hier rusten we een tijdje uit en genieten ondertussen van het uitzicht. Vanaf hier is het nog een stukje klimmen, de druivensuiker heeft zijn werk goed gedaan en ik ondervind geen problemen meer. Dan komt er een vlak gedeelte en daarna begint de afdaling naar het dorp.
In het dorp slaan we een heel smal paadje in en komen bij het huis van het Belgische echtpaar. Zoals vorige week beloofd, maak ik verschillende foto's van de tuin zodat ze kunnen zien of ze iemand van hun vrienden moeten langs sturen om het gras te maaien. Ik vrees van wel, maar eigenlijk had ik het wel verwacht. Wij weten ondertussen hoe onze tuin er in het begin altijd bij lag na zo'n lange afwezigheid.
Van hieruit is het nog een klein stukje tot bij de auto en dan rijden we naar onze vrienden van de taverne om iets te gaan eten. Na het eten keren we weer huiswaarts...
Het uitzicht vanaf onze picknickplaats
In de verte zien we de rotsen van Cape Keri
Op weg om ze van dichterbij te bekijken
Hier staan we dan aan de rand van de kliffen
Een boom met een rare kronkel
Nog eens vanuit een ander punt gezien
Op weg naar Mizithres, hoog boven aan de rand ligt Taverna Lighthouse
En hier is dan Mizithres
Het heeft gesmaakt, alles is mooi opgegeten
Onze wandeling
De hoogtemeter en afstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten