31 juli 2018 - Brand in de heuvels van Kalamaki

Onze huisbaas is voor even naar Athene en we hebben beloofd om zijn groenten in de beneden tuin in de gaten te houden zodat ze op tijd water krijgen. Voor ik met het avondeten begin ga ik mijn man wat gezelschap houden terwijl hij zijn rondgang door de groententuin maakt.
Wanneer ik even over de zee uitkijk zie ik aan de overkant van de baai rook opstijgen in de lage heuvels van Kalamaki. Daar hebben we eergisteren nog gewandeld toen we op het strand de steentjes voor onze plantenschalen gingen rapen. Het was er toen heel dor en droog en veel is er niet nodig voor een brand, een brandende sigaret is voldoende.
De rook wordt meer en meer en we kunnen de vlammen zien tot op ons terras. We zien een blushelikopter en wat later komen er nog twee blusvliegtuigen helpen, ze komen allemaal hun watertanks vullen in de baai en vliegen soms heel dicht voor ons terras voorbij.

Vorig jaar met de vele branden op het eiland kwam ik te weten dat de blusvliegtuigen Canadairs zijn en een watertank van 6000 liter hebben. In die tank wordt het water uit de zee gemengd met een poeder om de vlammen sneller te doven. Ze landen op het water en het duurt 30 seconden om de tank te vullen. Griekenland zou 17 van die toestellen hebben en ze worden over het ganse land ingezet bij bosbranden.

Tegen de avond is de brand geblust en vliegen de blustoestellen weer weg, verspreidt in de heuvels en vlakbij het dorp van Kalamaki zien we nog de rode flikkerlichten van vier brandweerwagens. Zij zullen de wacht houden tijdens de nacht om bij opflakkeringen dadelijk te kunnen ingrijpen.
Het is al de derde brand in drie dagen tijd die we vanaf ons terras hebben gezien, hopelijk krijgen we niet teveel branden en wordt het niet opnieuw zoals vorig jaar.

Later verneem ik in het nieuws dat de brand op twee plaatsen gelijk begon met een tussentijd van enkele seconden... toch alweer geen brandstichting???

De brand in de heuvels van Kalamaki

Een Canadair blusvliegtuig boven Marathonissi

Een blusvliegtuig vliegt heel laag boven zee...

...en vult zijn tank met water

Er wordt ook vanuit de andere richting aangevlogen om water te tanken

 

29 juli 2018 - Een kleine wandeling in de heuvels van Kalamaki

Behalve onze wandelingetjes in de weekends naar de taverne van onze vrienden hebben we al veel te lang niet meer gewandeld. Voor lange wandelingen is het nu te warm en wandelingen op onze favoriete plaatsen zijn niet veilig vanwege het brandgevaar door de grote droogte.
Gisterenavond zagen we nog twee branden vanaf ons terras, de eerste was tegen de helling van de Skopos van Vassilikos. Daar brandde het juist boven het pad dat we nemen wanneer we vanuit Kalamaki naar de top van de Skopos en de ruïnes van het klooster van Skopiotissa wandelen.
Even later zagen we hoge vlammen tegen een berghelling in Lithakia. Die brand was ook bij een pad waar we in het voorjaar nog twee keer gewandeld hebben. Gelukkig waren de branden snel geblust, vooral in Lithakia was dat belangrijk want daar staat een villa vlakbij de brand.

Alles groeit en bloeit veel vroeger dan anders door het uitzonderlijk warme weer in april en ik ben benieuwd of het met de wilde druiven ook het geval is. Daarom stel ik mijn man voor om vandaag een Chef Salad te gaan eten in taverna Kanalos en tegelijk te wandelen tot op de plaats waar ieder jaar de lekkerste wilde druiven groeien die we ooit al gegeten hebben.
Mijn man heeft nog kleine afgeronde steentjes nodig om de schalen van zijn bloempotten aan te vullen en daarvoor kunnen we dan gelijk ook naar het strand in Kalamaki wandelen waar we die steentjes weten liggen. Dat deel van het strand wordt overdag gebruikt door nudisten en is dus best te vermijden voor mensen zoals wij, die er met wandelschoenen en rugzak willen rond lopen.

We vertrekken dan ook pas om 16.00 en nemen aan de rotonde in Kalamaki de weg naar Zakynthos. Op die weg slaat een smalle asfaltweg af die door de heuvels tot bij Kanalos gaat. Voor we bij de taverne komen laten we onze auto ergens naast de weg achter en beginnen aan onze wandeling.
Het is er heel rustig maar nog erg warm en wanneer we op de plaats komen waar de wilde druiven hangen zien we dat ze inderdaad veel vroeger zijn. Er hangen al verschillende blauwe aan maar het merendeel van de trossen is nog groen en moeten nog een week verder rijpen. We plukken enkele blauwe druiven af en ze smaken heerlijk, hier komen we binnenkort zeker terug.
Terug bij de auto gekomen rijden we tot bij Kanalos en genieten daar van een lekkere Chef Salad. Tegen een fris glas vers geperst sinaasappelsap zeg ik met dit warme weer ook geen neen. We worden na het eten door de eigenaar nog verwent met een groot bord watermeloen en galia meloen.

Daarna rijden we via dezelfde weg terug naar de rotonde en rijden tot aan de Cave Bar waar we zoals altijd onze auto achterlaten. Het wandelpad is sinds onze laatste wandeling voorzien van een verse grindlaag en door de droogte en het verkeer dat er rijdt, zijn de struiken allemaal bedolven onder een witte stoflaag. Mooi kan je het hier niet meer noemen en een fikse regenbui zou erg goed van pas komen.
Bij het strand is het rustig en er zijn geen toeristen meer, ideaal om op zoek te gaan naar de steentjes die we nodig hebben. Ondertussen komt er een grote groep mensen te paard aan die met de paarden in zee rijden. Wanneer we de nodige steentjes verzameld hebben wandelen we terug naar de auto en rijden naar Marathia.
Mijn man legt de steentjes dadelijk in de plantenschalen en dan zetten we ons op ons terras, waar de avond op dat moment zijn intrede doet met een mooie zonsondergang...

Nog eventjes geduld...

Taverna Kanalos. Foto van een vroegere wandeling

Een fris glas vers geperst sinaasappelsap, oeps...

ik kon niet wachten met drinken tot de foto gemaakt was 

Chef Salad

De lichte steentjes in de lichte plantenschaal

En hier nog wat grijze steentjes in de grijze schaal

27 juli 2018 - Geen normaal weer en een ramp vlakbij Athene

Zondag kwam er een telefoontje van onze vrienden van de taverne dat er voor mij een Frigania klaar stond, zó snel had ik dat niet verwacht. Omdat we van plan waren om er 's avonds iets te gaan eten konden we die meteen mee naar huis brengen.

Daar mijn man geen gebak eet heb ik de ganse Frigania alleen mogen opeten. Zes dagen lang, iedere dag twee stukken, op dit moment heb ik er voor eventjes genoeg van gegeten, al heeft ieder stuk me heel erg gesmaakt.

Maandag was een abnormale dag wat het weer betreft, het was zwaar bewolkt en dat is niet normaal in juli. Wolkenslierten hingen vlak boven de zee en kropen als rook langs de bergflank van Marathonissi omhoog om dan hun weg over zee verder te zetten.

Sinds we in Marathia wonen hebben we al verschillende natuurelementen gezien, de ene al mooier dan de andere, maar allemaal meer dan de moeite waard. Ondanks de zware bewolking vielen er maar enkele druppels regen, voor ons had dat gerust wat meer mogen zijn want onze tuin heeft het groot nodig.

Bij het ondergaan van de zon waren de meeste wolken verdwenen en kregen we alweer mooie taferelen te zien van de stralen die door de wolken schijnen.

Die avond kwamen er zeer alarmerende berichten vanuit de omgeving van Athene. Verschillende leden van de Vlaamse Kring wonen daar in de buurt en stuurden onrustwekkende berichten door, van een zeer zware bosbrand vlakbij enkele badplaatsen aan de kust, ook wel de Atheense Rivièra genoemd.

Enkele uren later waren er al verschillende doden te betreuren en meer dan 100 gewonden, van wie velen nog in kritieke toestand verkeren. Met de tijd liep het dodentol alsmaar op en op dit moment zijn er al 91 doden en meer dan 200 gewonden. Eén van de doden is een Belgische toerist.

De volgende dagen hoorden we wat een hel het daar geweest is, het vuur kon niet gestopt worden door de zware wind en raasde in sneltreinvaart de huizen tegemoet. Het ene verhaal was al afgrijselijker dan het andere. Bij enkele mensen van de Vlaamse kring kwam het vuur tot aan hun huis of hun tuin, maar hun huizen bleven gespaard en zijzelf gelukkig ook.

De verschrikkelijke ramp is deze week niet uit mijn gedachten gegaan. Er zouden bewijzen zijn dat de brand is aangestoken en dat maakt alles nog veel erger. Wie haalt het in zijn hoofd om zoiets te doen? Al die onschuldige mensen en de vele kinderen die hun dood voor ogen zagen toen ze niet meer aan de vlammen konden ontkomen. En ook zoveel huisdieren die geen kant meer opkonden. Kunnen die brandstichters nog slapen met dit allemaal op hun geweten?

Vorig jaar in maart waren wij nog vlakbij de plaats van de ramp toen we een tussenstop maakten voor we verder vlogen naar Zakynthos. We verbleven toen drie dagen in Porto Rafti, een badplaats op enkele kilometers daar vandaan.

De brand doet ons ook terugdenken aan de meer dan honderd branden die ons eilandje vorig jaar te verwerken kreeg, ook die waren in negen van de tien gevallen aangestoken. Maar gelukkig waren hier geen doden te betreuren, al zijn er toen wel heel veel huisdieren en hoevedieren in de branden gebleven.

Er zijn ook nog normale dingen gebeurt deze week. Ik heb confituur gemaakt van de zwarte vijgen in onze tuin, al was dat een tegenvaller doordat er in veel vijgen maden zaten. De goede vijgen werden met heel veel nauwkeurigheid uitgezocht door mij en die verdwenen in de kookpot. De rest mag van ons blijven hangen, we hebben nog weinig zin om vijgen te eten...

Een ganse Frigania voor mij alleen

Vijgenconfituur

De zon ging letterlijk stralend onder

Even wat dichterbij halen

Een regenboog die recht in zee gaat hebben wij nog nooit gezien

De wolkenband klom als rook tegen Marathonissi omhoog

Van ietsje dichterbij bekijken

Een rozenstruik in onze tuin

Aan diezelfde struik

En ook deze

 

21 juli 2018 - Kasten geleverd en nu eindelijk beginnen genieten

Eergisteren tegen de avond zijn onze kasten geleverd en toen was het te laat om ze nog in elkaar te zetten.
Daar zijn we gisterenmorgen vol goede moed aan begonnen en wat we al vaak hoorden zeggen van Ikea blijkt gelukkig niet te kloppen. Er doen zoveel verhalen de ronde dat er vijzen of andere belangrijke dingen ontbreken in de verpakking, of dat het meegeleverde plan zo ingewikkeld is dat men niet snapt hoe het in elkaar past.
Ofwel zijn dat maar grappen, ofwel zijn wij handige Harry's, maar we hebben geen enkel probleem ondervonden en het ging allemaal heel vlot zodat een tijd later de kasten op hun plaats hingen.
De kasten uitwassen en inladen was mijn werk en aan het einde van de dag was alles achter de rug. Een perfectionist zoals ik is toch pas tevreden als alles in kasten opgeborgen zit... opgeruimd staat netjes is mijn moto.

Wanneer mijn man vanmorgen bij het ontwaken uit bed stapt, draai ik me nog eens lekker om. Ik heb gisterenavond tot laat doorgewerkt en slaap nog rustig een uurtje verder, nu het werk gedaan is kan ik daar echt van genieten.
Na het ontwaken ga ik nog met de stofzuiger door het huis en daarna met nat en dan zit het werk er voor mij op voor vandaag. Vijf weken na onze verhuis kunnen we eindelijk gaan genieten en daar zijn we blij om, want de drie maanden van ons verblijf die nog resten zullen heel snel voorbij zijn.
Tegen het avondeten wandelen we naar onze vrienden van Taverna Marathia Star en laten ons daar verwennen met een lekkere Kippengyros. Voor mij kan er daarna nog een stukje Frigania bij met een Capuccino, sinds ik dit gebak hier een paar weken geleden voor het eerst heb gegeten valt het bijzonder goed in mijn smaak. Het is niet zwaar en niet te zoet zoals de meeste gebakjes en ook wanneer ik meer dan genoeg gegeten heb kan dit er meestal nog wel bij.
Wanneer de dochter des huizes mij het gebakje komt brengen, vertelt ze dat haar mama - wanneer ze wat meer tijd heeft - speciaal voor mij een ganse Frigania wil maken voor thuis. Dat verheugt me en ik kan best begrijpen dat ze nu in het drukke seizoen haar handen vol heeft in haar taverne.

Ik heb het volgende over dit dessert gevonden:
Frigania is een lokale delicatesse van het eiland Zakynthos, het is een romig dessert dat meestal uit drie lagen bestaat. De basis is bereid met traditionele Griekse beschuiten die netjes zijn gerangschikt en gedoopt zijn in een suikerachtige siroop, die is gekruid met citroenschil en kaneel. De basis is bedekt met vanille-geïnfundeerde room en het is afgewerkt met een laag slagroom. Altijd goed gekoeld geserveerd, wordt Frigania meestal gegarneerd met amandelreepjes, gemalen walnoten of kaneel.

De kasten zijn geleverd

De kast in de hall

Twee van de drie kastjes in de badkamer

De badkamer vóór we ze onderhanden namen

En nu

Onze lekkere Kippengyros

Een Frigania. Vergeten een foto te nemen, dus hierbij een foto van het internet

Volgende keer de Frigania van de taverne

15 juli 2018 - Zweten, werken en Grieks eten koken

Vrijdag werd het hier 36,5° en tijdens ons werk hebben we dat geweten want er is heel wat zweet gevloeid. Maar toch gaat alles hier zijn gewone gang en moet er verder gewerkt worden.

Onze tuin krijgt al wat meer vorm en onze huisbaas is er zeer lovend over, verder doen zoals we bezig zijn zou ik zeggen. De bloemen bloeien volop in de ganse tuin maar dat is nog de verdienste van Michaelis, die staan er al veel langer. Mijn man werkt aan een kruidentuintje onder de Jasmijn en het deel onder de pruimenboom wacht ook nog op een 'renovatie'.

Deze week hebben we nog enkele bloempotten en bloembakken opgehaald bij ons huisje in Agrilia, een zware klus met ons tweetjes en zeker bij deze temperaturen.

De tomaten in onze groententuin doen het goed en er hangen veel kleine, groene tomaatjes aan. Heel groot gaan ze niet worden want het zijn kerstomaatjes, maar rood zouden ze liefst wel mogen worden zodat we ze kunnen opeten.

In het gedeelte van onze huisbaas doen de courgettes, aubergines en komkommers het heel goed en regelmatig brengt hij een deel van de oogst naar ons. Ik heb verschillende tips gekregen van hem en zijn vrouw om ze op een gezonde en lekkere manier klaar te maken. Dat heb ik allemaal al uitgeprobeerd en het bevalt ons zeer goed.  

Gisteren zijn we nog eens naar onze vrienden in de taverne gewandeld om iets te eten en voor vandaag hebben we eindelijk nog eens een etentje in Mariés gepland. Toen we er 29 mei gingen eten - na een wandeling in de buurt - hadden we gezegd dat we snel zouden terugkomen... niet dus!

We rijden eerst langs het tuincenter in Agios Kirikos voor plantenschalen en kruiden voor onze tuin en nemen dan in Sarakinado de weg via Agios Panthes, Agia Marina en Loucha naar Mariés.

Vassiliki is verheugd om ons terug te zien en wanneer we haar de reden van onze lange afwezigheid vertellen, is ze heel benieuwd en wil ze in een rustigere periode wel eens tot bij ons komen en daar hebben we geen enkel bezwaar tegen. Ze zorgt weer voor lekker eten op ons bord en wanneer we terug naar huis rijden vraag ik of ze nog wat van haar lekkere 'prétza' kaas heeft om te verkopen.

We hebben die de vorige keer in haar taverne gegeten en bij het naar huis rijden had ik toen spijt dat ik niet gevraagd had of ik er kon kopen. Vandaag wil ik dit niet vergeten en ik heb geluk want ze heeft er nog in voorraad. Ze vult een doosje van die lekkere kaas en we krijgen ook nog wat van haar vers gedroogde en gemalen Rigani of Oregano mee. Die smaakt heel lekker op die kaas en ook op tomaten en komkommers, ik maak daar veelvuldig gebruik van in de keuken.

Met nog een fles van de lekkere zoete witte wijn erbij die haar man zelf gemaakt heeft, rijden we terug richting Marathia en genieten nog wat na op ons terras.

Ineens realiseer ik me dat we al over de helft zitten van ons verblijf hier in Zakynthos voor dit jaar. Als ik eerlijk moet zijn is er van genieten nog niet al te veel in huis gekomen, behalve dan tijdens onze wandelingen die we de eerste maanden maakten.
In het begin was er het vele werk in de tuin en de grote schoonmaak in ons huisje in Agrilia en de laatste zes weken was er de verhuis met een hoop stress en heel veel werk. Maar daar komt nu stilaan een einde aan, eind deze week worden onze bestelde kasten geleverd en dan kan ik het laatste op zijn plaats steken en is alles ordelijk weggeborgen. 
Daarna gaan we genieten en heb ik eindelijk tijd om een paar boeken te lezen...   

Deze week hebben we een deel van onze cactussen naar hier gehaald 

En ook de plantenbakken, waar de cactussen een mooi geheel mee vormen

De eerste kruiden staan in ons kruidentuintje, de rest volgt nog

Een mooie Datura

Diezelfde Datura met daarachter Marathonissi

Ik ben blij dat er ook een Bougainvillea in onze tuin staat

Diezelfde Bougainvillea vanuit een andere kant gezien

Rozen staan er ook

En nog een andere soort in de schaduw van een boom

Rijpe citroenen

Een tip van onze huisbaas die ik uitgeprobeerd heb met courgettes, aubergines en vlito, 

deze keer gebakken in de pan

Hier een andere tip, in een ovenschaal gebakken zonder vetstof en daarna olijfolie overgegoten.

Veel gezonder volgens onze huisbaas en minstens even lekker 

12 juli 2018 - Kajak afhalen en een zeiljacht met héél véél pech

In onze badkamer is nog altijd geen kast en voor iemand die alles graag netjes wegbergt zodat het ordelijk is valt dat niet mee. We zijn al een paar keer op zoek gegaan bij zaken die badkamers verkopen, maar een gewone losse badkamerkast zonder verlichting hebben we toen niet gevonden. Daarom zetten we ons even voor het middageten achter de laptop en gaan online op zoek bij Ikea in Griekenland. Hier vinden we wat we zoeken en het wordt meteen bestelt evenals een kolomkast voor de nis in de hall - vlakbij de slaapkamers - waar ik ook nog wat spullen in kwijt kan raken.   

Het is de laatste dagen heel warm en in de namiddag zetten we onze tuinzetels op de plaats waar we kunnen genieten van een klein briesje, het voordeel van wat hoger aan zee te wonen. Hier gaan we even uitrusten van het werk dat we vandaag al achter de rug hebben.

Rond vier uur wordt mijn man opgebeld omdat zijn pakje klaarligt om af te halen. Mijn eerste gedachten gaan naar de kasten die we deze voormiddag besteld hebben maar dat zou wel heel snel zijn. We hebben ze trouwens aan huis laten leveren want voor die tien euro meerkost kan je ze zelf niet afhalen.

Dan horen we dat het over de kajak gaat en besluiten we om dadelijk te vertrekken. Ik kan best meerijden want zo klein is die nu ook weer niet en mijn hulp kan misschien nog van pas komen. We moeten even voorbij Lidl zijn bij een transportfirma en bij onze aankomst zien we hem al liggen. Hij wordt ingeladen en voorzichtig rijden we met de droom van mijn man naar huis, waar hij wordt uitgepakt en goedgekeurd door hem.

  

Na het avondeten zetten we ons op het terras, er varen nog verschillende bootjes en jachten op zee rond en even voor het donker wordt leggen twee jachten en een groot zeiljacht aan voor de strandjes van het schildpadeiland Marathonissi om er de nacht door te brengen.

Wanneer de zon onder is breekt hier de absolute stilte aan, we horen de kleine golven kabbelen op het strand van Marathia en tegen de rotsen, dit is zalig om te horen. We gaan even aan de rand van het terras staan om naar al dat moois te kijken en het is zowat negen uur voorbij wanneer mijn man zegt dat ze op het achterdek van het zeiljacht nog een BBQ gaan houden, maar dat er precies wat veel vet in het vuur lekt. Ook ik zie dan wat vlammen en hoop dat het niet uit de hand loopt.     

Lang duurt het niet voor de vlammen groter worden en al heel snel hebben we door dat dit geen BBQ is maar een echte brand. In korte tijd staat het ganse achterdek in brand en de vlammen gaan metershoog de lucht in.

We zien bootjes vanuit alle richtingen naar de zeilboot varen en ook één van de jachten die vlakbij aangemeerd ligt vaart die kant uit. Het vuur breidt zich razendsnel uit en de vlammen worden alsmaar hoger, hier zijn de draagbare pompen van de brandweer op het schip van de havenpolitie niet tegen opgewassen.

In het pikdonker ziet dit alles er heel akelig uit en we zien de vlammen de torenhoge mast inkruipen, waarna die uiteindelijk neervalt en sissend in zee terechtkomt. Even later hebben de vlammen de ganse boot in hun macht, we horen verschillende ontploffingen en één daarvan is zo zwaar en luid dat we de schok voelen.  Zelfs in het donker zien we dikke zwarte rookwolken hangen die zich uitbreiden van Cape Marathia tot over Agios Sostis en Laganas. Gelukkig voor ons komen ze niet onze kant op want met alles wat in die boot opbrandt zal dat zeker niet gezond zijn.

Wanneer ik om half twee ga slapen zijn de vlammen veel minder maar het is goed te zien dat er veel van de romp is weggebrand.     

Later vernemen we dat het een luxejacht was van 25 meter lang, waarvan de grote mast nog hoger is dan de lengte van de zeilboot. De acht passagiers en de bemanningsleden zijn gelukkig allemaal gered. Onze vrienden van de taverne hebben om kwart na drie in de nacht gezien hoe de boot gezonken is. Overdag lag hij nog vlak voor hun taverne aangemeerd en nu ligt hij op de bodem van de zee...

De ingepakte kajak

En uitgepakt

De vlammen bereiken de grote mast van het zeiljacht

Helemaal in lichterlaaie

En dit was het zeiljacht vóór de brand

10 juli 2018 - Zo gezellig is ons droomplekje

Zaterdag zijn we voor het eerst te voet gegaan tot bij de taverne van onze vrienden en de terugweg verliep vlot, de paar dagen rust hebben ons goed gedaan.

Even na onze thuiskomst kwamen onze huisbaas en zijn vrouw aangereden, ze brachten nog enkele kruidenplanten mee voor onze tuin. Onze huisbaas had zijn vrouw verteld dat mijn man iedere dag in de tuin werkt en dat die er nu zo mooi bijstaat. In onze ogen is hij echter nog lang niet zo mooi als we willen en er is nog heel wat werk in te doen.

Daarna moesten we met hen meegaan naar hun huis en daar werd een bord op tafel gezet met een Grieks slaatje, alsook Tzatziki, kaas en brood. Onze huisbaas haalde zijn fles Tsipouro boven en we hebben nog tot 22.00 gezellig samen gezeten. Veel hebben wij niet meer kunnen eten want we waren niet lang daarvoor bij de taverne langs geweest.

Zijn vrouw had gehoord dat wij haar man enkele dagen geleden 's middags uitgenodigd hadden voor de lunch. Hij was maar alleen in zijn huis en wij hadden meer dan genoeg, het was dus een kleine moeite voor ons om hem erbij te vragen.

Ze nodigden ons uit om 's anderendaags rond het middaguur samen met hen aan hun tafel aan te schuiven voor een maaltijd en we hebben hun uitnodiging aangenomen.

We zijn zondagmiddag zoals gepland naar beneden gegaan waar we verwelkomt werden aan de gedekte tafel en al heel snel werd het eten opgediend. Een bord met een Griekse slaatje, kleine gekookte courgettes, een pasta van gebakken en gepureerde aubergines en gebakken sardientjes van de plaatselijke vissers met bijhorende mosterdsaus. De groenten hadden ze de avond ervoor in hun tuin beneden ons afgeplukt.

Met nog wat brood erbij hebben wij lekker gesmuld, zo leren wij nu de echte Griekse keuken kennen die we niet in de tavernes vinden en het eten bevalt ons wel. 

Ik kreeg meteen de bereidingswijze van alles mee zodat ik het thuis ook kan uitproberen. Daarna werden er nog wat peertjes afgeplukt en samen met een soort nectarines zorgden ze voor een lekker dessert, verser kon het niet zijn.  

Na het eten hebben we nog gezellig zitten praten tot het tijd was om terug naar boven te gaan, we weten dat onze huisbaas in de namiddag zijn rust neemt en die gunnen we hem. Wij hebben ons op ons terras gezet en genoten van al het mooie en de rust om ons heen. Tijdens het rusten konden we allerlei lekkere geuren ruiken die ons uit de keuken onder ons tegemoet kwamen, de vrouw des huizes was duidelijk nog druk bezig.

Op het moment dat ik met onze avondmaaltijd wilde beginnen, kwamen onze onderburen bij ons aan met een schotel vol lekker geurend eten. Daar kwamen de verleidelijke geuren die namiddag vandaan. Onze huisbaas vroeg of we de overige pruimen van de boom wilden plukken omdat ze massaal beginnen afvallen en of ik er voor hen confituur van wilde maken.

Die middag toen hij bij ons had meegegeten heb ik hem een bokaaltje van mijn pas gemaakte confituur meegegeven en hij vertelde dat zijn vrouw hem zo lekker vindt, dat zij hem met de lepel aan het eten was. Natuurlijk wil ik dat voor hen doen, zij hebben ons al zo erg verwend met lekker eten dat ik blij ben om iets terug te kunnen doen.

Dan gingen ze terug naar hun huis en konden wij genieten van hun groenteschotel, die niet alleen lekker was maar er ook heel mooi uitzag. De groenten waren allemaal gevuld met een rijstbereiding, tomaten, paprika, aubergine en gevulde bloemen van courgettes met daarbij nog aardappelpartjes. Het smaakte heerlijk en het werd ons nogmaals duidelijk hoeveel geluk wij hebben met onze huisbazen.
Na het eten maakte ik nog een Griekse koffie om na te genieten van een geslaagde dag.

De volgende keer is het onze beurt om hen uit te nodigen, misschien kook ik dan wel iets Belgisch voor hen...  

Vandaag ben ik enkele uren zoet geweest met confituur voor hen te maken, de pruimen zijn goed besteedt en zij kunnen naar hartenlust confituur gaan smeren. We hebben gezien dat de eerste vijgen ook al rijp zijn, ze hebben een mooie donkerblauwe kleur en binnenkort ga ik voor het eerst vijgenconfituur maken, benieuwd wat dat wordt...

De schotel met gevulde groenten, vers uit de tuin

Even van dichtbij bekijken

Hier maak ik een Griekse koffie

Klaar om te drinken

5 juli 2018 - Even rust na al ons werk

Het meeste werk in huis is achter de rug en in de tuin moet nog wel wat gebeuren, maar we zijn toch al zeer tevreden met het resultaat. 

Die ene week met slecht weer is ons eigenlijk goed uitgekomen, zo konden we flink doorwerken zonder dat we al te veel last hadden van de warmte en schoot het werk flink op. De toeristen zullen er niet zo blij mee geweest zijn. 

Wij hebben nu ook al dadelijk kunnen meemaken hoe het er hier aan toe gaat met hevige regenval en onweer. Onze Matia was doodsbenauwd tijdens de onweders, door de echo's in de bergen klinken de donderslagen veel angstaanjagender dan in Agrilia. Wij hadden het tijdens onze eerste vakanties in Marathia al ervaren, maar toch werden wij er ook opnieuw door verrast.  

Sinds vorige vrijdag is het opnieuw mooi weer, de zon schijnt volop en het is warm, eigenlijk al te warm om veel te werken.

Vandaag is het 33° en we hebben geluk om hoog aan zee te wonen, er waait een klein briesje en dat maakt het aangenaam op het terras. In tegenstelling tot Agrilia kunnen we hier kiezen op welk terras we gaan zitten en er het aangenaamste plekje uitkiezen.

Tot na het weekend hou ik het rustig om daarna weer verder te doen met het werk dat nog moet gebeuren. Even bijkomen van al het werk - want dan laat onze leeftijd zich toch wel voelen - en daarna weer ijverig aan de slag.
We hadden ons voorgenomen om altijd te voet naar de taverne van onze vrienden te gaan wanneer we in het weekend iets wilden gaan eten. Tot nu toe is dat er nog niet van gekomen, we hebben iedere keer de auto genomen. De weg terug naar huis is bergop en de oprit naar onze woonst is een steile klim, daarvoor waren we veel te moe en hebben uitzonderlijk voor de gemakkelijke weg gekozen.
Bij gebrek aan internet de laatste 3 weken moesten we ook onze laptop meenemen, we mochten hun internet gebruiken om onze mails en andere belangrijke dingen te checken. 

Het wonen hier is gewoon zalig! Vooral 's morgens en 's avonds is het hier zeer rustig, ook in de nacht is er geen enkel geluid dat ons stoort. 

Onze Matia heeft zich heel snel aangepast, hij geniet van de vrijheid die hij hier heeft, maar houdt er toch nog altijd van om dicht in onze buurt te blijven. Een beetje een overblijfsel misschien van zijn eerste levensweken, toen hij om de paar uren zijn flesje moest hebben en overal met ons meeging, zelfs op onze wandelingen.
Van wandelen is de laatste tijd niets meer gekomen en onze mooi opgebouwde conditie is nu beneden alle peil, ik ben al op wanneer ik van de poort beneden tot aan ons huisje moet klimmen. Het echte wandelen zal voor het najaar zijn, nu het zo warm wordt en er weer brandgevaar dreigt in de bossen nemen we liever geen risico's.

Mijn man heeft zopas één van zijn dromen waargemaakt. Hij spreekt er al lang over dat hij graag zou gaan kajakken in de zee bij Marathia en nu we Dimi hier bijna dagelijks zien voorbijkomen op zijn kajaktochten met zijn klanten, heeft dat zijn verlangen weer doen opflakkeren.

Nu we zo dicht bij de zee wonen zou het ideaal zijn om te gaan kajakken wanneer er in de vroegte nog geen bootjes varen en dus heeft hij zojuist een kajak besteld. Soms komen dromen uit...

Ons huisje gezien vanaf de boventuin

Het terras aan de inkom

Vanaf de andere kant gezien

Een zonnig plekje

Het zijterras

De keuken

De eethoek waar nog overgordijnen ontbreken

Een deel van de tuin waar nog wat moet gewerkt worden

Jasmijn in de tuin

Deze bloem kwam pas te voorschijn

Een regenboog die recht in zee gaat hebben we nooit eerder gezien