~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 5 juli 2018

Het meeste werk in huis is achter de rug en in de tuin moet nog wel wat gebeuren, maar we zijn toch al zeer tevreden met het resultaat.

Die ene week met slecht weer is ons eigenlijk goed uitgekomen, zo konden we flink doorwerken zonder dat we al te veel last hadden van de warmte en schoot het werk flink op. De toeristen zullen er niet zo blij mee geweest zijn.

Wij hebben nu ook al dadelijk kunnen meemaken hoe het er hier aan toe gaat met hevige regenval en onweer. Onze Matia was doodsbenauwd tijdens de onweders, door de echo's in de bergen klinken de donderslagen veel angstaanjagender dan in Agrilia. Wij hadden het tijdens onze eerste vakanties in Marathia al ervaren, maar toch werden wij er ook opnieuw door verrast.

Sinds vorige vrijdag is het opnieuw mooi weer, de zon schijnt volop en het is warm, eigenlijk al te warm om veel te werken.

Vandaag is het 33° en we hebben geluk om hoog aan zee te wonen, er waait een klein briesje en dat maakt het aangenaam op het terras. In tegenstelling tot Agrilia kunnen we hier kiezen op welk terras we gaan zitten en er het aangenaamste plekje uitkiezen.

Tot na het weekend hou ik het rustig om daarna weer verder te doen met het werk dat nog moet gebeuren. Even bijkomen van al het werk - want dan laat onze leeftijd zich toch wel voelen - en daarna weer ijverig aan de slag.
We hadden ons voorgenomen om altijd te voet naar de taverne van onze vrienden te gaan wanneer we in het weekend iets wilden gaan eten. Tot nu toe is dat er nog niet van gekomen, we hebben iedere keer de auto genomen. De weg terug naar huis is bergop en de oprit naar onze woonst is een steile klim, daarvoor waren we veel te moe en hebben uitzonderlijk voor de gemakkelijke weg gekozen.
Bij gebrek aan internet de laatste 3 weken moesten we ook onze laptop meenemen, we mochten hun internet gebruiken om onze mails en andere belangrijke dingen te checken.

Het wonen hier is gewoon zalig! Vooral 's morgens en 's avonds is het hier zeer rustig, ook in de nacht is er geen enkel geluid dat ons stoort.

Onze Matia heeft zich heel snel aangepast, hij geniet van de vrijheid die hij hier heeft, maar houdt er toch nog altijd van om dicht in onze buurt te blijven. Een beetje een overblijfsel misschien van zijn eerste levensweken, toen hij om de paar uren zijn flesje moest hebben en overal met ons meeging, zelfs op onze wandelingen.
Van wandelen is de laatste tijd niets meer gekomen en onze mooi opgebouwde conditie is nu beneden alle peil, ik ben al op wanneer ik van de poort beneden tot aan ons huisje moet klimmen. Het echte wandelen zal voor het najaar zijn, nu het zo warm wordt en er weer brandgevaar dreigt in de bossen nemen we liever geen risico's.

Mijn man heeft zopas één van zijn dromen waargemaakt. Hij spreekt er al lang over dat hij graag zou gaan kajakken in de zee bij Marathia en nu we Dimi hier bijna dagelijks zien voorbijkomen op zijn kajaktochten met zijn klanten, heeft dat zijn verlangen weer doen opflakkeren.

Nu we zo dicht bij de zee wonen zou het ideaal zijn om te gaan kajakken wanneer er in de vroegte nog geen bootjes varen en dus heeft hij zojuist een kajak besteld. Soms komen dromen uit...