Zondag kwam er een telefoontje van onze vrienden van de taverne dat er voor mij een Frigania klaar stond, zó snel had ik dat niet verwacht. Omdat we van plan waren om er 's avonds iets te gaan eten konden we die meteen mee naar huis brengen.
Daar mijn man geen gebak eet heb ik de ganse Frigania alleen mogen opeten. Zes dagen lang, iedere dag twee stukken, op dit moment heb ik er voor eventjes genoeg van gegeten, al heeft ieder stuk me heel erg gesmaakt.
Maandag was een abnormale dag wat het weer betreft, het was zwaar bewolkt en dat is niet normaal in juli. Wolkenslierten hingen vlak boven de zee en kropen als rook langs de bergflank van Marathonissi omhoog om dan hun weg over zee verder te zetten.
Sinds we in Marathia wonen hebben we al verschillende natuurelementen gezien, de ene al mooier dan de andere, maar allemaal meer dan de moeite waard. Ondanks de zware bewolking vielen er maar enkele druppels regen, voor ons had dat gerust wat meer mogen zijn want onze tuin heeft het groot nodig.
Bij het ondergaan van de zon waren de meeste wolken verdwenen en kregen we alweer mooie taferelen te zien van de stralen die door de wolken schijnen.
Die avond kwamen er zeer alarmerende berichten vanuit de omgeving van Athene. Verschillende leden van de Vlaamse Kring wonen daar in de buurt en stuurden onrustwekkende berichten door, van een zeer zware bosbrand vlakbij enkele badplaatsen aan de kust, ook wel de Atheense Rivièra genoemd.
Enkele uren later waren er al verschillende doden te betreuren en meer dan 100 gewonden, van wie velen nog in kritieke toestand verkeren. Met de tijd liep het dodentol alsmaar op en op dit moment zijn er al 91 doden en meer dan 200 gewonden. Eén van de doden is een Belgische toerist.
De volgende dagen hoorden we wat een hel het daar geweest is, het vuur kon niet gestopt worden door de zware wind en raasde in sneltreinvaart de huizen tegemoet. Het ene verhaal was al afgrijselijker dan het andere. Bij enkele mensen van de Vlaamse kring kwam het vuur tot aan hun huis of hun tuin, maar hun huizen bleven gespaard en zijzelf gelukkig ook.
De verschrikkelijke ramp is deze week niet uit mijn gedachten gegaan. Er zouden bewijzen zijn dat de brand is aangestoken en dat maakt alles nog veel erger. Wie haalt het in zijn hoofd om zoiets te doen? Al die onschuldige mensen en de vele kinderen die hun dood voor ogen zagen toen ze niet meer aan de vlammen konden ontkomen. En ook zoveel huisdieren die geen kant meer opkonden. Kunnen die brandstichters nog slapen met dit allemaal op hun geweten?
Vorig jaar in maart waren wij nog vlakbij de plaats van de ramp toen we een tussenstop maakten voor we verder vlogen naar Zakynthos. We verbleven toen drie dagen in Porto Rafti, een badplaats op enkele kilometers daar vandaan.
De brand doet ons ook terugdenken aan de meer dan honderd branden die ons eilandje vorig jaar te verwerken kreeg, ook die waren in negen van de tien gevallen aangestoken. Maar gelukkig waren hier geen doden te betreuren, al zijn er toen wel heel veel huisdieren en hoevedieren in de branden gebleven.
Er zijn ook nog normale dingen gebeurt deze week. Ik heb confituur gemaakt van de zwarte vijgen in onze tuin, al was dat een tegenvaller doordat er in veel vijgen maden zaten. De goede vijgen werden met heel veel nauwkeurigheid uitgezocht door mij en die verdwenen in de kookpot. De rest mag van ons blijven hangen, we hebben nog weinig zin om vijgen te eten...
Een ganse Frigania voor mij alleen
Vijgenconfituur
De zon ging letterlijk stralend onder
Even wat dichterbij halen
Een regenboog die recht in zee gaat hebben wij nog nooit gezien
De wolkenband klom als rook tegen Marathonissi omhoog
Van ietsje dichterbij bekijken
Een rozenstruik in onze tuin
Aan diezelfde struik
En ook deze
Geen opmerkingen:
Een reactie posten