~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 11 augustus 2018 - Alweer brand en onze Belgische vrienden op bezoek

De ganse week waren er temperaturen van 34 en 35°, dat betekent dat we ons moesten aanpassen aan de warmte. In de morgenuren wanneer het nog enigszins fris is snel het nodige werk doen, om in de namiddag te kunnen rusten op ons terras met een aangenaam fris zeebriesje.

Eergisteren zijn we extra vroeg opgestaan om nog eens de Skopos op te gaan tot bij de amandelbomen. Sinds het weekend zijn er veel gevallen en we konden een flinke voorraad mee naar huis nemen. Door de koude winter van vorig jaar waren er toen bijna geen amandelen, maar de zachte winter dit jaar heeft het allemaal goed gemaakt en de meeste bomen hangen goed vol.

In onze tuin hebben we daarna ook nog onze eerste tomaatjes geplukt, kleine kerstomaatjes en lekker zoet van smaak.

Juist voor ik met het avondeten wou beginnen merkte mijn man op dat het erop leek dat er alweer brand was. En inderdaad, achter de bergen van Lithakia kwamen op twee plaatsen bruine rookpluimen naar boven, die al heel snel uitbreidden. Niet veel later kwam een blusvliegtuig water scheppen in de baai voor ons huisje.

Toen we nog in Agrilia woonden hadden we een volledig uitzicht over de bergen van de westkust en konden we bijna altijd raden waar het brandde. Nu zien we vanaf het zuiden op die bergen en is het zicht heel beperkt. Verder dan de bergen van Kiliomenos kunnen we niet meer kijken, maar we zagen dat de rook niet ver achter die bergen vandaan kwam.

Gisterenmorgen was de hemel boven die bergen mooi opgeklaard en vernam ik in het nieuws dat de brand op twee plaatsen begonnen was tussen Kiliomenos en Macherado, heel dicht bij het dorpje Lagopodo.

Aan de rand van dat dorpje ligt het vrouwenklooster waar we vorig jaar met onze Duitse familie op bezoek waren. Langs die weg reden we regelmatig naar Kiliomenos toen we nog in Agrilia woonden.

Het is verdacht dat het op twee plaatsen gelijk begint te branden en men denkt aan brandstichting... Alweer!!!

Ook in Lithakia was deze week alweer twee keer brand, dat zijn er vier daar in twee weken tijd.

Ondertussen zijn onze Belgische vrienden in Zakynthos aangekomen om de aankoop van hun huisje in Keri af te handelen en we hebben hen bij ons uitgenodigd want ze willen ons droomhuisje ook wel eens graag zien.

Even na vier uur rijden ze bij ons naar boven en kunnen we mekaar na een jaar opnieuw begroeten. Hun hondje Lotte is meegekomen, het hondje dat ze jaren geleden in zwaar verwaarloosde staat gevonden hebben hier in Zakynthos. Door hun liefdevolle verzorging kwam het diertje er gelukkig snel weer bovenop en mocht na hun vakantie met hen mee naar België.

Nu komt Lotte over enige tijd voorgoed weer in haar geboorteland wonen, deze weken zijn een voorproefje van wat ze hier mag verwachten en het lijkt haar best mee te vallen. Het is in ieder geval een schatje en we zullen haar zeker nog terugzien in de toekomst.

Omdat onze Matia niet gewoon is aan honden en ik niet weet hoe hij gaat reageren, stop ik hem voor de zekerheid in zijn bench. In de nacht en wanneer wij niet thuis zijn zit hij ook in zijn bench waarin hij veel plaats heeft en waarin ook zijn speeltjes liggen. Hij is al sinds hij één week oud is gewoon om regelmatig in een bench te vertoeven en maakt er niets meer uit om soms opgesloten te zitten.

Wanneer Lotte even binnen gaat en in zijn buurt komt, zet onze Matia zijn rug omhoog en zijn haren recht overeind. Die blijft dus voor de veiligheid maar best in zijn bench want ik weet uit ervaring hoe scherp zijn nagels zijn... Onze Matia ziet het gezelschap van Lotte dus niet echt zitten, waarschijnlijk nog het resultaat van een slechte ervaring met een hond bij onze buren in Agrilia.

Toen hij vorig jaar nog klein was zat hij op een keer rustig op ons muurtje dicht bij de scheiding met de buren, toen de hond van hun bezoekers onverwacht op hem kwam afgevlogen. Hij schrok toen zó erg dat hij zich urenlang verstopt heeft, blijkbaar is hij dat voorval nog niet vergeten.

Onze bezoekers hebben voor ons een zak citroenen uit hun tuin meegebracht die ze teveel hebben. Wij zijn er heel blij mee want ons citroenenboompje is nog klein en er hangen alleen kleine groene citroentjes aan.

Na een paar gezellige uurtjes nemen onze vrienden afscheid. Zij worden bij vrienden verwacht voor een etentje en wij wandelen tot bij de taverne van onze vrienden voor een maaltijd. Later op de avond wandelen we terug naar huis met twee flessen van hun zelfgemaakte wijn, een zakje eitjes van hun kippen en een zak met druiven uit hun tuin. We werden weer heel erg verwend vandaag, maar het is allemaal met heel veel dank aanvaard.

Wanneer we bijna thuis zijn komt onze vriend 'de hond' achter ons aangerend, dat gebeurt wel vaker wanneer we door onze straat lopen. Hij kent ons nog van een wandeling die we op 12 mei op de Skopos maakten, hij is toen de ganse wandeling heen en terug met ons meegelopen. Hij woont dicht bij ons en wanneer hij ons ziet komt hij dadelijk naar ons en loopt weer met ons mee. Ook wij zijn altijd blij om hem te zien, het is een schat van een hond, dat weten we al sinds onze gezamenlijke wandeling.

Aan onze poort gekomen nemen we afscheid van hem, hij weet al dat hij niet mee achter de poort mag en loopt dan weer terug naar huis...