~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 5 augustus 2018 - Korte wandeling op de skopos van Keri

Bij een eerdere poging om via het pad in onze tuin op de skopos te geraken, hebben we gemerkt dat het niet mogelijk was omdat er aan het einde teveel doornenstruiken stonden. Sindsdien vragen we ons af hoe het begin van het pad daarboven er zou uitzien. Waaraan zouden we kunnen merken dat het bij het perceel hoort en zou het eventueel mogelijk zijn om daarlangs naar beneden te gaan? Het zou onze wandelingen op de skopos behoorlijk vergemakkelijken.
Toen we een tijdje geleden aan onze huisbaas vertelden dat we langs het pad omhoog gelopen waren, maar niet verder konden vanwege die struiken, zei hij dat hij het pad zou laten open maken, wat nog niet is gebeurd.

Gisteren besloten we om vandaag eens op verkenning te gaan en omdat het warm beloofd te worden gaan we al vroeg op pad. We zijn benieuwd hoe het klimmen gaat meevallen want onze conditie is door heel de verhuis en het gebrek aan wandelen beneden alle peil. Ook de fietstochtjes die ik in Agrilia bijna dagelijks maakte en die hier ontbreken halen mijn conditie naar omlaag.
We nemen het pad naar de skopos dat we al heel veel keren genomen hebben en dat begint al meteen met een flinke klim. Tot onze verbazing gaat het zeer vlot ondanks onze minder goede conditie, we zijn er nog nooit zo goed opgeraakt.
Mijn man is van mening dat het misschien komt doordat we dagelijks toch wel minstens één keer de oprit naar ons huisje oplopen en die is ook behoorlijk steil. Dat zou wel eens kunnen waar zijn, het is voor ons al zo normaal geworden dat we die oprit op en neer lopen, dat we er niet bij stilstaan dat het een goede oefening is voor onze conditie.

Wanneer we bij de villa komen die schuin boven ons huisje staat, weten we dat we moeten beginnen opletten, hier moet ergens het pad naar beneden gaan komen. We zien een poort die achter een grote struik verborgen zit en een pad in beton.
Dit moet het begin zijn en waarschijnlijk heeft de eigenaar de intentie gehad om ook van hieruit een weg naar beneden te maken. Hij heeft ons eens verteld dat hij vroeger van plan geweest is om boven zijn huis nog een tweede huis te bouwen, wat hij dan toch niet gedaan heeft. De weg naar dat huis zou dan heel waarschijnlijk langs hier gaan.
De berghelling naar beneden is heel steil en staat vol met struiken en bomen, het huis is van hieruit niet te zien en dat geeft ons een goed gevoel. We zijn van plan om onze huisbaas te zeggen dat hij voor ons het pad niet moet laten openmaken. Wanneer wij van hieruit niet naar beneden kunnen, is het voor iemand met slechte bedoelingen ook niet mogelijk en dat geeft ons toch een veilig gevoel. Wij nemen de omweg wel wanneer we de skopos op willen.

We wandelen nog wat verder en lopen een paadje tussen een olijfgaard in, even verder kunnen we van hieruit ons huisje beneden zien liggen en kijken we ook uit over de zee en Marathia. Hier zouden we nog verder kunnen maar de begroeiing langs het paadje prikt nogal en met mijn korte wandelbroek ben ik geen liefhebber om verder te gaan.
Daarom lopen we terug en gaan verder omhoog langs het normale pad. Na een tijdje komen we aan een paar amandelbomen die in het wild staan en kijken verbaasd op. Die zijn door de vroege warmte in het voorjaar veel vroeger klaar dan andere jaren. De vele bolsters staan al bijna allemaal open en de amandelen zijn klaar om eruit te vallen of liggen al met velen op de grond. Met ons tweetjes rapen we in geen tijd een voorraad bij elkaar, dat wordt straks weer lekker smullen.

Daarna keren we terug naar huis want het is bijna middag. We maken meteen plannen om over een paar dagen extra vroeg op te staan en nog eens de skopos op te gaan. Niet om de bekende paden te doen, maar om deze keer eens de paadjes te volgen die binnendoor lopen, zeker niet te ver de skopos op. Omdat hier - voor zover wij in die tien jaar weten - nog geen bosbranden geweest zijn, wil dat niet zeggen dat het niet zou kunnen branden en dat risico willen we niet nemen.
Terug bij onze straat gekomen zeggen we hoe goed het toch is om zo dicht bij huis zomaar de skopos op te kunnen, waar we vroeger dat hele eind voor moesten rijden. We beseffen hoe gelukkig we zijn om dit huurhuisje gevonden te hebben...

Na het middageten genieten we op ons terras en worden ondertussen vermaakt door de passagiers van een luxe jacht dat hier vóór ons is komen aanleggen. Met hun jetski maken ze tegen hoge snelheid het water onveilig, zwemmers blijven best ver uit de buurt als hun leven hun lief is.
Wanneer het tijd is voor het avondeten wandelen we naar de taverne van onze vrienden voor een lekkere maaltijd. Ik neem als nagerecht nog eens een Frigania met een Capuccino. Terug thuis gekomen gaat de zon stilaan onder en kleurt de zee in een nooit geziene rose gloed, wat is de natuur toch prachtig...