Omdat de winkel heel dicht bij de winkelstraat gelegen is gaan we gelijk ook even kijken voor een knuffel-schildpad want onze jongste kleinzoon zou er zó graag eentje willen hebben.
Dan ook maar naar de bank om nog eens een poging te wagen voor onze adresverandering, de vorige keren stond men tot buiten aan te schuiven en zijn we maar verder gegaan. Op het eiland bestaan in de dorpen geen straatnamen en meestal dus ook geen huisnummers, daardoor gaat onze post al acht jaar allemaal naar onze advocaat.
Omdat we ondervinden dat er een deel van onze post niet bij ons terecht komt hebben onze vrienden van de taverne aangeboden om onze post naar hen te laten sturen. Wanneer onze naam erbij vermeld staat weten ze meteen dat het niet voor hen bestemt is. Zij hebben geen probleem met verloren gegane post, dus hebben we hun voorstel aanvaard. De postbode komt niet bij hen aan huis maar laat zoals op de meeste plaatsen de post achter in een postbus of bij een lokale supermarkt. Alleen in de stad gaat hij van deur tot deur.
We vertrekken al vroeg op de morgen naar de stad en parkeren onze auto zoals altijd op de parking aan de scheepswerf. Tot onze verbazing is men daar reeds het materiaal aan het lossen van de kraampjes voor de grote markt van 24 augustus wanneer de Heilige Dionysios uitgebreid gevierd wordt. Hij is de patroonheilige van het eiland.
Al wandelend langs de haven gaan we eerst naar de bank waar we aan de automaat wat geld afhalen. Men is al een hele tijd aan het vertellen dat er bij geld afhalingen telkens een drie euro aangerekend wordt, wat bij ons tot nu toe niet het geval was. Wij halen het altijd af aan de automaat van de bank zelf en ook nu wordt er niets extra aangerekend.
In de bank is het redelijk rustig en we kunnen dadelijk de reden van ons bezoek doorgeven. We kunnen ons adres zomaar niet laten veranderen, maar hebben een bewijs nodig dat we daar ook 'wonen' door een rekening van de elektriciteit of het internet te tonen. Dat gaat moeilijk want omdat we alle rekeningen online krijgen hebben we geen rekeningen om te tonen.
Dan maar even naar Cosmote vlakbij gaan in de hoop dat zij ons een bewijs kunnen leveren. Ook daar valt het wachten bij de Engelssprekende mevrouw deze keer mee en we maken onze wensen bekent. Of wij onze ATM nummer - belastingnummer - bij ons hebben? Daar hebben we natuurlijk niet aan gedacht en bij een zoektocht door de autopapieren vinden we gelukkig ergens een formulier waar onze ATM nummer opstaat. Een goede les voor volgende keer, wij gaan al onze gegevens noteren en bij onze autopapieren bewaren voor geval we die nodig hebben.
Met het bewijs van ons internetcontract en de plaats waar het gevestigd is gaan we terug naar de bank. Daar heeft het nog heel wat voeten in de aarde omdat we gezegd hebben dat we in Marathia wonen en op het bewijs Keri als woonplaats staat, waarvan Marathia een héél klein deeltje is. Het is zo klein dat het maar uit één straat bestaat en zelfs geen kerk of kapel bezit, terwijl het eiland er bij manier van spreken vol van staat.
Wanneer we zeggen dat ze Marathia dan maar uit het adres moeten schrappen en alleen Keri vermelden zijn ze bereid om het adres te aanvaarden. De formulieren worden afgedrukt en dan moeten we nog langs een bepaalde bediende voor haar handtekening, daarna nog langs de manager voor haar handtekening en dan de formulieren terugbrengen naar diegene die ze opgemaakt heeft. Wat een bureaucratie!
Omdat onze eigenlijke bank van acht jaar geleden overgenomen is door deze bank, werkt ons bakje voor online-banking niet meer en vragen we gelijk ook maar om het om te wisselen voor eentje van hen. Daarvoor moeten we weer bij iemand anders zijn waar we een volgnummer krijgen en moeten wachten. Wanneer het onze beurt is probeert een man met het nummer na ons even voor te springen maar dat is buiten mij gerekend. Ik wijs hem er vriendelijk op dat wij de volgende zijn, wij hebben ook al lang genoeg gewacht en ieder op zijn beurt, anders moeten ze geen nummers uitdelen.
Het nieuwe 'bakje' voor online-banking wordt gegeven en we mogen nog eens met de formulieren naar diezelfde mensen voor hun handtekeningen. De formulieren weer naar de oorspronkelijke bediende brengen en we kunnen weer naar buiten gaan. Wat een soep is het toch allemaal voor een paar kleine aanpassingen!
In de winkelstraat zien we al bij de eerste souvenirswinkel een super schattige schildpad liggen en kunnen weer iemand heel gelukkig maken wanneer we in oktober in België komen. Vandaar wandelen we naar de ijzerhandel voor de kettinkjes en sloten en kopen meteen nog wat andere dingen die we nog nodig hebben.
Bij de auto gekomen rijden we terug richting Marathia, na onderweg nog een paar broden te kopen. Nu we de bakker niet meer dichtbij hebben moeten we daar altijd aan denken. Wanneer we thuis aankomen is het juist middag voorbij en kan ik meteen de tafel gaan dekken.
Na het eten ga ik nog eens met nat door het huis en dan hou ik het rustig tot ik met het avondeten moet beginnen. Mijn man is zoals meestal weer in de tuin te vinden.
's Avonds is er alweer een mooie zonsondergang met bijna dezelfde kleuren als zondag, we zijn iedere keer opnieuw verbaasd hoe mooi het hier is. Wanneer het donker is blijft het nog heel warm maar met de zeebries is het aangenaam om buiten te zitten. Om middernacht wijst de thermometer nog 30,6° aan, het uitzicht is ook dan nog heel mooi...
De knuffel voor onze kleinzoon
Even op de decoratie liggen om zijn schattige snoet te laten zien
Alweer een mooie zonsondergang, bijna zo mooi als eergisteren
En ook in de andere richting
Heel in de verte steken de bergen van het eiland Kefalonia de kop op
Ons uitzicht met om middernacht nog temperaturen van 30,6°
Geen opmerkingen:
Een reactie posten