Vandaag gaan we wat wandelen aan de haven en posten dan tegelijk de kaartjes. Wanneer we niet op de boerenmarkt, een winkel of het kantoor van het water moeten zijn, gaan we liever op zondag. Zeker in de voormiddag is het er dan heel rustig. De Grieken hebben ook een vrije dag en dat merk je goed aan het aantal auto's die er dan minder rondrijden. Ook voor de toeristen is het dan veel aangenamer om er even rond te slenteren.
We zetten onze auto zoals altijd op de ' Parking Municipal' aan de scheepswerf en lopen een eindje langs de haven. Aan de school nemen we een zijweg en lopen verder via een smalle weg die gelijkloopt met de hoofdbaan. Langs dergelijke wegen zijn er soms hele leuke straatjes en huizen met mooie tuintjes te zien. De grote armoede is hier natuurlijk ook te zien maar dit hoort nu eenmaal bij Zakynthos, een héél groot deel van de inwoners leeft trouwens onder de armoedegrens.
Wanneer we ongeveer op de hoogte van het postkantoor komen, lopen we door enkele kleine straatjes tot bij de bus en laten er onze kaartjes achter. Daarna wandelen we verder via de winkelstraat, waar alles gesloten is behalve enkele tavernes en andere eet- en drankgelegenheden.
Aan het Solomosplein nemen we een weg binnendoor en voor het eerst valt het me op dat we hier aan de achterkant zijn van het parkje met de standbeelden van onze wereldberoemde landgenoot, de anatoom Andreas Vesalius.
Wanneer we hier in de week komen om onze waterrekening te betalen, moet je het verkeer zo erg in de gaten houden en staan er altijd zoveel auto's geparkeerd, dat het mij nog niet eerder opgevallen was.
Het verrast mij dat het bronzen beeld vanop zijn rug gezien, zo mooi is met de blauwe zee op de achtergrond. Er vaart juist een zeilboot met gekleurde zeilen voorbij en ik wil dit beeld op foto vastleggen. Auto's en toeristen die voorbij komen belemmeren altijd opnieuw het mooie zicht en even later heb ik mijn kans verkeken wanneer de zeilboot uit het juiste zicht verdwenen is. Ik zal het beeld zo voor een tijdje in mijn herinneringen moeten opslaan vrees ik...
Het doet me er aan denken dat men eind deze maand hier op het eiland zou beginnen met de opzoekingen naar zijn graf en de overblijfselen van zijn lichaam. Ik ga er nu niet méér over schrijven, dat heb ik op meerdere plaatsen in mijn blog al uitvoerig gedaan en is makkelijk terug te vinden via de zoekfunctie.
Wanneer we aan de kademuur naar de zee staan te kijken merkt mijn man op dat we misschien tot bij het haventje van Krioneri kunnen wandelen. We vertrekken via de weg maar volgen zoveel mogelijk de paadjes onder de bomen want de zon brand er flink op los. In een groot deel van Griekenland heerst dit weekend namelijk een mini-hittegolf voor een paar dagen. In Athene gaan de temperaturen naar de 40° en wij pikken er een graantje van mee. Gelukkig is het hier geen 40° maar het kwik gaat toch vlotjes boven de 30° en dat merken we wel.
Bij het haventje wandelen we wat rond, nemen wat foto's en wandelen daarna via het water terug tot in de stad. Ondertussen is het middag en overal ruiken we lekker eten. Om nu naar huis te rijden en een boterham te gaan eten hebben we geen van beiden nog zin. Daarom stel ik voor om naar Taverne Kanalos te rijden voor een 'Chef Salad' waar mijn man het dadelijk mee eens is. Vanaf hier in de stad is het niet eens zo ver af.
We rijden richting Argassi en nemen daar de weg naar Kalamaki. Niet ver op die weg slaan we linksaf en volgen de smalle weg die uitkomt bij de taverne. We zijn niet de enigen die hier lekker willen eten.
Twee Chef Salad's, een fris glas vers geperst sinaasappelsap en een glas witte wijn is onze bestelling en van het huis krijgen we nog Griekse yoghurt met verse honing en walnoten als nagerecht. We hebben weer lekker gegeten en voldaan rijden we huiswaarts.
Onderweg stoppen we nog even bij een amandelboom en enkele druivenranken die in het wild groeien. De wilde druiven van Loucha hebben we opgegeten en de trossen die we hier plukken zijn nog lekkerder. Samen met de amandelen die we gisteren bij het vervallen kerkje op straat opgeraapt hebben, vormen die van vandaag al een mooie korf.
In de late namiddag horen we sirenes en het is hier altijd heel moeilijk uit te maken of het om een ziekenwagen of de brandweer gaat. Wanneer ik even later ga kijken waar onze Matia ergens uithangt, zie ik rook boven de laagste berg in de stad uitkomen. Er moet brand zijn in de omgeving van Bochali.
Wat later verneem ik dat het inderdaad bij Bochali aan het branden is. De bomen en struiken tussen de huizen van de stad en de terrasjes boven bij de burcht hebben vuur gevat. Brandweerwagens, blusvliegtuigen en een helikopter proberen met alle macht het vuur te bestrijden. Ook de inwoners helpen blussen met tuinslangen en al wat ze hebben om het vuur bij de huizen weg te houden.
Alles is nog altijd kurkdroog en het vuur heeft niet veel nodig om snel groter te worden.
De terrasjes worden vliegensvlug verplaatst en waardevolle voorwerpen in de kerk worden naar een veilige plaats gebracht.
Wanneer het donker wordt is alles onder controle en de brandweer blijft ter plaatse om na te blussen.
En wij die dachten dat de branden wel voorbij zouden zijn...
De hoofdkerk van de stad bij de haven
Het is rustig in de haven
Aan de kademuur, uitkijkend op Krioneri
Langs onze weg aan de sportvelden
Het vissershaventje van Krioneri met achter de kerktoren de berg van Bochali
Ook een zwaan en eenden zwemmen in het haventje
Het haventje met daarachter de bergen van Krioneri
Het kapelletje waar de vissers voor hun vertrek een veilige thuiskomst gaan afsmeken
Een foto die mijn man vorig jaar al maakte
Lekkere wilde druiven
De amandelen
Het begin van de brand bij Bochali van bij ons uit gezien
De bomen tussen de huizen beneden en de kerk en terrasjes boven op de berg zijn nu verbrand.
Deze foto is al van voor de brand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten