Bij het ontwaken hangen er wolken boven de bergen en die zijn op sommige plaatsen redelijk donker. Boven de bergen van Keri is het minder grijs en we kunnen alleen maar hopen dat de donkere wolken niet die kant opgaan.
We rijden naar Marathia, waar we onze auto achterlaten op de parking van de taverne van onze vrienden. Na even langs te gaan bij Katherina - die ijverig bezig is in de keuken met de voorbereidingen voor het eten voor de klanten straks - gaan we op weg.
Een eindje voorbij de taverne nemen we het pad dat de Skopos op loopt. Het eerste deel geeft al dadelijk een flinke klimpartij, maar omdat de zon niet schijnt raak ik er zonder moeite tegenop. Aan de splitsing gaan we rechtsaf en nemen het wandelpad dat vóór het dorp van Keri op de baan komt.
Hier is het altijd even mooi. Door de wolken is de zee niet blauw, maar het grijze water heeft ook zijn charmes. Marathonissi met de bergen erachter die wat in de mist liggen mag er ook zijn.
Even later komt de zon er toch weer door en wanneer het middag is halen we onze lunch uit de rugzak en genieten we van de rust hierboven met zicht over het ganse zuiden van het eiland.
Dan gaan we verder tot aan de baan naar Keri, maar in plaats van naar het dorp te gaan volgen we de omgekeerde richting.
Wanneer we aan het wandelpad komen dat over de Skopos terug richting Marathia gaat, nemen we aan de overkant van de baan de smalle weg die via het kerkhof naar het dorp loopt. Bij het kerkhof staat een klein kerkje dat we nu ook het eerst zien. Deze kant van het dorp is ons nog onbekend.
Daar slaan we linksaf en komen na een tijdje bij het huis van het Belgische echtpaar dat onlangs bij ons op bezoek was. Tenminste we denken dat dit het huis is, want ze zijn ondertussen weer terug naar België vertrokken.
Terwijl we het staan te bewonderen horen we in de verte onweer, de zon heeft opnieuw plaats gemaakt voor donkere wolken. Wanneer ik eerlijk moet zijn moet ik toegeven dat ik voor wandelen door onweer toch wel wat schrik heb. Langs de weg die we nog moeten doen tijdens onze verdere wandeling is geen enkele schuilplaats. Op onze terugweg naar de grote baan moeten we wel weer voorbij het kleine kerkje, daar was een overkapping en ik stel voor om daar even te wachten tot het onweer voorbij is.
Doordat er geen wind is lijkt het onweer ook niet dichterbij te komen. Overal zien we donkere wolken en we weten dus niet wat we nog kunnen verwachten. Na een half uur besluiten we dan toch maar om verder te gaan, we kunnen hier toch niet eeuwig blijven wachten.
We zijn nog maar amper vertrokken of we voelen de eerste regendruppels, zo hier en daar valt er eentje. Eventjes wat sneller doorstappen is toch aangeraden en zelfs bergop houden we flink de pas erin. Gelukkig zijn we uitgerust, maar beseffen nu dat we beter niet gewacht hadden bij het kerkje. Dan zouden we nu al halfweg op ons laatste deel van de wandeling geweest zijn. Onderweg worden de druppels wat talrijker maar we worden er niet echt nat van. Alleen het fototoestel van mijn man wordt in een plastic zakje gestopt om het te beschermen.
De donkere wolken blijven boven de bergen hangen en wanneer we op het punt komen waar we over Limni Keriou en de baai van Laganas uitkijken, zien we dat het daar ondertussen allemaal weer in de zon ligt te blinken. Het is net zoals altijd bijna het geval is, wolken boven de bergen en het vlakke gedeelte van het eiland in de zon. Ook de plaats waar ons huisje staat ligt in de zon, onze tuin krijgt ook dit keer waarschijnlijk weer geen regen.
Tegen de tijd dat we aan de weg naar Marathia komen, schijnt ook boven ons de zon en wat later blijken de wolken boven de bergen zomaar ineens te zijn opgelost. Het is toch een raar fenomeen hier, het ene moment liggen de bergen helemaal in de wolken en het andere moment zijn ze weg. Niet opgeschoven naar een andere plek... neen, ze zijn gewoon verdwenen.
Het laatste stuk over het asfalt op weg naar Taverna Maratia Star lopen we dan ook weer in de zon.
Bij de taverne aangekomen vragen onze vrienden dadelijk of we onderweg regen gehad hebben, maar regen kunnen we wat er op ons neergekomen is niet echt noemen. We drinken eerst rustig iets voor we ons eten bestellen, het is nog te vroeg om nu al te eten. Wat is het uitzicht vanaf het terras toch mooi! Na al die jaren genieten we er nog altijd heel erg van. Hier zouden we uren kunnen blijven zitten. Hadden we hier maar ergens een huisje kunnen kopen, het is toch nog altijd ons favoriete deel van het eiland. Spijtig genoeg waren destijds de prijzen hier veel te hoog voor ons budget.
Dan wordt het tijd om te eten en gezien het vroege uur zijn er nog niet veel klanten maar dat is nu juist waar wij zo van houden. Rustig op het terras genieten van een heerlijke maaltijd met maar weinig anderen om ons heen.
Ik bestel nog eens een 'Xoirini Brizola' of Porc Steak want dat heb ik dit jaar nog niet gegeten. Voor mijn man wordt het de 'Arni Kleftiko' of Lamb Kleftiko wat ook voor hem al een tijdje geleden is. Voor mij kan er daarna nog een stukje 'Chocolatopita' en een Cappuccino bij.
Na het eten hebben we nog een gezellige babbel met de dochter des huizes. Nu het drukke toeristische seizoen zowat voorbij is kan ze weer wat tijd vrijmaken om met ons te babbelen. Meer dan voldaan keren we huiswaarts waar onze Matia de ganse tijd alleen is achtergebleven...
Even achterom kijken naar Marathonissi aan het begin van onze tocht over de Skopos
Tussen de olijfgaarden en de zon is weer volop van de partij
De overblijfselen van een oud kerkje midden in een olijfgaard
Cidonia's of Kweeperen langs de weg
Het kleine kerkje aan het kerkhof van Keri
Onder dit afdak gaan we later nog even schuilen voor het onweer
Eeuwenoude waterputten in het veld
In het dal van het dorpje Keri
Bijna bij de taverne, een mooi uitzicht op Marathonissi met verschillende kleuren van wolken
Onze wandeling
Het hoogteverschil en de afstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten