In tegenstelling tot wat men de vorige dagen voorspelde, verwacht men nu voor morgen regen en onweer, een reden te meer om vandaag onze wandelschoenen nog eens aan te trekken.
We rijden richting Keri en nemen daar de afslag naar Agalas. We rijden door een groot deel dat vorig jaar in september zwaar verbrand werd en nog altijd zwartgeblakerd is. De wandeling die we willen maken hebben we vorig jaar heel vroeg in het voorjaar al eens gemaakt toen we nog in ons huurhuisje in Marathia woonden.
Als we op ons gebruikelijke parkeerplekje aankomen, besluiten we om door te rijden tot aan de Andronios Wells en van daaruit te vertrekken. De klim die we vorig jaar op het einde van de wandeling nog voor de boeg hadden, krijgen we nu aan het begin wanneer we nog fit zijn.
Van de Andronios Wells gaat het omhoog tot in het dorp van Agalas met onderweg zicht op de Damianos Cave. Bij het mooie kapelletje langs de weg heeft men sinds de vorige keer een tafel met banken geplaatst. Ook al zijn we nog helemaal niet moe, we gaan de banken toch even uittesten en genieten heel even van het mooie uitzicht.
In het dorp gekomen gaan we nog hoger tot bijna bij de Damianos Cave, maar slaan even daarvoor een kiezelpad in dat naar beneden gaat. Onderweg hebben we heel lang uitzicht op de rotsen tussen Agalas en Korakonisi. Het pad gaat verder naar beneden en loopt overal tussen het groen en olijfgaarden. Op sommige plaatsen is het door de regens van de winter in slechte staat en waar het steil bergaf gaat moeten we heel goed uitkijken voor rollende steentjes.
Aan een splitsing gekomen slaan we linksaf. Enkele jaren geleden maakten we aan de rechterkant een heel mooie wandeling, maar sinds de zware brand die hier in augustus 2017 woedde, is die wandeling minder interessant geworden.
Bij een grote olijfgaard met een klein vervallen gebouwtje halen we onze boterhammetjes uit de rugzak, het is nog geen middag maar een beter plekje om te picknicken vinden we beslist niet. Als we alles braaf opgegeten hebben gaat mijn man even langs de rand van de olijfgaard tot waar we de rand van de kliffen vermoeden.
Wanneer hij terugkomt vertelt hij dat het de moeite waard is om te zien en dus gaan we met ons tweetjes tot daar en nemen de fototoestellen mee. Diep beneden ons is de zee prachtig blauw en we hebben een heel mooi zicht op de rotsen die we daarstraks van ver konden zien. Hier zouden we gerust onze stoel kunnen neerzetten en de ganse dag van het uitzicht genieten. Helaas moeten we nog een eind wandelen en dus gaan we terug naar ons picknick plekje, nemen onze spulletjes en gaan weer verder.
Nog even verder dalen en waar we op het diepste punt komen wacht ons weer een hele klim terug naar boven. Af en toe komt er even een wolk voor de zon maar dat is welkom met de warmte. Terug op het hoogste punt gekomen waait de wind redelijk fel, maar die brengt de nodige verfrissing en voelt heel aangenaam.
In de omgeving van de Andronios Wells gekomen lopen we nog een eind om de wijn- en olijfgaarden heen tot we aan de andere kant weer bij de auto komen. Heel tevreden over de gemaakte wandeling stappen we in en rijden huiswaarts...
Een rustplaats gemaakt bij het kapelletje
In het dorp van Agalas
Ons picknickplekje
De rotsen tussen Agalas en Korakonisi die we ook al van veraf konden zien
Met een prachtig blauwe zee
Even wat dichterbij halen
Mooie rotsformaties
Het pad in de omgeving van de Andronios Wells
Overal brem naast de weg vlakbij onze parkeerplaats
Oleander bij een vervallen gebouw
Onze wandeling
De hoogtemeter en afstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten