~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 28 mei 2020

Voor gisteren werd regen en onweer voorspeld en onze wandelschoenen bleven in de kast, maar het werd in tegendeel een mooie en zonnige dag.
Vanmorgen bij het ontwaken is er opnieuw een mooie blauwe lucht, de rugzakken worden klaargemaakt en de wandelschoenen bovengehaald. Voor de zekerheid kijk ik toch maar even bij de weersvoorspellingen en ik zie lichte regen in de voormiddag. Deze keer laten we ons niet vangen en blijven we bij onze plannen.
We willen nog eens gaan wandelen op een plaats waar we sinds 2015 niet meer gewandeld hebben. De zomer ervoor was er een zware brand en daardoor was onze laatste wandeling er niet zo'n succes. Na al die jaren weten we uit ervaring dat de natuur zich ondertussen wel voor een groot deel zal hersteld hebben.
Tegen de tijd dat we vertrekken zit onze Matia alweer braaf in zijn bench te wachten, wat een voorbeeldige kat hebben wij...

We rijden via Lithakia, Kiliomenos en Agios Leon naar Kampi en onderweg beginnen er wolken te komen. Sommige van hen zijn grijs en dreigend en ik vraag me af of we er wel goed aan deden om onze plannen te laten doorgaan. Wanneer we het dorp van Kampi bereiken vallen de eerste druppels op de autoruit. Dat ziet er niet goed uit maar het blijft bij die paar druppels en we laten onze auto op een pleintje in het dorp achter.
Via de smalle weg naast de kerk lopen we door het dorp en komen op het wandelpad dat richting Limnionas loopt. In de verte horen we gerommel bij de wolken boven de bergtoppen, maar wij lopen lekker in de zon en de wolken komen gelukkig niet onze richting uit.
Het wordt afwisselend klimmen en dalen tot we de kliffen van Katevasma bereiken. Ook al is het nog geen middag, ik stel toch voor om hier te picknicken met het mooie uitzicht op de rotsen.

Na het eten zien we ook achter ons grijze wolken opdagen en even kruipt de zon er achter. Door de wind die hier vlakbij zee flink waait koelt het snel af. Ook deze wolken drijven af zonder dat er regen valt en de zon komt even later weer te voorschijn.
Bijna bij de asfaltweg naar Limnionas gekomen gaan we niet - zoals bij onze vorige wandelingen - langs dezelfde weg terug naar de auto. Deze keer nemen we links het kiezelpad dat naar de bergkam loopt. Het staat niet op onze gps bij onze wandeling uitgetekend, maar we kunnen het op de kaart volgen die op onze gps staat. Nu alleen maar hopen dat we onderweg niet voor verrassingen komen te staan en er hier of daar nergens een muur, poort of afsluiting het pad verspert.

We hebben het plan opgevat om dit pad te nemen met de gedachte dat het achter de bergkam loopt.
Tot onze verbazing lopen we - na wat klimwerk - boven op de bergkam en krijgen we een schitterend uitzicht over de zee en de kliffen. Dit is een reuze meevaller want het is hier veel mooier wandelen dan op het pad waarlangs we vertrokken zijn.
Na 13 jaar wandelen op ons eilandje ontdekken we nog altijd mooie plekjes die we nog niet zagen, of toch niet op dezelfde wijze. Zo jammer dat foto's nooit weergeven wat we met onze ogen kunnen zien. We zullen de beelden op de harde schijf in ons hoofd moeten opslagen en ze daar bewaren om ze regelmatig nog eens te kunnen bovenhalen.
Na een fikse afdaling aan het einde komen we terug op het vorige pad en lopen we het laatste stuk langs dezelfde weg terug tot in het dorp. Ondanks het vele klimmen en dalen is er van vermoeidheid geen sprake. We merken dat door de enkele wandelingen die we gemaakt hebben, onze conditie goed zit. We stappen in de auto en rijden terug richting Agrilia...