~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 9 mei 2020 - Wandelen op de Skopos van Keri

Vandaag gaan we weer eens wandelen. Er zijn zoveel wandelingen die we nog willen doen dat we niet goed weten welke eerst. Uiteindelijk nemen we er eentje die we vijf jaar geleden met onze Duitse familie al eens gemaakt hebben en daarna niet meer.
Die tocht zal altijd in onze herinneringen blijven omdat er onderweg een meisje achter ons aan kwam gelopen. Ze was de weg kwijt en vroeg hoe ze naar Keri kon en of het nog ver was. Toen we het haar toonden op onze GPS was ze teleurgesteld en vroeg of ze met ons verder mocht gaan. Ze logeerde in Limni Keri en moest dezelfde weg op als wij.
Omdat ze al zover gelopen had was ze behoorlijk moe en toen we bij de auto kwamen was ze heel blij toen mijn man voorstelde om haar tot in Limni Keri te brengen. Wij wandelden ondertussen met ons drieën tot bij de taverne van onze vrienden, waar mijn man zich wat later bij ons voegde.

Wanneer het virus niet alles op zijn kop had gezet, zou mijn vriendin en haar vriend gisterenavond op ons eilandje aangekomen zijn. We hadden er zo erg naar uitgekeken en hadden al plannen gemaakt wat we samen wilden gaan bekijken en om te gaan wandelen. Maar nu zullen we met ons tweetjes moeten gaan.
We rijden dus naar Marathia en laten onze auto op de parking bij Marathia Beach achter. Vandaar is het een paar honderd meters wandelen tot het pad afslaat naar de Skopos van Keri.
Op het moment dat we aan de eerste steile klim willen beginnen komt onze lieve vriend de hond vanuit de tuin van zijn woonplaats vol enthousiasme op ons toe gelopen. Met kwispelende staart en jankend van blijdschap begroet hij ons en moeten we hem strelen, hij heeft ons blijkbaar gemist. Sinds hij enkele jaren geleden met ons meegelopen is op één van onze wandelingen, gaat hij iedere keer als we de Skopos opgaan een eind met ons mee.
Het pad loopt langs de zee omhoog en hoe hoger we klimmen hoe mooier het uitzicht over de kustlijn van Marathia, met het schildpadeiland Marathonisi en de baai van Laganas tot de rotsen van Gerakas. Over het ganse zeeoppervlak is geen bootje te bespeuren en wij kunnen die complete rust wel smaken. Voor ons zou het altijd zo mogen zijn.
In plaats van zoals meestal in de richting van Keri te gaan, slaan we nu linksaf en klimmen altijd maar hoger. Onderweg zien we grote grotten die uitgehouwen zijn in de rotsen, misschien hebben daar heel vroeger wel mensen gewoond.
We komen nog mini orchideetjes tegen en dat is toch wel uitzonderlijk rond deze tijd.

Wanneer het middag is eten we onze meegebrachte boterhammetjes op en wandelen verder tot aan een asfaltweg waar we rechtsaf slaan. Even later veranderd het asfalt terug in een kiezelweg en kunnen we weer genieten van het prachtige uitzicht. Dan komen we terug op het pad waar we omhoog gekomen zijn en nemen dezelfde weg terug. Ondertussen is het mistige van deze voormiddag weg en is de zee prachtig blauw en het uitzicht nóg mooier.
Bij het huis waar de hond woont komt hij ons nog eens begroeten en terug bij de auto gekomen rijden we tevreden huiswaarts. Het was een prachtige dag en wandeling en we zijn alweer naar een grotere hoogte geklommen. Zo zijn we weer wat meer voorbereid om één van de volgende dagen naar de top van de Skopos van Vassilikos te klimmen...