We rijden naar het naburige dorpje Kalamaki en doordat alles gesloten is lijkt het wel een spookdorp. Bij de Cave Bar zetten we onze auto op het gebruikelijke plekje en daar begint onze wandeling. Aan het begin van het pad staat een bord met de vermelding dat het afgesloten is tussen 18.00 en 6.00. We moeten langs een boer die langs het pad een heel schamel en vuil boerderijtje heeft en waarschijnlijk heeft hij het er neergezet.
Aan het boerderijtje gekomen lopen we tussen de poezen en de hoevedieren door en zo gaan we verder langs het pad dat soms heel slecht is door de regens van de voorbije winter. We moeten goed uitkijken - vooral op de hellingen - om niet uit te schuiven op de losse kiezelsteentjes.
We gaan ook even bij het strand kijken dat nu heel stil en verlaten is. De wolken zijn voor de zon geschoven en door de wind voelt het meteen wat frisser aan.
Terwijl we wat van het uitzicht over zee genieten ziet mijn man voor ons opeens twee schildpaddenhoofden boven het wateroppervlak komen. Ik kijk in de richting van de aangegeven plek en een minuutje later komt er weer eentje boven om lucht te happen. Met telkens ongeveer dezelfde tussenpauze kunnen we ze nog verscheidene keren zien. Helaas blijven ze niet lang genoeg boven water om een foto te nemen.
Die dieren beleven de tijd van hun leven. Nooit eerder hebben ze zo rustig en ongestoord kunnen rondzwemmen als nu met de corona problemen. Geen toeristen in bootjes die jacht op hen maken omdat ze denken de foto van hun leven te kunnen maken of hen zelfs proberen aan te raken. De propellers van de bootjes kunnen hun mooie lijfje nu niet aan flarden rijten.
Geen zonnebedden op de stranden die 's nachts in de weg staan en hun belemmeren als ze op weg zijn om in het zand hun eieren te gaan leggen. Tot eind juni mogen de toeristen niet komen en in die maand worden normaal gezien de eieren gelegd. Als dierenvrienden kunnen we hier alleen maar blij om zijn.
We zouden uren kunnen blijven kijken maar dan komt onze wandeling in het gedrang en dus gaan we maar verder.
Bij de splitsing nemen we het pad naar Argassi en na een tijdje komt de zon weer te voorschijn. Het is behoorlijk klimmen en de slechte kiezelweg vol geulen maakt het er niet makkelijker op. Er liggen al enkele bergen kiezel klaar om tegen het toeristische seizoen de geulen mee op te vullen. Even voor we boven komen staan we voor een afgesloten hek. Er hangt een bord met de vraag - om na het doorgaan - het hek terug af te sluiten voor de dieren, wat we vanzelfsprekend ook doen.
Dan komen we bij taverna Kanalos waar de stoelen allemaal op de tafels gezet zijn. De eigenaar komt op zijn bromfiets aangereden en begroet ons, hij verteld dat de taverne op 25 mei open gaat. Dat herinnert me eraan dat ik gelezen heb dat men café's en tavernes - als alles goed blijft gaan - een week vroeger dan gepland wil laten openen.
We zetten onze wandeling verder en volgen de wegwijzer naar Argassi. Even voor de ruïnes van het kerkje slaan we rechtsaf en komen - na eerst klimmen en dan sterk dalen - beneden in Argassi aan, bij de hotels en pensions die wat achterin gelegen zijn. Die weg volgen we tot waar de weg naar Kalamaki afslaat.
Even verder staat er ons een steile klim te wachten en het blijft regelmatig klimmen tot we weer op de baan naar Kanalos komen. Vanaf de taverne is het nu vooral afdalen met soms steile hellingen, waar we bijzonder goed moeten oppassen voor de rollende steentjes.
Zonder uitschuivers komen we terug bij de auto aan en rijden weer huiswaarts.
Ik was een beetje vergeten hoe steil sommige hellingen waren en vooral de afdaling van die hellingen is zeer belastend voor de knieën. Thuisgekomen merk ik vooral in mijn bovenbenen dat ik er flink wat klimwerk heb opzitten maar met zo'n eerste wandeling - na maandenlang niet te hebben geklommen - is dat niet verwonderlijk...
Eén van de poezen bij de boerderij
Het strand van Kalamaki bij Vrondonero Beach
In de heuvels
Rosa Canina of Hondsroos
De oleanders beginnen ook te bloeien
Tropaeolum Majus of Oost-Indische Kers
bij ons ook vaak Kapucijnen bloemen genoemd
Voor het eerst een witte Campanula of Klokjesbloem gezien
Ook hier heel veel bloemen aan de Lampenpoetser of Flessenborstel
Onze wandeling
De hoogtemeter en afstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten