s' Middag rijden we naar Marathia voor een etentje bij onze vrienden van taverna Marathia Star. Bij onze aankomst kijken we raar op want de stoelen zijn schuin tegen de tafels gezet en in eerste instantie denken we dat het is voor mogelijke regen door de naderende donkere wolken.
We worden verwelkomt door Dionisos die ons verteld dat zijn moeder vandaag is overleden en de taverne daarom niet open is. Dan komen ook zijn vrouw en dochter en verontschuldigen zich omdat ze ons geen maaltijd kunnen aanbieden, maar wij begrijpen heel goed dat zij nu andere zorgen hebben en de taverne gesloten houden.
Na even met hen gepraat te hebben nemen we afscheid en beloven over een aantal dagen terug te komen.
We overleggen even waar we dan naartoe zullen rijden om te eten want we moeten er rekening mee houden dat we op tijd op onze afspraak in Agios Leon zijn. Na wat over en weer gepraat beslissen we om naar de kleine taverne in het dorp van Kiliomenos te rijden, waar we al eens een paar keer goed gegeten hebben.
Het ligt op weg naar onze afspraak en het eten is er heel lekker. We laten onze auto aan het kerkhof achter en wandelen door het smalle dorpsstraatje tot aan de taverne waar we met smaak genieten van een Stifado. Wanneer we verder gaan krijgen we nog enkele lekkere blauwe vijgen uit eigen tuin mee... dat is de Griekse vriendelijkheid.
Vijf minuten voor tijd komen we in Agios Leon aan en begeven ons naar het huis waar Amy nu woont. De kinderen gaan hun mama verwittigen en dan komt Amy de trap afgelopen. Het eerste ogenblik begint ze te blaffen maar heel snel verwelkomt ze mijn man en laat zich met veel plezier strelen. Daarna is het mijn beurt en het doet goed om haar zo blij en gelukkig te zien.
Ze ziet er goed uit en wat is ze mooi geworden... wij noemden haar destijds een kleine lady en dat is ze nog altijd. In die zestal weken sinds ze in haar nieuwe thuis woont is ze flink gegroeid en is ze het puppy-achtige al een beetje verloren.
Amy en de labrador Aris worden in de jeep gezet en dan vertrekken we samen naar Porto Roxa voor een kleine wandeling en een zwempartij voor de honden. Het is echt dol om te zien hoe speels Amy is en hoe ze over de rotsen rent waar wij het altijd heel voorzichtig moeten doen omdat ze zo scherp zijn.
Aris is al oud en heeft last van artrose waardoor hij graag zwemt want dat verzacht de pijn in zijn poten. Amy heeft nog wat angst van het diepe water en verkiest het ondiepe gedeelte om wat met de bal te spelen.
Na de zwempartij gaan we een eindje wandelen en praten ondertussen met Daniela over van alles en nog wat, maar vooral over Amy. Wanneer we merken dat het teveel wordt voor Aris keren we terug want we hebben medelijden met het arme dier. Terug bij het water gekomen gaat hij rechtstreeks naar de plaats waar hij kan zwemmen om zijn pijnlijke poten wat te verzachten.
Dan rijden we terug naar hun huis waar we op het terras nog genieten van een koffie met een lekker stuk cake door Daniela zelf gebakken. Ze is afkomstig van Duitsland en net als mijn Duitse schoonzus is koeken bakken één van haar specialiteiten. De cake smaakt heerlijk en na een tijdje nemen we afscheid en beloven alvast om volgend jaar nog eens langs te komen.
Dan zal Amy al bijna volwassen zijn en we zijn benieuwd hoe ze er dan zal uitzien. Ondertussen zal haar baasje foto's doorsturen zodat we haar toch nog een beetje kunnen blijven volgen terwijl wij in België zijn.
In het toeristisch seizoen baten ze aan hun huis een kraampje uit met plaatselijke producten en we gaan er volgend jaar beslist honing kopen voor bij onze Griekse yoghurt.
Na een gezellige namiddag keren we tevreden huiswaarts...
Amy met haar natte pootjes
Porto Roxa...
... en nog eens
De scherpe rotsen van Porto Roxa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten