~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 5 september 2015

Het is deze week maar stil geweest zonder onze kleine Olive. We hebben haar al heel erg gemist en ons al dikwijls afgevraagd hoe het met haar zou gaan. Telkens opnieuw ga ik op facebook kijken of er nog geen berichtje is van de nieuwe baasjes met nieuws van haar... maar tevergeefs.
Ook al hebben we al meerdere keren tijdelijk hondjes opgevangen, nog nooit is het ons zo zwaar gevallen om afscheid te nemen dan van deze kleine vriend.

Ondanks de hoge temperaturen is er de laatste dagen flink gewerkt in de tuin en het einde van het werk komt nu aardig in zicht. Dat wordt ook stilaan tijd want over zes weken vliegen we terug naar België en we willen ook nog graag een aantal wandelingen maken.
Nu het september is zou het stilaan wat minder warm mogen worden maar op dit moment kruipt de thermometer nog altijd vlotjes naar de 35°.
Toch plannen we voor vandaag een wandeling naar Bochali, niet via de super steile hellingen maar langs de asfaltweg en dat moet ondanks de warmte wel te doen zijn.

Even voor tien uur vertrekken we met de auto richting Zakynthos stad en stoppen onderweg nog gauw bij Lidl om wat croissants en een paar appels te kopen voor de lunch deze middag. We rijden de haven en het Solomosplein voorbij en laten de auto achter op een parking naast de weg.
Al wandelend hebben we het voordeel dat we een éénrichtingsstraat kunnen nemen en zo sneller op de weg komen die naar Bochali leidt. Er passeren veel auto's en we moeten in de bochten extra goed uitkijken en steeds achter elkaar blijven want het eerste deel van de asfaltweg moeten we op de rijbaan lopen. We zijn opgelucht wanneer we aan het rustige gedeelte beginnen en zijn vast van plan om - wanneer we nog eens naar Bochali wandelen - het steile pad toch maar te nemen.
Boven gekomen zitten de terrasjes al aardig vol en voor het eerst zien we dat de deuren van het kerkje open staan. We zijn niet zo'n kerkgangers maar we besluiten toch maar even binnen te gaan om een kijkje te nemen. De zon schijnt door de glas-in-loodramen en tovert een prachtig rood-groen-blauw kleurenpalet op de kerkstoelen dat zo mooi is dat we er een foto van zouden willen nemen maar we durven niet...
Daarna lopen we door tot aan de Venetiaanse burcht. De ruïnes van de burcht staan op de beboste heuvel achter Zakynthos stad op de plaats waar vroeger de Akropolis - of bovenstad - gelegen was.
Het is ondertussen middag geworden en we slaan een smal pad naast de burcht in waar we - gezeten op een steen - onze meegebrachte lunch verorberen.

Een half uurtje later beginnen we aan de afdaling en nemen hiervoor een andere weg die we via Google Earth hebben uitgetekend. We wijken eventjes van het uitgestippelde pad af en wandelen voorbij een kerkhof met kerkje. Wanneer we zien dat het poortje niet gesloten is wil ik toch wel eens zien hoe de mensen hier begraven worden. Hier in Zakynthos heeft men van crematies nog nooit horen spreken vermoed ik en ze staan nog heel ver achter in vergelijking met België.
Hier zijn alle graven gemaakt in witte marmer, omdat die marmer hier zo maar in de bergen zit is het waarschijnlijk een veel goedkopere grondstof dan bij ons.
Bijna elk graf heeft een nis met een glazen deurtje waarin de familie drank , sigaretten en snoep of iets dergelijks voor hun dierbare overledene achterlaat. Wij kunnen ons zoiets niet voorstellen en ik vraag me af of die mensen werkelijk denken dat hun doden daar iets aan hebben.
Ook langs de wegen - op plaatsen waar iemand verongelukt is - tref je overal kleine 'kapelletjes' met glazen deurtjes aan met daarin kaarsen, drank en etenswaren voor hun dierbaren.

Dan zetten we onze weg verder richting Akrotiri en komen nog een kerkje tegen waarvan we denken dat ze van een ander geloof moet zijn. Op de baan naar Tsilivi gekomen slaan we af richting Zakynthos stad en houden in Krioneri nog eventjes halt aan het Venetiaanse aquaduct uit de zestiende eeuw.
Na een korte rustpauze wandelen we terug naar de auto en keren we huiswaarts.