Nadat ik ergens rond mijn twaalfde jaar bijna verdronken ben blijf ik het liefste uit het water. Terwijl mijn man snorkelt kijk ik toe vanop een rots, lekker met mijn voeten in de zee, kijkend naar de diertjes in het water en genietend van de mooie omgeving.
Tegen de middag rijden we naar onze vrienden van taverna Marathia Star om er eerst een hapje te eten. Bij onze aankomst wordt er na de begroeting dadelijk geïnformeerd naar de kleine Olive. We hebben haar de vorige keren meegenomen naar de taverne en vooral de dochter kon niet genoeg krijgen van haar.
Tot ons spijt valt er geen nieuws te vertellen... ze werd iets meer dan een week geleden opgehaald door iemand van ZAWF en vorige dinsdag zou ze normaal gezien naar haar nieuwe thuis in Engeland vliegen. Ook wij wachten in spanning op verder nieuws van onze kleine Olive.
Ondanks de spanning moet er wel gegeten worden en voor mij wordt het een Porc Steak van de grill en niemand kan die zo goed bakken als Dionysos, de heer des huizes. Mijn man kiest vandaag de Chicken Gyros en het smaakt weer voortreffelijk maar wat hadden we anders verwacht?
Nog even wat nagenieten op het terras van de taverne en dan is het tijd om ons naar beneden naar the beach te begeven. We kiezen voor het deel waar het rustig is en we zijn tevreden wanneer we maar twee mensen op de rotsen ontdekken. Lang duurt die tevredenheid niet want nog voor mijn man zijn zwemvliezen en snorkel aan heeft zien we nog meerdere koppels de rotsen op komen.
Het water is lekker warm en mijn man geniet er met volle teugen van. Dat moeten we nog meer doen nu het weer terug rustiger wordt aan het water.
Na een goed uurtje wandelen we terug naar boven naar de taverne waar we onze auto laten staan hebben. Nog even zwaaien naar onze vrienden en dan terug richting Agrilia waar we onder één van onze olijfbomen de rest van de namiddag doorbrengen.
Even voor half negen zetten we ons achter de laptop want we hebben afgesproken met de broer van mijn man en zijn vrouw om te skypen. Ze waren hier in mei voor 3 weken onze gasten en omdat ze in het zuiden van Duitsland wonen en we hen heel weinig zien, wordt er nogal eens geskypt tussen onze twee gezinnen.
Vooraleer ik skype aanzet kijk ik snel nog even naar mijn facebook en daar zie ik het volgende staan
Mijn ogen schieten vol tranen en ik roep mijn man erbij want ik weet hoe hij vol ongeduld wacht op nieuws van zijn lievelingetje. Eindelijk weten we dat ze 'thuis' is...
Op mijn facebook zie ik nog een berichtje van het zusje van Olive dat we samen met hun broertje bijna een week hebben opgevangen. Haar nieuwe baasje stuurt regelmatig een foto of wat nieuws van Amy en aan de foto te zien groeit ze heel snel. Ze nodigt ons uit om samen met haar en Amy een wandelingetje te maken in Agios Leon voor we terug naar België vertrekken. Dat laten we ons geen twee keer zeggen en morgen sturen we haar een mail om af te spreken.
Dan is het tijd om te skypen en na heel wat problemen met een kapotte microfoon lukt het ons om met onze Duitse familie te praten. Twee uur later sluiten we voldaan de laptop af...
The beach...
Heerlijk om te snorkelen en te zwemmen...
Zicht op Marathonissi... het schildpaddeneiland
Geen opmerkingen:
Een reactie posten