Ik weet dus wat gedaan want na de was volgt spijtig genoeg ook de strijk en met die temperaturen hier is dat geen pretje en net nu is er extra veel te strijken.
Deze zomer was het uitzonderlijk slecht gesteld met de watervoorraad. Na de zomer van vorig jaar - waarin we geen reden tot klagen hadden - kwam het nu extra hard aan.
Op dit eiland loopt niet alles zoals wij 'verwende' Belgen het gewoon zijn. Hier is ook waterleiding in huis en komt het water ook uit de kraan maar daarmee is alles zowat gezegd. Het water komt vanaf de straat via bovengrondse leidingen door de tuinen naar de huizen en loopt dan meestal in een grote waterton. Die waterton heeft bij ons een inhoud van ca. 2500 liter en een pomp zorgt ervoor dat het water onder druk door de leidingen in huis rondgestuurd wordt.
Eigenlijk is dit dus ongeveer hetzelfde dan in België, alleen staat er tussen de leiding in de straat en het huis een waterton en een pomp.
Tot daar de overeenkomst maar dan komt het grote verschil. Hier komt niet iedere dag water door de leiding in de straat. Meestal gebeurt dat hier bij ons zowat om de twee dagen. Wanneer we water verbruiken zakt de inhoud van de ton en die wordt dan weer aangevuld als men bij de watercentrale de kranen weer eens opendraait.
In juli en augustus - het drukke toeristische seizoen - hebben de hotels extra veel water nodig en worden de kranen naar de plaatselijke bevolking dan minder vaak open gedraaid. Het gebeurt soms dat men meer dan een week geen water door de leidingen krijgt en wanneer de waterton leeg is moet er water besteld worden. Zoals bij ons in België een tankwagen met stookolie langskomt, komt er hier dan een tankwagen met water.
Deze zomer begon het begin juli slecht te gaan met de watertoevoer en half juli kwam bij ons en onze buren op bestelling de eerste tankwagen langs. Daarna kregen we sporadisch een beetje water door onze leidingen in de tuin. Maar er zat zo weinig druk op het water dat het niet tot in de ton geraakte omdat het daarvoor omhoog moet en met te weinig druk lukt dat niet. Gelukkig hebben wij een kraantje in onze tuin staan en konden wij daar dan emmers met water vullen als er water door de leidingen stroomde.
Pas dan beseft een mens hoe verwend we zijn in België en omstreken. Thuis hoeft men de kraan maar open te draaien en er komt water uit zoveel men wil en men staat er geen seconde bij stil dat het niet overal zo is. Hier hebben we geleerd om heel zuinig met het water om te springen. Wanneer wij onze handen wassen zonder zeep te gebruiken of we wassen onze groenten, dan vangen we dat water op in een kom en gieten het daarna bij de planten. Met deze hoeveelheid opgevangen water ga je pas beseffen hoeveel water we thuis telkens zomaar weggooien.
Sinds gisteren is onze ton dus terug vol en daar maak ik nu gebruik van om mijn was te doen en tegen de avond is alles droog en klaar om morgen gestreken te worden.
Na het avondeten kijk ik nog eventjes naar mijn facebook en merk dat er nieuws is uit Engeland van
onze kleine Olive. Haar nieuwe baasje schrijft het volgende:
Het geeft ons een heel warm gevoel te lezen dat men in haar nieuwe thuis zoveel van haar houdt en onze bezorgdheid om haar wordt al dadelijk wat minder groot. We zijn gelukkig en het geeft een goed gevoel dat we de drie puppy's gevonden en opgevangen hebben. Toch alweer drie hondjes die niet moeten ronddolen op zoek naar eten en die liefdevol worden omringt en graag worden gezien.
Hopelijk krijgen we ook in de toekomst nog te horen hoe het met hen gaat en in het bijzonder hopen we nog iets van onze kleine Olive te horen. Is het omdat ze zo lang bij ons was of omdat ze sprekend op ons eerste hondje van 40 jaar geleden lijkt? Of omdat ze zo bijzonder lief en aanhankelijk was?
We hebben al meerdere keren verlaten en gedumpte hondjes opgevangen maar nog nooit eerder viel het ons zo zwaar om afscheid van hen te moeten nemen dan nu van onze kleine Olive. Zoals ook haar nieuwe baasje schrijft, dat ze het gevoel heeft dat haar hart explodeert telkens ze naar haar kijkt, zo hadden wij ook datzelfde gevoel. Olive heeft iets wat we bij anderen nooit eerder zo sterk gevoeld hebben en daar zijn we haar zeer dankbaar voor. Spijtig genoeg doet het ons daarom nu ook extra veel pijn om haar te moeten missen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten