~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 7 augustus 2016 - Korte wandeling van Limni Keriou naar Marathia

Het blijft heel warm en op ons terras in de schaduw gaat de thermometer soms vlot boven de 37 graden.
Met de watertoevoer gaat het nog niets beter, er is nog altijd geen druppel water van de toevoerleiding in onze ton gekomen. Onze buren - die een kleinere voorraadtank hebben dan wij - hebben ondertussen al twee keer een vrachtwagen met water moeten laten langskomen. Zij wonen hier nog niet zo lang en maken pas hun eerste zomer mee. Nog niet gewoon aan de waterschaarste hier, leven ze zoals in hun thuisland Engeland en na drie tot vier dagen is hun voorraad water op.
Wij hebben ondertussen al heel zuinig leren omspringen met het water. Al het spoelwater waar geen zeep in zit - zoals het spoelwater bij de afwas, het water om groenten te wassen, of wanneer we onze handen even afspoelen - wordt in een kom opgevangen en buiten bij de planten gegoten. De planten zijn daar heel blij mee want ook zij lijden onder de grote hitte en droogte.

Onze vriendjes - de vogeltjes - hebben ondertussen ontdekt dat het zwembadje dat mijn man voor hen maakte, niet alleen nuttig is om te drinken. Sinds een tweetal dagen genieten ze ook van een heerlijke plonsbeurt en doen ze de naam 'zwembadje' alle eer aan. Ook de hagedissen en de gekko's weten dat ze daar hun dorst kunnen lessen. Iedere avond rond hetzelfde uur, wanneer het duister wordt, komt een kleine muis door de tuin gerend in de richting van het bakje. Het is mooi om die diertjes bezig te zien.

Ondanks de hitte snakken we ernaar om nog eens te kunnen wandelen. Mijn man heeft niet echt een 'zittend gat' en ook mij begint het lezen toch stilaan te vervelen...
Het ziet er niet naar uit dat het de eerste week koeler gaat worden en daarom maken we plannen om toch even de benen uit te slaan.

We rijden tegen vijf uur naar Limni Keriou en zoeken een plaatsje om onze auto daar achter te laten, maar dat blijkt niet zo eenvoudig te zijn. Zo druk hebben we het hier nog nooit meegemaakt. Gelukkig vinden we nog één veilig plaatsje naast de weg. We lopen zo snel mogelijk in de richting van het haventje, weg van al die drukte waar wij geen liefhebbers van zijn.
Aan het haventje nemen we het steile pad naar boven tot we op de weg naar Marathia komen. Augustus is hier echt wel de maand van de toeristen, op de anders zo rustige weg rijden nu zoveel auto's dat we bijna de ganse tijd achter elkaar moeten lopen. Zo dicht bij de zee brengt een bries wat verkoeling tijdens het wandelen en zelfs het klimmen valt best mee.

Wanneer we bij onze vrienden van Taverna Marathia Star aankomen, zijn we heel blij dat we te voet zijn. Er is geen enkele parkeerplaats meer vrij en de auto's staan tot op straat, ook al is het een heel smalle straat. Er zijn wel enkele tafeltjes bezet, maar zo te zien zitten de eigenaars van al die auto's beneden aan het water.
Na de begroeting bestellen we voor ons beiden een Kotopoulo Souvlaki en genieten tijdens het eten van het prachtige uitzicht over de zee en het schildpaddeneiland Marathonissi. Een groot jacht heeft er zich voor anker gelegd en veel plezierbootjes varen heen en weer.
Terwijl we eten maken we nog iets grappigs mee. Een jong koppel komt aan de dochter des huizes vragen of ze hun wagen tijdens de nacht op de parking mogen zetten. Na dat ze toestemming krijgen halen ze een tent uit de koffer van de wagen en zetten die naast hun auto neer. Het is zo te zien hun bedoeling om op de parking te overnachten... en waar ze duidelijk geen toestemming voor gevraagd hebben.
Men maakt hier wel vaker zulke dingen mee. Zoals de grote wagen die op de parking van de taverne stopte en toestemming vroeg om er de ganse dag te mogen parkeren, terwijl ze zelf aan het water bleven. Later op de avond zouden ze dan in ruil hiervoor met zijn allen komen eten. Toen ze 's avonds om 19.00 terugkwamen van het strand, zeiden ze echter niet in de taverne te zullen eten omdat ze bij de kantine aan het strand reeds hadden gegeten. Daar moesten ze in mijn ogen toch wel beschaamd om zijn.
Wij zullen nooit onze auto bij een taverne of drinkgelegenheid achterlaten, wanneer we er achteraf niet even blijven om iets te eten of te drinken. We zijn al een paar keer naar het noorden van het eiland gereden en zouden even langs de strandweg willen wandelen om van de mooie uitzichten te genieten. Door gebrek aan plaats naast de weg waar we de auto kunnen parkeren - behalve bij tavernes - zijn we er nog niet gaan wandelen.

Na het eten wandelen we terug naar Limni Keriou. Met de zon achter de bergen lopen we bijna gans de tijd in de schaduw en de 'koelte' van de vallende avond is heel welkom. Ook al is het nog bijna 30°, het lijkt een heerlijke afkoeling.
In Limni Keriou staat onze auto er nu verlaten bij. De toeristen hebben andere oorden opgezocht. We rijden huiswaarts, waar we op ons terras nog van een mooie avond genieten...