28 september 2019 - Laatste dag voor onze logés

De vier weken zijn voorbij, de koffers worden weer gepakt en een laatste etentje staat voor vanavond op het programma. Gisteren zijn mijn schoonbroer en schoonzus nog eens naar het strand van Kalamaki gewandeld voor een laatste zwempartij.
Mijn man stelt voor om vóór het avondeten nog eens van Limni Keri tot in Marathia te wandelen en dat wordt unaniem aangenomen.

In de late namiddag rijden we naar Limni Keri waar we onze auto zoals altijd op de parking achterlaten. Deze keer vertrekken we langs de steile weg aan de haven en genieten van de prachtige uitzichten over Limni Keri en de baai van Laganas.
Bij onze vrienden van Marathia Star worden we weer zeer hartelijk begroet en kunnen we nog wat verder genieten van het prachtige zicht op Marathonisi. We laten ons het eten lekker smaken en dan wordt er afscheid genomen. Voor onze familie wordt het een tot ziens tot volgend jaar, wij komen volgend weekend nog langs.
Dan wandelen we rustig terug, ieder moment genietend van het uitzicht. Mijn schoonbroer benadrukt nog maar eens hoe mooi ieder plekje hier is en ook na zoveel keren gezien te hebben, altijd even mooi blijft. Dat kunnen wij volmondig beamen, voor ons blijft de streek bij Marathia ook na 12 jaren nog altijd de mooiste.
Terug in het haventje van Limni Keri gekomen geeft de ondergaande zon een uitzonderlijke lichtroze kleur aan de wolken en het water. Het is fijn om in deze sfeer onze laatste avond met onze familie door te brengen. We gaan hen missen en kijken al uit naar volgend jaar.

We maken het niet te laat en gaan op tijd naar bed, morgenvroeg wekt de wekker ons om 6.00. Ze vertrekken met een vroege vlucht en willen op tijd op de luchthaven zijn...

Veel bootjes in het haventje van Limni Keri

Nog meer bootjes

Een Yuka

Zicht op Limni Keri met het strand

Wilde cyclamen langs de weg

Marathonisi in de ondergaande zon

En nog eens

Ook de skopos van Vasilikos ligt mooi in de rust van de ondergaande zon 

Dit straalt rust uit

26 september 2019 - Een rit naar het noorden

De vakantie van onze familie zit er helaas bijna op, de vier weken zijn zo snel voorbij gevlogen en er zijn nog enkele dingen die ze graag zouden willen bezoeken.
We ontbijten rustig en rijden daarna via Lithakia en Agios Leon naar het noorden van het eiland.

Het eerste op het verlanglijstje waar we aankomen is het klooster van Agios Giorgos Krimnon, even voorbij het dorpje van Anafonitria, op weg naar Navagio. Omdat er zopas een VIP-busje met toeristen is gestopt - die ook op weg zijn naar het klooster - lopen wij eerst even tot bij de stenen kiosk en kijken daar wat rond.
Dan wandelen we terug naar het klooster en terwijl mijn schoonbroer en schoonzus de binnenkoer en het kerkje van het klooster bezoeken, houden mijn man en ik een piepkleine hongerige kitten gezelschap en geven het wat te eten. Wij bezochten het klooster twee jaar geleden al eens en hoeven het niet meer zo nodig te zien.
Met ons allen wandelen we daarna langs een pad tot aan een groot kruis en een kerkje die wat verderop aan het klooster staan. Dit zien wij ook voor het eerst en zelfs wij ontdekken zo na 12 jaar nog altijd nieuwe dingen.

Na het klooster rijden we naar Volimes want daar staat het tweede van het lijstje, de tapijtenweverij van Spinos. Die is gelegen in Ano Volimes - wat boven Volimes betekent - maar in de kleine, smalle straatjes vinden we geen bordje dat naar de weverij verwijst. Mijn schoonbroer besluit om de weg in een taverne te vragen, de man spreekt alleen maar Grieks en vindt er niets beter op dan naar de eigenaar te bellen. Tot onze verbazing komt hij zelf even tot bij ons gereden en moeten we hem alleen maar met de auto volgen tot bij de weverij.
Het is een klein, heel oud huisje waar we de weefgetouwen kunnen zien en ook de vele handwerkjes die er gemaakt werden. Een vrouw geeft uitleg bij al die handwerkjes en mijn schoonzus koopt er eentje voor bij hen thuis.

We lopen weer naar de auto en vervolgen onze weg richting Askos Stone Park, een kleine dierentuin in de buurt van Skinari. Onderweg zien we een rotsformatie met een prachtig uitzicht over de oostkust tot in Alykanas, hier houden we halt om onze boterhammen op te eten.
Na een eerste bordje in Ano Volimes dat naar Askos verwees, zien we nergens nog een bordje en zo komen we bij Micro Nisi aan. Gezien het ontbreken van bordjes vervolgen we onze weg naar beneden tot we bij een bordje - Askos 17 km. - komen en dat we dan weer maar volgen.
Opnieuw komen we in Volimes en nemen een andere weg in de hoop dat het de juiste is. Na een aantal kilometers rijden komen we terug bij het klooster... dit kan toch niet mogelijk zijn! Een derde keer door Volimes rijden ziet mijn man niet zitten en rijdt via Anafonitria terug naar huis.
Hoe is het mogelijk dat wij verschillende jaren geleden in een eerste poging de juiste weg naar Askos gevonden hebben en nu hopeloos verloren rijden?

Thuis gekomen bekijken we de kaart van het eiland en zien dat Askos vlakbij Skinari ligt zoals ik gezegd had en wij daarentegen telkens een eind onder Askos rondjes gemaakt hebben.
Eén les hebben we vandaag geleerd... Als we nog eens ergens naartoe rijden doen we dat niet meer door alleen maar te vertrouwen op de wegwijzers. Maar bereiden we alles voor zoals wanneer we een wandeling gaan maken, zodat we op voorhand weten waar we juist moeten zijn.
We hebben bij onze zoektocht heel veel kilometers gedaan en zijn door mooie en minder mooie - zwart verbrande - streken gekomen. Maar daar hebben spijtig genoeg alleen de passagiers van kunnen genieten, onze chauffeur moest zijn blikken op de weg houden die zeer bergachtig en met veel haarspeldbochten was. Voor hem was de zoektocht heel wat minder leuk dan voor ons... 

Bij het klooster van Agios Giorgos Krimnon

Uitzicht over de bergen bij Navagio

De klokken bij het klooster

Een piepklein hongerig schatje

Het klooster van Agios Giorgos Krimnon

Op weg naar het kruis

En hier is het

De weverij van Spinos in Ano Volimes

Eén van de weefgetouwen

Handwerkjes

En nog meer handwerkjes

25 september 2019 - Onweer en wandelen naar Agios Sostis

Zoals al enkele dagen voorspeld was kregen we gisteren vanaf 's nachts regen en onweer. Eindelijk voldoende regen voor onze tuin, al zullen de toeristen niet zo blij geweest zijn. Rond het middaguur hield de regen op en waren alleen nog wat wolken van de partij.
Vandaag is het weer zonnig en warm en we gaan dan ook nog maar eens een wandeling maken.

We zorgen voor voldoende water voor onderweg en wandelen via de achterkant van Laganas richting Agios Sostis. Op de stranden is het nog zeer druk maar wij zoeken de rustige straatjes op, al die drukte is niet aan ons besteed.
Bij Cameo Island staan enkele bussen met toeristen en dat laten we dan ook snel achter ons. We nemen het pad naast de zee tot op het einde en moeten dan via een omweg langs hotels en tavernes tot we terug bij de zee komen.
Tot onze verbazing heeft een recent en modern hotel met eetplaats aan de rand van de zee, zijn deuren definitief gesloten. Toch raar wanneer op andere plaatsen nieuwe hotels worden gebouwd en anderen grondig worden gerenoveerd.
Wat verderop is een ijsjeszaak en daar houden we even halt voor een frozen yoghurt uit de Dodoni automaat. Die wordt op een gezellig plaatsje opgegeten en dan wandelen we weer verder tot bij de keramiekzaak waar we nog enkele dingetjes kopen.
Van daaruit lopen we via een omweg door de olijfgaarden van Agios Sostis weer terug naar huis. Het was de langste wandeling die we deze maand gemaakt hebben en ik ben blij dat ik na het bereiden van het eten en de afwas - met dank aan mijn schoonzus voor de hulp - eindelijk kan gaan rusten...

Hibiscus onderweg naar Agios Sostis

Het herdenkingsmonument voor onze wereldberoemde landgenoot Andreas Vesalius,

het lag er nog nooit zo verzorgd bij

Het haventje van Agios Sostis

Hopen dat het nooit naar beneden valt

Cameo Island

Het pad naast het water

Hier noemt men het blauwe jasmijn, de juiste naam is Plumbago Auriculata of Mannentrouw

Overal poesjes onderweg

Een mooi plekje voor het eten van onze frozen yoghurt

Vlakbij de ijsjeszaak

Mirabilis Jalapa of Nachtschone

En nog eens in een andere kleur

 

23 september 2019 - Wandelen in Mariés

Bij ons vorige bezoek aan onze favoriete taverne in Mariés hadden we gezegd dat we nog eens terug zouden komen. Belofte maakt schuld en dus gaan we er vandaag eten, maar eerst willen we toch ook nog een stukje wandelen.
We rijden via Kiliomenos en Agios Leon tot in Mariés en parkeren de auto even voorbij de taverne onder een boom, aan de overkant begint ons wandelpad. Wegens de grote droogte en daardoor ook een groot risico op bosbranden, heeft mijn man een route in de omgeving van de velden en de olijfgaarden uitgetekend.

Lang zijn we nog niet aan het wandelen als we door verbrand gebied beginnen lopen. Twee jaar geleden heeft één van de zwaarste bosbranden die het eiland gekend heeft, tot hier gewoed. Overal zien we groen tussen de zwart verbrande bomen en berghellingen, maar de natuur zal vele jaren nodig hebben om te herstellen.
Overal zijn mensen ijverig bezig tussen hun druiven, er wordt regen voorspeld en dan wil men toch een beetje op zeker spelen.
Door het vele verbrande valt de wandeling toch wel wat tegen, het vroeger zo mooie Mariés heeft veel van zijn prachtige groene natuur verloren. Als we aan het einde van de route komen stappen we in de auto en rijden tot bij de taverne, waar we weer hartelijk verwelkomd worden.
De eigenares tovert weer lekker eten op ons bord en daarna krijgen we nog een stukje gebak. Ze is pas voor het eerst Yaya - of oma - geworden en dat moet toch gevierd worden, het geluk straalt van haar af.

Dan is het weer tijd om huiswaarts te rijden en op mijn vraag neemt mijn man in Kiliomenos de weg naar Agalas. Van daar gaat het richting Keri en zo komen we in het gebied waar een week geleden de zware bosbrand was. Met grote ogen kijken we naar al het zwarte rondom ons, het is verschrikkelijk om te zien. Het is te vergelijken met wat we twee jaar geleden zagen na de zware bosbranden in Mariés en Anafontria.
Overal zien we plekjes waar we de laatste jaren gewandeld hebben, dit jaar zijn we er verschillende keren gaan wandelen om de mini-orchideeën te gaan zoeken. Dat alles is in één klap weg en net zoals in Mariés zullen we ook hier voor het eerst niet meer moeten komen wandelen...

Wandelen tussen de olijfgaarden

Hier komen we in verbrand gebied

Tussen het verbrande groeit alweer jong groen

Het eens zo mooie en groene Mariés

Een bidsprinkhaan midden op het wandelpad

Op weg naar de auto

Eenvoudig maar zo lekker

22 september 2019 - Naar de stad en bezoek

We hebben na onze boottrip in Skinari enkele rustige dagen achter de rug. Voor mij was het tijd om me nog eens met wat huishoudelijk werk bezig te houden en onze gasten trokken er alleen op uit om te gaan zwemmen vlakbij ons in Kalamaki.
Gisteren waren we aan de haven en in de stad, de boerenmarkt werd bezocht en ik moest nog een paar verjaardagskaartjes versturen. Onze kleindochter en een tante zijn binnenkort jarig en uit ervaring weten we dat het alleen maar op tijd tot bij hen geraakt als we ze bij het postkantoor zelf in de bus gaan stoppen.
Mijn schoonzus was nog op zoek naar enkele souvenirs voor hun kleinkinderen en dus slenterden we ook nog wat langs de winkelstraten. Voor we terug naar de auto keerden werd nog een bezoek gebracht aan het ijssalon langs het water voor een frozen yoghurt uit de automaat van Dodoni. Voor ons avondeten reden we naar Marathia voor een etentje in de taverne bij onze vrienden.

Vandaag verwachten we bezoek uit Nederland. Ik heb een heel goed contact met een Facebook-vriendin uit ons buurland en zij komt ook ieder jaar naar Zakynthos. Tijd dus om even met haar vriend bij ons langs te komen en met een hapje en een drankje wordt het een gezellige namiddag met ons allen.
Maar dan is het tijd voor hen om afscheid te nemen en wij rijden naar Kalamaki om nog even langs de winkeltjes te slenteren.
In een supermarkt zie ik de Imiglykos wijnen van het wijnhuis Callinico wat we enkele jaren geleden met ons allen bezocht hebben. Die half zoete witte en rode wijn bevalt mij wel en sinds ze die in AB niet meer verkopen heb ik die niet meer gedronken, daar wil ik nu van profiteren en koop er van elk eentje.
Daarna wandelen we tot bij Taverna Escape waar we vroeger een paar keren gingen eten en waar het eten ons altijd goed in de smaak gevallen is. Het was er altijd heel gezellig om te zitten in de tuin onder de palmbomen en de eigenaars hebben het ondertussen nog mooier gemaakt.
Ook nu bevalt het eten en de sfeer ons weer zeer goed en het wordt een gezellige avond voor we terug naar de auto wandelen en huiswaarts rijden...

Gezellig in de tuin van Taverna Escape

De bar

Ook binnen is het gezellig

18 september 2019 - Boottocht naar de Blue Caves

Na onze teleurstelling gisteren toen ons geplande boottochtje naar de Keri Caves niet is doorgegaan, willen we vandaag naar het noorden rijden. In Skinari biedt "Potamitis trips" boottochten aan naar de Blue Caves en Navagio. Ook wij zijn in al die jaren nog nooit bij de Blue Caves geweest en het lijkt ons wel interessant om dat eens mee te maken.

We rijden via het oosten van het eiland naar boven en laten de auto op de parking bij de molens achter, de weg naar het opstappunt beneden doen we te voet. De vrouw vertelt ons dat we vijf minuten later met een boot meekunnen en we zetten ons even op de trap bij enkele anderen die ook wachten om mee te varen. Even later legt hij aan en kunnen we instappen.
De kapitein vaart langs de rotsen en op een drietal plaatsen stuurt hij de boot een grot in. We zagen al veel foto's van de Blue Caves maar wanneer men er zelf langs vaart is het natuurlijk toch nog heel anders. Het water is er mooi blauw - vandaar de naam ook - en op één plekje in een grot is het wel zeer blauw.
Er komt geen direct licht van buiten op die plaats en op de vraag van mijn schoonbroer of er lampen in het water aangebracht zijn, geeft de kapitein toe dat er zich onder water enkele lampen bevinden.
Als we de caves gezien hebben varen we terug en bij het vertrekpunt stappen de mensen die nog naar Navagio willen over op een andere boot. Wij lopen terug de trap op en kopen aan het kraampje nog enkele zoetigheden.
Het was een mooie belevenis maar de Keri Caves zijn zeker zo mooi en nog veel blauwer, zo jammer dat onze boottocht daar naartoe in het water is gevallen. Bij de auto gekomen rijden we terug richting het zuiden.

In Alykes aangekomen gaan onze mannen nog even zwemmen en ook mijn schoonzus geniet van de zee. Dan is het tijd voor het avondeten en rijden we een klein stukje tot bij taverna Potami.
We genieten zoals altijd van het lekkere eten en bestellen de bieren van brouwerij Levante die we nog niet geproefd hebben bij ons bezoek aan de brouwerij. Het bevalt ons heel goed en omdat hier in Zakynthos geen leeggoed aangerekend wordt, vragen we of we de lege flesjes mogen meenemen voor bij onze andere twee die we in de brouwerij kochten. Dat wordt ons met veel plezier toegestaan en zo is onze verzameling van Levante compleet.

Na het eten rijden we terug naar Agrilia en het was weer een geslaagde dag voor ons allen...

In Skinari even het pad naar onder lopen

Met zicht op buureiland Kefalonia

Met deze boottrip willen we meevaren 

De trap naar de opstapplaats

Daar komt onze boot

Eventjes in een grot kijken

Een doorkijk

En hier van de andere kant met prachtig blauw water

Een beetje dichterbij halen

De grot met de onderwaterlamp

De trap met meer dan 230 treden naar de molens boven

Nog even het Levante bier proeven dat we nog niet kennen 

Onze verzameling lege flesjes