Het is een lichte helling tot we bij het pad komen dat over de Skopos van Keri loopt. Dan gaat het pad steil omhoog en komen we op de plaats van waar we ons vroegere huurhuisje van bovenaf kunnen zien en tonen we onze familie hoe het van daaruit te zien is. Onze vriend de hond die onderweg woont loopt zoals gewoonlijk een eindje met ons mee.
We wandelen verder tot bij de amandelbomen waar we vorig jaar - toen we nog in Marathia woonden - heel veel amandelen geraapt hebben omdat die er ieder jaar onaangeroerd blijven liggen.
Mijn schoonbroer en schoonzus rapen ijverig mee en een tijdje later gaan we met onze voorraad terug richting de taverne.
We nemen het snorkel- en zwemgerief uit de auto en lopen langs het water naar een mini-strandje vlakbij de "boerderij" van onze vrienden. Het is een plaatsje waar hun gezin altijd gaat zwemmen en dat we met Pasen - toen we bij hen de dag doorbrachten - ontdekt hebben. Als we er aankomen komt de oudste dochter van het gezin met haar man en zoontje juist van het strandje en begroeten we elkaar.
Enkele rotsen over klimmen en dan zetten we ons aan het water, waarna de mannen dadelijk gaan snorkelen en mijn schoonzus van het lekker warme zeewater geniet. Omdat ik niet zwem, geniet ik zoals meestal met mijn voeten in het water van het prachtige uitzicht, meer moet dat echt niet zijn voor mij.
Dan wordt het tijd om te gaan eten en lopen we via de boerderij terug naar de taverne waar we alweer kunnen genieten van het lekkere eten van Katherina en Dionysos. We reserveren meteen ook een tafel voor zes personen voor morgen want dan hebben we een afspraak met onze Belgische vrienden van Keri...
Onderweg naar de amandelbomen hebben we zicht op Marathonisi
Op de rotsen aan het strandje geniet een vlinder van de zeevenkel
Mijn mooi uitzicht vanaf het strandje
En ook dit uitzicht is mooi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten