~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 13 april 2018

Na het ontwaken fiets ik naar de bakker en haal een zak sandwiches, een deel voor in de vriezer en enkele als lunch voor deze middag tijdens onze wandeling. Het beloofd vandaag weer een mooie, zonnige dag te worden en we zijn de mooie lentebloemen nog niet beu.
In de voormiddag rijden we richting Keri. Onze wandeling begint aan de brug net buiten het dorp en vlakbij die brug vinden we een geschikte plaats om de auto achter te laten. Terwijl mijn man de wandel gps klaar zet, worden we begroet door Nikos die ons op zijn motorfiets voorbij rijdt. Nikos is de man van Andreas Houses, waar we in onze beginjaren op Zakynthos verschillende keren een huisje huurden om onze vakanties door te brengen.

Net als de vorige twee keren beginnen we bij het wandelpad aan het elektriciteitsgebouw. Gelukkig weten we nu waar het begint, want net als twee jaar geleden is het begin van het pad overgroeid met kniehoog gras. Toen hebben we heel wat lopen zoeken op deze plaats omdat niets deed vermoeden dat het een wandelpad was. Ook nu moeten we door het lange gras om vijftig meter verder op het smalle paadje tussen de bomen te komen. Aan het einde van het paadje slaan we niet linksaf zoals de vorige keren, maar mijn man heeft deze keer de wandeling naar de andere kant uitgetekend.
Het eerste deel lopen we vooral langs dennenbomen, afgewisseld met olijfgaarden en velden om daarna volledig tussen de olijfgaarden te wandelen. Vanaf hier komen we in een bijzonder mooi stukje natuur. Paadjes kronkelen zich tussen de olijfbomen in een oase van groen en bloemen. Eeuwenoude olijfbomen staan tussen jongere exemplaren en vormen een heel mooi contrast. In die mooie natuur houden we halt om te picknicken.

Wanneer we die groene oase voorbij zijn komen we al snel op de baan van Keri naar Agalas. Die baan steken we over en vervolgen ons pad, maar het verschil kan niet groter zijn in deze omgeving. Het is heel goed te merken dat we hier meer in bergachtig gebied komen. Terwijl het daarnet allemaal groen was tussen de olijfbomen, is het hier maar een kale bedoening. In plaats van mooi groen gras vol bloemen, zien we hier alleen maar stenen en daartussen amper een bloem. In het eerste deel hebben we verschillende orchideeën gezien, maar die zijn hier niet meer te vinden.
We vervolgen ons pad en komen alsmaar dichter bij de zee in de buurt van Cape Keri. Op twee plaatsen proberen we om tot aan de kliffen te geraken, maar dat lukt ons helaas niet.
Verder op ons pad komen we weer veel mini orchideetjes tegen en ook de Tongorchissen zijn weer talrijk aanwezig.

Terug op de baan naar Agalas gekomen volgen we die eventjes en komen onderweg een oude Griek tegen met een wandelstok. Hij komt dadelijk naar ons toe en vraagt waar we vandaan komen. Als hij hoort dat we van België zijn is hij heel vriendelijk en begint aan een hele uitleg. Omdat mijn man de Griekse taal - en dan nog zo snel gesproken - niet voldoende beheerst om een volledig gesprek te kunnen voeren, gaat een deel van wat hij verteld verloren.
We vernemen o.a. dat de man 85 jaar is, nog altijd werkt - waarschijnlijk als boer - en altijd te voet overal naartoe gaat. We bewonderen hem om op zijn ouderdom nog over die straten te wandelen met al die hellingen. Wat mij al vaak is opgevallen bij oude mensen, is het feit dat velen van hen tandloos zijn. De lange crisis geeft hen niet meer de middelen om een kunstgebit te kunnen kopen.
Na het afscheid nemen slaan we weer af naar een volgend deel van onze wandeling. Dit pad kennen we nog van de vorige wandelingen die we hier maakten. Op dit laatste deel zien we de meeste mini orchideetjes en we ontdekken zowaar de Ophrys Bombiliflora, een nog kleiner exemplaar dan de andere. Hier is mijn man zeer blij om en zijn fototoestel krijgt veel werk.
Dan komen we terug bij het smalle paadje dat uitkomt bij het beginpunt van onze wandeling. Nog het bruggetje over en dan zijn we bij de auto en keren terug naar huis. Het was alweer een zeer geslaagde dag...