Na de wandelingen van de vorige dagen namen we gisteren een rustdag, maar vandaag gaan we weer op pad. Toen we eergisteren in Gyri wandelden, vertelde mijn man dat hij zin had om nog eens naar de Chagioto Cave te wandelen en dat gaan we nu dus doen.
We nemen dezelfde weg van eergisteren - want ook nu moeten we in Gyri zijn - en parkeren de auto eveneens aan de steenkapperij. Deze keer moeten we een honderdtal meter verder door het dorp lopen om daar het wandelpad van vandaag te nemen. Het wandelpad verschilt in het begin niet veel met dat van eergisteren, ook hier lopen we tussen de velden en overal staan cipressen waar Gyri en Loucha voor gekend zijn.
Een eindje verder komen we aan een splitsing en we nemen het pad dat bergop gaat. Al snel zien we verbrande berghellingen en bergtoppen en dat herinnert ons eraan dat het ook hier vorige zomer heel erg gebrand heeft. Wanneer we achterom kijken en de huizen van Gyri beneden zien liggen, bedenken we hoe dicht de zware brand het dorp wel genaderd is.
Nog even verder loopt het wandelpad recht het verbrande deel in en zien we overal jong groen tussen de zwart verbrande struiken, er staan zelfs orchideeën tussen. Even schiet het door mijn hoofd dat de Chagioto Cave misschien ook wel in een verbrande bergkam ligt. Gelukkig slaat het pad even later af en komen we terug tussen het groen.
Nu moeten we een steile helling af en met de rollende steentjes op het kiezelpad is het even opletten geblazen. Ik herinner me vanaf hier nog weinig van de omgeving. Drie jaar geleden in mei waren we hier al eens met de broer van mijn man en zijn vrouw, maar van één keer wandelen blijft alles toch niet in het geheugen zitten, alleszins niet in dat van mij. Sommige dingen herinner ik mij op andere plaatsen dan ze zijn, o.a. de waterput en de stenen hut waar we toen gepicknickt hebben.
Ook vandaag picknicken we bij de waterput, het is een ideale plaats om even te rusten.
Het laatste stuk is een heel smal en zeer moeilijk begaanbaar paadje - als je het zo nog kan noemen - dat op de rand van de berghelling naar beneden loopt.
Op de plaats waar het pad nog slechter wordt en loodrecht langs de berg naar beneden gaat tot bij de grot, ben ik vorige keer met mijn schoonzus op een rots blijven wachten terwijl onze mannen alleen naar de grot gingen. Deze keer wil ik de grot ook wel eens zien en zet mijn hoogtevrees even opzij.
Ik heb gelukkig mijn wandelstok bij om wat steun te zoeken bij het afdalen en dan komen we bij de grot. Daar hangt een touw waarlangs men zich - met de voeten tegen de rotswand gesteund - in de grot kan laten zakken. Op die plaats is de grot een tweetal meter diep en mijn man is al heel snel beneden. Dit durf ik toch niet, ook al zou ik heel graag die grote grot van binnen zien, ik zal het later dan wel op de foto's zien.
We hebben speciaal lampjes meegebracht die op het hoofd gezet worden om in het donker te zien waar je loopt, maar het licht is niet voldoende om veel te zien. Wanneer mijn man terugkomt verteld hij dat er lange gangen zijn die de berg ingaan, maar omdat de lamp niet genoeg licht geeft heeft hij maar een deel gedaan. Hij vermoedt aan het geluid te horen dat er vleermuizen zitten.
Het uitzicht vanaf de grot over de oostkant van het eiland is prachtig, maar dan is het tijd om terug naar boven te gaan. Mijn gedacht dat naar boven klimmen beter gaat dan afdalen moet ik dringend bijstellen. We moeten bijna loodrecht tegen de berghelling naar boven en hier is geen touw zoals bij de Black Cave om steun te geven bij het klimmen. Wat ben ik blij dat we hier geen toeschouwers hebben, want op sommige plaatsen kruip ik bijna naar boven. Maar het lukt me en vanaf het punt waar ik vorige keer gestopt ben gaat het weer een stuk beter vooruit.
We lopen voor een deel langs dezelfde weg terug en aan de splitsing even voorbij onze picknickplaats nemen we het andere pad. Zo komen we via de andere kant weer in het dorp en bij de auto.
We rijden tot even voorbij de kiosk in Loucha en via het smalle paadje naast de kiosk lopen we nog even naar beneden tot in het kleine dorpje. Daarna lopen we langs de asfaltweg terug naar de auto en rijden naar Kiliomenas.
Bij het kerkhof van Kiliomenos laten we onze auto achter en wandelen door de smalle straatjes naar 'Ampelostrates' waar we iets gaan eten.
Na het eten rijden we verder huiswaarts waar onze Matia als altijd heel blij is om ons terug te zien na zijn eenzame uurtjes thuis...
Wandelen bij een stralend blauwe hemel
De verbrande bergkammen en heel in de verte de antennes van Gyri
Een rustig plaatsje om te picknicken bij de oude waterput
Linum Pubescens of Harig Vlas
De ingang van de Chagioti Cave
De Chagioti Cave van binnenuit
Het uitzicht vanaf de Chagioti Cave
Cistus Creticus of Kretenzisch Zonneroosje of Rotsroos
De kiosk in Loucha
Onze wandeling
De hoogtemeter en de afstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten