Onze Matia is blijkbaar een knappe kerel want hij heeft veel aantrek van het vrouwelijk schoon. Eén van de kittens van vorig jaar van de zwerfpoes die hier haar dagelijkse maaltijd kwam halen, woont nu bij de buren even verderop. De jongedame ziet wel wat in onze Matia en heeft nog niet door dat hij sinds eind vorig jaar niet meer voor nageslacht kan zorgen.
Voor de tweede nacht op rij kwam ze heel klagend in onze tuin om zijn gezelschap smeken. Tot drie keer toe heeft ze ons deze nacht wakker gemaakt en zowel mijn man als ik konden haar niet aan het verstand brengen dat ze niet gewenst was. Wanneer de wekker om acht uur rinkelt willen wij er veel voor geven om in ons bed te blijven.
Helaas hebben we gisteren andere plannen gemaakt en komen met tegenzin uit ons bed. We maken een lunchpakket klaar, nemen onze rugzakken en rijden richting Kalamaki, waar we onze auto bij The Cave achterlaten.
Van hieruit nemen we het wandelpad dat naar de Skopos van Vassilikos gaat. Al heel snel zien we op vele plaatsen naast het pad mini orchideetjes en dit voor het eerst op deze wandeling die we ook de vorige jaren al vaak gemaakt hebben.
We lopen heel even tot aan het strand dat er nu heel rustig en verlaten bij ligt en dat bevalt ons wel. Wanneer ik naar de kliffen kijk zie ik ver weg een witte verticale streep langs de rotsen. Als ik me er wat beter op concentreer merk ik dat het beweegt en ontdek ik dat het een kleine waterval is, het neervallende water is zelfs te zien. Daar moet ik wat foto's van maken, al zal het van zo veraf niet echt duidelijk zijn op de foto.
Op de splitsing volgen we het pad naar de top in plaats van het pad dat naar Argassi gaat. Ook hier overal bloemen en tot onze verbazing ook weer meerdere Orchideetjes, Tongorchissen en Orchis Italica. Voor de twee laatste soorten is het ook hier blijkbaar te vroeg, ze zijn hier nog kleiner dan gisteren op onze wandeling in Agios Leon.
Dan komen we aan de steengroeve en merken dat iemand de moeilijke doorgang door de diepe geulen wat gemakkelijker heeft gemaakt. We moeten nog door de eerste geul, maar met wat hulp van mijn man kom ik daar goed doorheen. Bij de tweede zijn stenen gelegd die een goed begaanbaar paadje over de geul vormt, met mijn oprechte dank want ik ben niet zo'n held in die moeilijke hindernissen. Water dat uit de bergen naar beneden komt - van de regens de voorbije dagen en weken - vormt een mooi riviertje met een kleine waterval in de geul.
Het vervolg van onze tocht over het moeilijkste deel van deze wandeling valt al bij al erg mee. Het is zeker niet makkelijker dan vorig jaar, de regens van de winter hebben de geulen nog wat dieper gemaakt. Maar door de regen is de grond nog vochtig en zijn er veel minder rollende kiezeltjes waar we altijd zo voor moeten oppassen. Op de meeste plaatsen liggen de rotsen bloot en dat maakt dat het lopen beter gaat. Ook hier weer overal orchideetjes.
Wanneer we het moeilijke deel achter ons hebben rusten we even uit bij de oude fabriek. We zetten ons in het zonnetje en halen onze sandwiches boven, hier heerst absolute stilte...
Na het eten wandelen we verder omhoog langs het brede kiezelpad en komen in het gedeelte waar vorig jaar de zware bosbrand gewoed heeft, waarbij toen bijna de ganse top verwoest is. We kijken neer op kale bergtoppen waar alle begroeiing vernietigd is. Maar we zien ook de hoogste bergtop waar - tussen de zwart geblakerde struiken en boomstammen - de mooiste kleuren van frisgroen gras, groene planten en alle kleuren van bloemetjes te zien zijn.
Het verbaast ons echt dat dit mogelijk is op de korte tijd dat de branden nog maar geleden zijn. Wanneer het droge seizoen eraan komt en het gras en de rest verdort is, zal het waarschijnlijk minder mooi worden. Wij zijn in ieder geval blij dat we dit nog kunnen zien hebben.
Bij de ruïnes van het klooster Skopiotissa op de top van de berg is het een ware bloemenzee. Ook hier vinden we de mini orchideetjes en onder de olijfbomen staan wel zestien stuks Orchis Italica in groep bij elkaar.
Tussen de ruïnes en de bergtop is gans de bodem volgroeid met een massa bloemen. Nog twee toeristen uit Engeland komen vanaf de rots terug naar beneden gelopen en houden even halt bij ons voor een praatje. Ze raken er niet over uitgepraat hoe mooi ze het eiland wel vinden en hoe heerlijk rustig het nu overal is. Ze houden ook niet van de drukte en vertellen dat ze op verschillende plaatsen vernomen hebben, dat daar in het toeristische seizoen soms tot duizend toeristen op het strand verblijven. Ze zijn blij dat het nu niet het geval is en wij zijn verbaasd dat er toch ook nog toeristen - en zelfs jonge zoals zij - bestaan, die net als wij van de rust en de stilte van de natuur houden.
We rusten even uit en wandelen dan langs hetzelfde pad terug naar de auto. Het was een mooie en zonnige dag, met een stralend blauwe hemel en voor het eerst was het windstil. Het was onze vijfde wandeling op vijf dagen, iedere dag telkens wat langer en met wat meer hoogteverschil.
Voor morgen en overmorgen staan er werken in de tuin op het programma...
Uitzicht vanaf het strand
Een Gaspeldoorn en zicht op de baai van Laganas
Ook hier nog bloesems
Een Ophrys Mammosa
Deze bloem is wel apart
Fris jong groen en mooie kleuren tussen de verbrande resten
Schapen doen zich tegoed aan het frisse groen
De ruïnes van het klooster op de top
Het hoogste punt van de Skopos van Vassilikos tussen de lentebloemen
De kloosterruïnes en het kerkje tussen de bloemen
Nog meer bloemen op de top
Onze wandeling
De hoogtemeter en afstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten