Al sinds ons huwelijk wil ik ook mijn steentje bijdragen bij het werk in de tuin, maar ik hou helemaal niet van het ongedierte dat in de bodem zit en tussen de struiken en de planten. Mijn keuze was dan ook snel gemaakt... ik neem het gras maaien wel voor mijn rekening.
Vandaag hebben we een nieuw uitgetekende wandeling gepland. In de omgeving van Lithakia hebben we nog nooit gewandeld en volgens ons moet het daar ook mooi zijn.
We volgen de hoofdbaan die naar Keri gaat en even voorbij het dorp van Lithakia laten we onze auto op een veilige plaats naast de weg achter. Van daaruit lopen we nog even langs de hoofdbaan en slaan af bij een smalle weg richting de zee. Aan deze kant hebben we de zee nog niet gezien en het wordt hoog tijd om daar ook eens te gaan kijken.
Onze wandel-GPS stuurt ons via een camping, het pad blijkt er middendoor te lopen. Een man die de bomen aan het snoeien is verteld ons dat we er niet langs mogen gaan en stuurt ons via een ander pad.
Bij de zee gekomen zien we het schildpadeiland Marathonissi nu eens van een heel andere kant, van hieruit heeft het helemaal niet de vorm van een schildpad. Dan moeten we via dezelfde weg terug, terwijl het langs het andere pad een rondweg zou geweest zijn.
Terug op de hoofdweg gekomen lopen we een eindje verder en nemen aan de overkant een pad dat tussen de olijfgaarden omhoog gaat de bergen in. Al heel snel krijgen we van bovenuit een heel mooi uitzicht over de zuidkant van het eiland, met de baai van Laganas, Gerakas en de bergen van Keri met daarvoor Marathonissi.
Ook hier zien we langs de weg veel bloemen, alleen mini orchideetjes zijn hier nergens te bespeuren. We komen ook voorbij Tsivouli Park, een Bed & Breakfast met bijhorende farm, waar de ezel ons nieuwsgierig nakijkt. Wanneer we volgens onze GPS even voor de hoofdbaan een pad moeten inslaan, loopt dat pad na een honderdtal meter dood op de omheining van een villa... daar staan we dan.
We hebben nu de keuze, ofwel gaan we tot aan de hoofdbaan en volgen die tot we terug bij de auto komen, ofwel gaan we via dezelfde weg terug. Voor ons is de keuze snel gemaakt, we nemen dezelfde weg terug.
Vanaf het Tsivouli Park krijgen we gezelschap van één van hun honden en hij volgt ons tot aan de auto. Wanneer hij merkt dat we niet meer verder lopen, keert hij om en loopt terug naar het pad. Hij zal de weg terug helemaal alleen moeten lopen...
Thuis gekomen kijkt mijn man de wandeling na en merkt dat op de ene kaart het pad wel staat aangegeven en op de andere kaart niet. Op de GPS staat het verkeerde pad waardoor we op het doodlopend punt zijn terecht gekomen. We willen kost wat kost die wandeling maken en besluiten om morgen opnieuw een poging te wagen. Maar dan vertrekken we in het dorp en schrappen het deel naar de zee.
Omdat we dan dichtbij Kiliomenos zijn, willen we na de wandeling doorrijden naar de taverne waar we vorige zondag waren, in de hoop dat ze open is.
De Grieken vieren morgen Pasen en dat is het grootste feest van het jaar voor hen. Ze vieren dat in familiekring en de kans bestaat dat alles gesloten is op die dag. In dat geval zal ik zelf moeten koken om onze huwelijksverjaardag te vieren...
Een olijfgaard met een oude gebouw op weg naar de zee
Zicht op het keienstrand en de rotsen
Uitzicht vanaf de bergen van Lithakia op de baai van Laganas en de Skopos van Vassilikos
Marathonissi lijkt van hieruit niet op een schildpad
Alleen gele bloemen op de muur
De ezel van Tsivouli Park
Onze wandeling
De hoogtemeter en afstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten