Maandag werden we in de voormiddag nog even door elkaar geschud door een aardbeving van 4.8 op de schaal van Richter. Voor ons is dat ondertussen al niet meer schrikken, na al die jaren zijn we het al een beetje gewoon. Ondertussen waren er nog drie lichtere bevingen - waarvan de zwaarste 3.7 - maar daar hebben we niets van gevoeld.
Voor vandaag staat er een wandeling op de planning in de omgeving van Loucha. We rijden tot bijna aan de kiosk, laten daar onze auto achter en via het smalle paadje naast de kiosk dalen we af naar het dorp.
Bij een huis worden we begroet door een hond en het herinnert ons aan twee jaar geleden, toen we datzelfde huis voorbij liepen met onze Duitse gasten. De vrouw van dat huis spoorde haar jonge hond aan om te blaffen wanneer er iemand voorbijliep en hij moest waken. Blijkbaar heeft haar opvoeding toch niet geloond want in plaats van te waken wil hij nu met ons spelen...
Wanneer mijn man een foto neemt van een bloem komt de vrouw naar ons toe en vraagt welke taal we spreken. Mijn man noemt er enkele op en dan blijkt dat haar Duits heel goed is. Ze wil weten waarom hij de bloemen fotografeert en zo komen we tot een gesprek met haar. Dan nodigt ze ons uit om de volgende keer wanneer we nog eens voorbij komen een koffie te komen drinken bij haar en haar man, want nu heeft ze het te druk met haar werk. Zo zijn de Grieken in de kleine dorpjes, altijd even gastvrij ook al kennen ze je niet.
Dan zetten we onze wandeling verder door het dal waarin de velden en wijngaarden van de inwoners gelegen zijn. Langs het pad zien we dat de wilde druivenranken ook alweer goed beginnen groeien, hier komen we in het najaar zeker nog terug. Hier en daar zien we nog enkele orchideeën maar hun tijd is bijna afgelopen.
Wat later lopen we meer tussen de dennenbomen en dat blijft zo tot we bijna bij het Yperagatou klooster komen. Hier kunnen we zien dat de brand van vorige zomer tot op een honderd meter van het klooster kwam. Ook hier hebben ze net als op andere plaatsen veel geluk gehad.
We wandelen tot aan het klooster waar men druk bezig is met het gras te maaien. Omdat de poort open staat gaan we even in de tuin en een meisje vraagt of ze de deur van het klooster moet open maken. Maar dat hoeft niet voor ons, we willen er alleen aan de buitenkant even rondlopen en kijken.
De twee vriendelijke oude mensen die ons vorige keer koffie aanboden zijn er niet meer, hun plaats is ingenomen door jongeren. Van een vriend hoorden we dat er bij zijn bezoek Roma's het werk deden en dat blijkt nu te kloppen. De oude kloosterzuster die vroeger mee rondging in het klooster lijkt er ook niet meer te zijn.
Even later wandelen we verder en komen na een tijdje terug op het pad vanwaar we gekomen zijn. Langs dezelfde weg gaan we terug tot in het dorp en nemen we een ander paadje dat terug naar boven tot aan de kiosk loopt. Ergens nemen we een verkeerde afslag en komen op de asfaltweg bij een kleine taverne in plaats van bij de kiosk. Geen probleem, dan lopen we een eindje meer via de weg tot we weer bij de auto komen en rijden terug naar huis...
De aardbeving van maandag
De velden in het dal
Delphinium Peregrinum of Staverridderspoor
Het Yperagatou klooster
Miljoenen bloemen in de wei naast het klooster
De achterkant van het klooster
Links de kerk en het klooster
En nog eens van een andere kant
Onze wandeling
De hoogtemeter en afstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten