~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 8 april 2018 - Tweede poging wandeling Lithakia

Vandaag hebben we twee redenen om te vieren, eerst en vooral onze veertigste huwelijksverjaardag en daarbij ook nog eens ons zesenveertig jaar samenzijn. Het is allemaal zo waanzinnig snel voorbij gegaan.
Met de kinderen en kleinkinderen ver van ons, vieren we het met ons tweetjes met een flinke wandeling en daarna hopelijk nog een etentje.
We rijden net als gisteren naar Lithakia, maar deze keer laten we onze auto achter bij de plaats waar men water kan halen bij de waterkraan, net voorbij de kern van het dorp op de baan naar Kiliomenos.
Daarnaast start onze wandeling die dezelfde is dan die van gisteren, maar door een vergissing hebben we ze gisteren moeten onderbreken. Nu dus een tweede poging met hopelijk dit keer wel de ganse wandeling. Het deel naar de zee hebben we geschrapt, dat moeten we niet echt twee keer zien en daardoor kunnen we ook aan de andere kant van het dorp starten, wat we nu dus gaan doen.

Het eerste deeltje gaat op korte tijd snel omhoog en geeft ons al dadelijk een mooi uitzicht over de zuidkant van het eiland. De hemel is stralend blauw en daardoor krijgt de zee haar gekende Griekse blauwe tint, het beloofd warm te worden en dat voelen we al heel snel.
Na een tijdje komen we op een deel dat we gisteren ook al gewandeld hebben en even later zijn we weer aan Tsivouli Park, waar de hond Jasper ons net als gisteren weer een eindje vergezelt. Wanneer we bij de baan naar Keri komen moeten we die even volgen, waarna we weer rechtsaf een andere weg inslaan.
Even gaat het heel stilaan bergop, maar dan volgt er een fikse klim langs de bergwand en staan we verbaasd te kijken hoe mooi het uitzicht is. De bergwanden zijn helemaal geel door de vele gaspeldoorn struiken waarmee ze begroeid zijn. We zijn zo geboeid door al het schone dat we blijven verder lopen, hoe hoger we komen, hoe mooier het uitzicht wordt.
Om zeker te zijn vraag ik aan mijn man of we nog op het juiste pad lopen. Wanneer hij even nakijkt zien we dat we in ons enthousiasme over het uitzicht, een pad zijn vergeten in te slaan. Niet zo erg, want hierdoor hebben we toch prachtige dingen gezien. Dan maar rechts ommekeer maken en een vijfhonderdtal meter teruglopen tot aan het pad.

Daarna gaat het alweer hogerop en wanneer we bijna aan de top van de bergkam zijn, kunnen we over de ganse zuidkust alsook een groot deel van de oostkust kijken. Deze wandeling is echt de moeite waard en we zijn blij dat we - na de mislukking van gisteren - opnieuw geprobeerd hebben. Het is één van de mooiste die we op het eiland al gemaakt hebben. De mooie lentekleuren zullen er ook wel toe bijdragen om het zo mooi te maken. Wanneer met de droogte ook het grauwe meekomt zal het veel van zijn schoonheid verliezen. Alhoewel, de prachtige uitzichten over de zee zullen altijd even mooi blijven.
Zo lopen we nog een hele tijd door langs de berghellingen terwijl we blijven uitkijken over de zee en de dorpen diep onder ons. Aan het einde van de wandeling komen we uit in de buurt van de steengroeve op weg naar Kiliomenos. Van hieruit lopen we nog even langs de hoofdbaan tot we weer bij de auto komen.

Dan rijden we naar Kiliomenos in de hoop op een etentje bij Ampelostrates, maar zoals we verwacht hebben is het gesloten. Bijna iedere Griek viert hier vandaag Pasen met de familie. Daarna rijden we nog langs Agios Sostis, Laganas en Kalamaki, maar alles lijkt uitgestorven te zijn. Nergens is er iets geopend, de toeristen zijn er nog niet en het lijken wel spookdorpen met al die gesloten hotels, tavernes en winkeltjes.
Er zit niets anders op dan naar huis te rijden en zelf iets te koken, al hadden we juist vandaag wel graag afgesloten met een etentje. Niet dus!

Wanneer we na het eten de foto's bekijken, merken we dat ze nog niet voor de helft de schoonheid weergeven van de uitzichten die we met onze eigen ogen konden zien. Dit zijn dingen die we goed in ons geheugen moeten bewaren...