Na onze wandeling van gisteren doen we het vandaag wat rustiger aan. Er moeten inkopen gedaan worden en ook in huis is nog wat werk te doen. Om vijf uur wandelen we nog even tot aan het strand.
We lopen via onze straat tot aan het pad dat achter door loopt langs de rivier. Dat slaan we in en komen zo op de baan van Laganas naar Kalamaki, ter hoogte van hotel Louis Zante Beach, op de scheiding van Laganas en Kalamaki. Daar steken we de weg over en nemen het pad aan de andere kant van de rivier tot we aan de zee komen.
Om op het strand te geraken moeten we eerst over een laag verdort riet dat op het strand is gegooid. Overal zien we hopen met houtafval en snoeihout van de hotels. Tussen dat houtafval ook enkele ligbedden met toeristen die van de zon genieten, al stellen wij ons wel de vraag of er van genieten tussen al dat afval wel echt sprake kan zijn.
We lopen even langs het water en zien nog een eenzame toeriste naast een boom liggen zonnen, ook al met bergen afval aan beide kanten dichtbij haar. In een flits dacht ik zelfs dat het een hoopje afval was, tot mijn man opmerkt dat ze daar toch ook niet op haar plaats ligt. Heel verbaasd merk ik dan dat er inderdaad iemand ligt te zonnen, onbegrijpelijk.
De zee daarentegen is rimpelloos en mooi, het is voor het eerst dit jaar dat we hier komen. Zelfs vorig jaar zijn we niet hier geweest, ook al is het maar een kilometer van ons vandaan. Binnenkort is dit hier een heel drukke badplaats en wij houden echt niet van die drukte.
We nemen de eerste weg die tussen de hotels loopt en ook hier is men overal bezig met renoveren en opknappen. Bij één van de weinige hotels die geopend zijn kijken we vol ongeloof. De toeristen liggen onder de parasols aan het zwembad, met op enkele meters naast zich een bouwwerf. Ook aan de overkant bouwt men een nieuw hotel, hun bouwmaterialen liggen tot bijna tegen de parasols en ze zijn ijverig bezig met één of ander luidruchtig werk. Grote vraag of die toeristen na afloop tevreden gaan zijn over hun zuurverdiende vakantie.
We lopen door tot aan de grote baan en volgen die nog even tot we terug bij het pad naast de rivier komen dat gelijkloopt met onze straat. Een uur na ons vertrek zijn we terug thuis en is het tijd om het eten te bereiden...
Een verlaten strand met zicht op Cameo Island en Marathonissi
In de andere richting ook zo goed als verlaten
met zicht op de Skopos van Vassilikos
Eén iemand die het nog koude water trotseert
Een heel kalme zee
Een hotel in Grieks blauw, heel ongewoon omdat het eiland vroeger onder Italiaans bewind stond
en daardoor een meer Italiaanse invloed heeft op de gebouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten