Op zo'n moment besef je dat je zonder elektriciteit niet ver komt en hier in Zakynthos is er nog een extra probleem, zonder elektriciteit werkt de drukpomp niet en zonder pomp komt er geen water uit de kranen... Mijn man gaat in de berging van onze reservetank water halen, zodat we ons toch tenminste kunnen wassen en het toilet doorspoelen. Een scheerbeurt voor mijn man zit er voorlopig niet in en koffie zetten evenmin.
We hebben voor vandaag een wandeling gepland in de bergen boven Kalithea, dus we maken alles al klaar in de hoop dat er snel terug elektriciteit is. Maar onze hoop is vergeefs, om tien uur is alles nog donker en er zit niets op dan zonder scheerbeurt en koffie te vertrekken, we kunnen niet blijven wachten. Dat wordt deze middag water bij onze boterhammen.
We rijden naar het Medisch Centrum in Kalithea en parkeren de auto langs de baan. Hier zijn we al verschillende keren vertrokken want deze wandeling hebben we al meermaals gemaakt, deze keer gaan we ze echter in de andere richting lopen.
Het betekent dat we al dadelijk beginnen met op korte tijd een groot hoogteverschil te maken. Gelukkig is het nog niet te warm en hebben we de laatste twee weken al flink gewandeld, onze conditie is al in orde.
We wandelen in de richting van de Black Cave en van daaruit verder langs de bergkam richting Katastari. Even voorbij de cave is het pad op sommige plaatsen nog begroeid met gras en omdat we nog nooit in deze richting wandelden, lopen we niets vermoedend het pad voorbij dat we moeten inslaan.
De bergkammen zijn vorige zomer heel erg verwoest door de zware branden, daardoor zijn er veel grotten zichtbaar geworden die we vroeger door de hoge struiken niet opmerkten. Door teveel naar die grotten te kijken zitten we zonder dat we het merken op het pad naar Gyri. Pas wanneer we van bovenuit op het pad neerkijken dat we herkennen als ons wandelpad, valt het op dat we te ver gelopen zijn.
Dan maar rechts ommekeer maken en terug naar beneden tot aan de afslag die we voorbij gelopen zijn. We vinden het niet erg dat we het extra stuk gelopen zijn, er stonden enkele mooie Vlinder Orchissen en die zouden we niet gezien hebben wanneer we de juiste afslag genomen hadden. Die Orchissen hebben we dit jaar eigenlijk nog maar heel weinig opgemerkt. Voor de rest hebben we vandaag alleen maar volledig verdorde mini orchideeën gezien en een enkele Tong Orchis.
Lang lopen we over het wandelpad met boven ons de verbrande bergkammen, tussen het verbrande hout is overal jong groen uit de bodem opgeschoten. De natuur is zich stilaan weer aan het herstellen, al zal het nog heel lang duren vooraleer alles weer terug groot geworden is.
Op het vlakke deel van het wandelpad moet ergens een markering zijn om bij een grot te kunnen komen. Wanneer we de markering op de steen vinden ziet het paadje er niet echt bewandelbaar uit. Mijn man besluit om alleen even te gaan kijken of hij de grot vindt, terwijl ik in de schaduw blijf zitten bij zijn rugzak, die zou toch maar extra ballast zijn. De GPS neemt hij wel mee, zo is hij zeker dat hij de weg terug vindt. Die les hebben we jaren geleden geleerd...
Enige tijd later komt hij terug, hij heeft de aanwijzingen onderweg een tijd gevolgd, maar het is niet aan te raden om alleen het pad te lopen. Wanneer je onderweg struikelt en je enkel zou verstuiken kom je nooit in je eentje terug beneden. Mijn wandelstok heeft goed dienst gedaan toen hij terug naar beneden kwam.
Even verder komen we op enkele plaatsen waar het regenwater - dat in de winter van de verbrande bergen kwam - een aardverschuiving heeft veroorzaakt. Daar had men vorige zomer na de branden al voor gewaarschuwd. Doordat de verbrande bomen en struiken niet meer in staat zijn om het regenwater op te nemen en stenen en aarde tegen te houden bij hevige regenval, komt het allemaal van de bergen naar beneden.
Bij het pad naar het kleine kerkje - dat tegen de bergen boven Katastari gelegen is - dalen we af en lopen door de olijfgaarden terug in de richting van Kalithea. Hier zien we op veel plaatsen nog een mooi bloementapijt tussen de bomen.
Vlakbij de kerk van Pigadakia komen we op de asfaltweg en volgen die tot we terug bij de auto komen. Dan rijden we huiswaarts, alweer een wandeling waar we van genoten hebben.
Thuis gekomen bekijken we de wandeling van een persoon die het pad naar de cave gelopen heeft en merken dat mijn man nog niet eens één vierde van het pad afgelegd heeft. Die cave laten we aan ons voorbijgaan, misschien iets voor jonge mensen om te doen maar niet meer voor ons...
Een oud huis op weg naar de Black Cave
Vlinder Orchys
De overgroeide wandelweg
De verbrande bergen
Hongerige geiten tussen het jonge groen op een verbrande berghelling
De steen met het merkteken voor de cave is heel duidelijk te zien
Dit wandelpad ligt helemaal in het groen
De olijfbomen tussen de bloemen
En nog eens
Nog meer bloemen
Onze wandeling
De hoogtemeter en afstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten