~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 10 mei 2015

De dag begint stralend met zon en een blauwe hemel. We ontbijten op het terras en onze gasten vinden het heerlijk om al vanaf 's morgens vroeg van de buitenlucht te kunnen genieten. Voor ons is dat een normaal gebeuren want wij zijn het al gewoon om de ganse dag buiten te vertoeven.

Na het ontbijt besluiten we om een wandeling te maken op de Skopos van Keri. Na onze wandeling van gisteren kiezen we voor een iets zwaardere tocht met al een redelijk percentage klimmen. De rugzakken worden klaargemaakt en we rijden met de auto tot aan de parking van Marathia beach. Daar vangen we onze wandeling aan en als we even later het asfalt verlaten krijgen we al dadelijk de eerste steile helling.
Het is de eerste keer dat onze gasten mee de Skopos opgaan en ze zijn enthousiast over het mooie uitzicht. Hoe hoger we komen des te meer kijken we uit over Marathia met het schildpaddeneiland Marathonissi, Limni Keriou, de baai van Laganas en zelfs de luchthaven en Zakynthos stad. Bijna boven gekomen komt ook Kefalonia in zicht, al is het wel wat mistig door de luchtvochtigheid.
Onderweg ontmoeten we een groep toeristen die ijverig foto's maken en met hun luid gekwetter de heerlijke stilte verstoren.

Wanneer het middag wordt besluiten we onze meegebrachte boterhammen op te eten en we zetten ons langs de kant van de weg. Mijn schoonzus merkt op dat het hier muisstil is met alleen maar het geluid van een vogeltje of een bij en ze vindt het heerlijk om in deze stilte te kunnen picknicken. Ja, ook onze familie heeft het genot van de stilte ontdekt. Er wordt nog een stuk fruit verorberd en dan is het tijd om onze wandeling verder te zetten.
We komen op de plaats waar mijn man vorige zomer - bij een eerdere wandeling - een toren mannetje maakte en tot onze verbazing is het nog helemaal intact. Sinds we vorig voorjaar van mijn schoonbroer vernamen dat wandelaars zulke tekens achterlaten hebben we die al op veel wandelingen opgemerkt. Sindsdien laat ook mijn man regelmatig zo'n teken achter en hij verhoogd zijn vorige toren met nog enkele extra stenen. Ook mijn schoonbroer zoekt de nodige stenen bij elkaar om een toren te maken.

Even verder worden we ingehaald door een eenzame wandelaarster die haast schijnt te hebben. Ik had net daarvoor nog opgemerkt dat dit niets voor mij zou zijn om als vrouw alleen over de Skopos te wandelen. Ze zegt ons dat ze ons Nederlands hoorde praten en vraagt of wij weten langs waar ze naar Keri dorp kan geraken en of het nog ver is. Ze wil daar iets eten en drinken en dan te voet terug naar Limni Keriou waar ze verblijft.
Mijn man toont haar op zijn wandel gps waar we ons nu bevinden en waar Keri ligt en haar teleurstelling is wel erg groot. Ze is al enkele uren onderweg zonder de gepaste uitrusting en is duidelijk aan het einde van haar krachten. Als ze hoort dat wij op weg zijn naar Marathia vraagt ze of ze met ons mee mag gaan want Keri ziet ze niet meer zitten. Natuurlijk kan ze zich bij ons aansluiten want wij zouden ook maar al te graag gezelschap hebben als we ons in haar plaats zouden bevinden.
Ze verteld ons dat ze van Oost-Vlaanderen is en met haar man in Limni Keriou verblijft. Hij is een fervent duiker en terwijl hij gaat duiken wil zij de omgeving al wandelend verkennen. Ze beseft duidelijk niet dat de Skopos een doolhof is als je zonder gps of degelijke kaart op weg gaat.

Terug aan de parking van Marathia Beach gekomen stel ik mijn man voor om haar met de auto naar Limni Keriou te brengen. Ze heeft nog enkele steile hellingen te beklimmen op weg daar naartoe en kan amper nog de ene voet voor de andere zetten. Die dankbare blik uit haar ogen maakt mijn hele dag goed en ik weet dat ik vandaag iemand gelukkig heb gemaakt. Na haar dank te hebben uitgesproken vertrekken ze.
Mijn schoonbroer, schoonzus en ik wandelen de laatste paar honderd meters tot aan taverne Marathiastar waar we hebben afgesproken om iets te gaan eten. Even later komt mijn man er ook aan en genieten we samen van een overheerlijke maaltijd bij onze Griekse vrienden.