~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 24 mei 2015

Eén van de geplande wandelingen met onze gasten waar ik vooral naar uitgekeken heb is Skinari, omdat wij daar zelf ook nog niet eerder zijn geweest. Daar gaat het vandaag naartoe en het beloofd een prachtige dag te worden ook al hingen er deze morgen bij het ontwaken wel wat grijze wolken in de lucht. Ook onze gasten hebben ondertussen reeds de gewoonte om de ochtendwolken te aanzien als een tijdelijk gebeuren en wuiven die weg met... 'de zon komt er straks zeker wel weer door'. Ze beginnen Zakynthos ook al te kennen.

We rijden helemaal naar het noorden van het eiland en wanneer we in de buurt van onze wandeling komen zoeken we een geschikt plaatsje om de auto te parkeren. Het is ondertussen al erg warm en zonnig geworden en gelukkig hebben we voldoende watervoorraad in onze rugzakken.
Vanaf het kiezelpad dat vlak bij de parkeerplaats begint hebben we altijd een mooi uitzicht over de zee en al van ver zien we de beroemde windmolens van Skinari. We kennen de omgeving eerder al van foto's op het internet, maar nu we hier zelf staan overtreft het onze verwachtingen. Foto's - hoe goed ook gemaakt - kunnen nooit weergeven hoe mooi het in werkelijkheid is.
Vlakbij de molens gaat een trap steil naar beneden tot aan het water en iemand wijst ons erop dat het uitzicht daar fantastisch is. In eerste instantie was ik niet van plan om die trappen te doen - want Skinari ligt op grotere hoogte - maar wanneer ik zie hoe mooi het is verander ik van gedacht en ga dus met de anderen mee. Overal zijn terrasjes gemaakt met een prachtig uitzicht... ideaal om bij het terug naar boven komen even uit te blazen. Ergens halverwege houden we halt en zetten ons aan een tafeltje in de schaduw om onze boterhammetjes en het fruit op te eten.
Mijn schoonzus en ik tellen de treden en helemaal terug boven gekomen hebben we er 235 geteld. Dit tot grote verbazing van mijn man die het op veel minder had geschat. En omwille van onze tussenstop om even te eten zijn we zelfs niet eens moe.
Dan wandelen we verder naar de vuurtoren en komen op een plaats waar we opnieuw met trappen naar beneden kunnen. Nu we de smaak te pakken hebben willen we ook die wel gedaan hebben. Mijn man wordt daar beneden door een verraderlijke golf helemaal nat gemaakt en gelukkig kunnen de anderen net op tijd wegspringen, we kunnen er allen hartelijk om lachen.

Daarna gaan we door het rustieke dorpje Korithi via een andere weg terug naar de auto en rijden naar Agios Nicholaos waar we aan het haventje een parkeerplaats vinden. Hier hebben we ook nog een korte wandeling langs de zee uitgetekend maar al na een paar honderd meters komen we aan een gesloten poort. Teleurgesteld lopen we terug en besluiten iets te gaan drinken in 'Snack Bar Madrika' aan de haven... en het prachtige uitzicht daar maakt alles weer goed.

Omdat we vandaag toch al een flinke wandeling met windmolens achter de rug hebben rijden we naar taverne ' Anemomilos' even voorbij Litahakia dat bij een windmolen staat. Vorig jaar hebben we hier met onze andere gasten gegeten en we waren allemaal zeer tevreden over de lekkere gerechten. Hier volgt een tweede teleurstelling als de eigenares ons zegt dat er geen warm eten meer te verkrijgen is, we drinken dan maar alle vier een espresso waarna het dan naar Limni Keriou gaat.
We kennen er een goede taverne waar we al een paar keer heel lekker gegeten hebben met onze dochters en zetten ons daar aan tafel. Hier wacht ons dan een derde teleurstelling want na het bestellen merken we dat de taverne ondertussen is overgenomen door andere uitbaters. De gerechten zijn merkelijk minder goed bereidt en liggen al snel zwaar op de maag. Dat wordt een streep door de lijst met de tavernes die we nog wel eens willen bezoeken.