We rijden met de auto tot aan de 'Cave Bar' in Kalamaki waar we onze wandeling starten. Van daar gaat het langs een pad door de heuvels. Er zijn duidelijk al heel wat minder bloemen te bespeuren dan een week geleden. En er is al verscheidene weken geen regen meer gevallen wat de bloemen ook niet ten goede komt.
Na een tijdje bereiken we de taverne 'Kanalos' die aan het begin van een asfaltweg ligt, en we worden begroet door de bazin die ons nog herkent van vorige week. We hebben nog fris water genoeg in de rugzakken en vervolgen onze wandeling zonder er even halt te houden. Ook op de asfaltweg is er geen auto te bespeuren en we maken de opmerking dat het bij ons thuis niet mogelijk zou zijn om midden op de weg te wandelen.
Op ons vertrouwde plekje aan een verlaten huisje, zetten we ons op het muurtje in de schaduw van een boom en eten onze boterhammetjes op. Een korte pauze later gaan we verder en ruilen even later de asfaltweg voor een pad dat richting Argassi leidt. We komen onderweg nog langs de overblijfselen van een oud kerkje en ik merk op dat de verf in die tijd wel heel goed moet geweest zijn. Er blijft niet veel meer over van het gebouwtje maar de blauwe verf aan de klokkentoren is nog redelijk goed bewaard.
Een eind verder komen we aan het aquaduct en we zien dat er zich donkere wolken beginnen te vormen boven de bergen in het noorden van het eiland. Aangezien de wind van daar komt besluiten we niet meer tot Argassi te wandelen maar de terugtocht aan te vangen.
Terug aan de taverne gekomen zijn de dreigende wolken al dichtbij en zoals we eerder gepland hadden zetten we ons aan een tafeltje om iets fris te drinken. Het duurt niet lang voor het flink begint te waaien en in de verte horen we gerommel. De wind blaast door het open terras van de taverne waardoor het niet langer aangenaam aanvoelt en als ons glas leeg is wagen we het erop om onze wandeling af te maken.
We stappen flink door daarbij geholpen door de wind die fel in onze rug blaast, ondertussen de naderende wolken in de gaten houdend. Het is nog een hele afstand tot aan de auto en op het einde voelen we de eerste aarzelende regendruppels vallen. Net op tijd bereiken we de auto en een minuut later barst een zware regenbui los.
Thuis aangekomen zien we dat het er nog droog is maar even later vallen ook daar de eerste druppels. Het onweer komt niet over ons huisje en spijtig genoeg is de regen niet de moeite waard geweest om de tuin van het nodige water te voorzien.
Zicht op Kalamaki... en op de weg
Een kerkje midden het groen... en het Venetiaans aquaduct
Oost-Indische kers... en onze wandeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten