Vandaag kregen we in de voormiddag een klein onweer met een regenbui maar nog altijd niet genoeg om onze tuin van het nodige water te voorzien. In de zes weken dat we hier zijn hebben we amper een paar druppels regen gekregen en tot september blijft het - met misschien nog een enkele bui in juni - volledig droog. Zoiets kunnen we ons in België gewoon niet voorstellen.
In de late namiddag rijden we - op aangeven van mijn schoonbroer - naar Agios Sostis waar een keramiek winkeltje is dat volgens hem wel eens de moeite waard zou kunnen zijn. We parkeren de auto vóór het drukke gedeelte en wandelen tussen de tavernes door tot we bij ' Pottery Studio Andriani' komen.
Bij het rondkijken in het winkeltje komen we tot de vaststelling dat het allemaal even mooi is en onze gasten kopen enkele mooie kommetjes terwijl wij voor mokka tasjes met bijhorende bordjes gaan. Alles wordt heel zorgvuldig verpakt en dan krijgen we nog een rondleiding in de pottenbakkerij door Andriani zelf. Ze legt heel duidelijk uit hoe alles gemaakt wordt en welke stappen er nodig zijn om tot het eindresultaat te komen.
Dan begeven we ons naar ' Taverne Olé Olé' dat in bepaalde gidsen op nummer 1 staat van de eetgelegenheden in Agios Sostis en onze schoonzus wil ons daar trakteren op een etentje voor hun laatste avond bij ons.
Het is er erg druk alhoewel het nu nog niet het echte toeristische seizoen is. We worden door de eigenaar verwelkomt en naar een tafel geleid en dan krijgen we de kaart met zo'n uitgebreide keuze dat kiezen echt moeilijk wordt. Na lang zoeken kiezen onze gasten voor een visgerecht terwijl mijn man voor de mixed grill gaat en mijn keuze valt op de sla van de chef. We nemen alle vier nog een soep erbij als voorgerecht en dat hadden we beter niet gedaan want de hoofdschotels zijn zo groot dat mijn man voor de eerste keer zijn bord niet leeg eet. We nemen een koffietje om af te sluiten en krijgen van het huis nog een pousse-café.
Wat ons hier opvalt is de wel erg familiaire omgang van de eigenaar, Van bij de begroeting en telkens hij naar onze wensen komt vragen tot bij het afscheid, legt hij zijn hand op de schouders van zijn bezoekers telkens hij iets zegt of vraagt. Heel vreemd is dat misschien niet als we bedenken dat het hier - net als in heel Agios Sostis - de place to be voor de Nederlanders lijkt te zijn en die zijn inderdaad veel meer familiair dan wij Belgen.
Iedere tafel in de toch wel grote taverne wordt bezet door Nederlanders waar we trouwens geen enkel probleem mee hebben. Tijdens de zes maanden dat we hier verblijven zijn we al eens blij om de taal te horen die we zelf thuis ook spreken.
Meer dan verzadigd wandelen we terug naar de auto om huiswaarts te keren.
.
Onze wafel gisteren bij ' La Strada'
Het keramiek winkeltje...
... en nog eens bij Andriani Pottery
Taverne Olé Olé
Geen opmerkingen:
Een reactie posten