We nemen daar het pad dat na enige tijd wandelen voorbij een punt komt van waar je een prachtig uitzicht hebt op de rots Myzithres. Hier kunnen we tussen de struiken doorgaan en komen dan op een akelig punt waar we letterlijk aan de rand van de afgrond staan. Mijn man en ik hebben hier al meermaals gestaan maar voor onze gasten is het de eerste keer. Door de felle wind is het dubbel gevaarlijk en mijn schoonbroer houdt zich voor de veiligheid vast aan de takken van een struik om niet in de dieperik te waaien. Met deze wind belet mijn hoogtevrees me om deze keer zelf ook even te gaan kijken.
Dan zetten we onze wandeling verder en regelmatig vallen er hier en daar een paar druppels maar te weinig om van regen te kunnen spreken. We gaan door de olijfboomgaarden en de velden met druiven tot we in het dorp van Keri komen en brengen ook een bezoek aan de kerk die gebouwd werd in 1745 en de naam ' Heilige Moeder Keriotissa' kreeg. Daar gekomen kunnen we net op tijd onder een palmboom schuilen want nu lijkt de regen het wel te gaan menen. Even later is de bui alweer voorbij.
Dan gaan we door het dorpje met zijn smalle geplaveide straatjes en oude huizen die door de aardbeving van 1953 grotendeels gespaard gebleven zijn. Ze zijn daarom op verantwoorde wijze gerenoveerd kunnen worden.
We komen even verderop terug op de asfaltweg richting Cape Keri en de lichttoren die op ongeveer 300 meter boven de zeespiegel staat. We waren allemaal al eens eerder bij de Cape met zijn bloedmooi uitzicht en zijn gevaarlijke afgronden maar het is er zo mooi dat we toch nog even tot daar wandelen. De lucht is zo grijs dat het anders zo prachtige uitzicht op de rotsen deze keer heel erg tegenvalt en we blijven maar een paar minuutjes.
Eigenlijk hadden we gepland om in taverne Lighthouse iets te gaan drinken om onze gasten van het uitzicht vanaf het terras op Myzithres te laten genieten, maar tot onze verbazing is de zaak nog steeds gesloten.
Terug aan de auto gekomen rijden we dan maar wat vroeger dan gepland naar Marathia en brengen nog een bezoek aan Marathia Beach waar ondertussen de zon weer is beginnen schijnen. Hier is het altijd even mooi al moet ik heel eerlijk zeggen dat het er bij een staalblauwe hemel toch nog een beetje mooier is dan nu. Daarna rijden we naar onze vrienden van taverna Marathia Star en bestellen een lekkere maaltijd die voor ons allen - zoals alle vorige keren - weer heel erg in de smaak valt. Zoals meestal krijgen we weer een paar flessen wijn en heerlijke verse eitjes mee naar huis. Dat is de zo beroemde Griekse vriendelijkheid...
De rots Myzithres... en omgeving
Tussen de olijfbomen... en de druiven
Midden tussen het groen
De ' Heilige Moeder Keriotissi' kerk... en een vervallen huis
Marathia Beach
Onze wandeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten